Betony lekkie

Betony lekkie marek powyżej 100 w zasadzie naparza się i później twardnieją one tak samo jak betony na kruszywach ciężkich. Wyroby z betonów poryzowanych o tych samych ciężarach objętościowych i tych samych marek, z dużą odkrytą powierzchnią należy z reguły naparzać z zastosowaniem „łagodnych” warunków, przy dłuższym wstępnym dojrzewaniu i wolniejszym podnoszeniu temperatury. Jest to spowodowane różnicą współczynników rozszerzalności liniowej powietrza i zaprawy cementowej, przy której gwałtowne nagrzewanie prowadzi do naruszenia struktury świeżo ułożonego poryzowanego betonu, pojawienia się rys i jego pęcznienia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Aby uniknąć tego, należy wyeliminować możliwość deformacji świeżo ułożonej mieszanki pod wpływem naprężeń wewnętrznych przy rozszerzaniu się zamkniętych w niej pęcherzyków powietrza, albo zwiększyć wytrzymałość rozdzielających je błonek, aby mogły one przeciwstawić się temu ciśnieniu. Deformacji uniknąć można stosując obróbkę cieplną wyrobów w zamkniętych formach, co jest celowe przy ich kształtowaniu w formach bateryjnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wytrzymałość wyrobów można zwiększyć przez wstępne dojrzewanie świeżo wykonanego betonu aż do uzyskania przez niego pewnej wytrzymałości strukturalnej, zdolnej stawić opór zamkniętym w nim i rozszerzającym się pęcherzykom powietrza. Jednocześnie im większa będzie ilość powietrza wprowadzonego do mieszanki, tym powolniejsze będzie wiązanie cementu i mniejsza plastyczność mieszanki oraz dłuższy powinien być okres wstępnego dojrzewania (uprawnienia budowlane). Okres ten można skrócić przez wstępne nagrzewanie świeżo uformowanych wyrobów w komorach przy temperaturze 30-40°C, a czas obróbki cieplnej zmniejszyć przez zastosowanie metody gorącego formowania.

Czas izotermicznego ogrzewania

Wszechzwiązkowy Naukowo-Badawczy Instytut Żelbetu zaleca reżymy obróbki cieplnej keramzytobetonów z zastosowaniem środków napowietrzających; warunki te zapewniają po 4 godz. obróbki cieplnej uzyskanie betonów o wytrzymałości nie mniejszej niż 80% marki i wykluczają możliwość procesów destrukcyjnych przy nagrzewaniu (program egzamin ustny).

Szczególnie korzystna jest obróbka cieplna keramzytobetonu w komorach szczelinowych suchego nagrzewu, gdzie wskutek wyparowania z niego wody zmniejsza się wilgotność wyrobów o 4-6% w porównaniu z naparzaniem. Dzięki zaś obecności wody akumulowanej przez kruszywo porowate nie następuje odwadnianie kamienia cementowego i zmniejszenie wytrzymałości, jak również trwałości keramzytobetonu (opinie o programie).

Czas izotermicznego ogrzewania lekkich betonów o wysokiej wytrzymałości na cementach portlandzkich 400 i 500 i kruszywach z minimalnie dopuszczalną wytrzymałością można - dla uzyskania wytrzymałości fabrycznej.

Przy naparzaniu betonów na porowatych aktywnych piaskach hydraulicznych zawierających dużą ilość aktywnych frakcji pylastych (żużle, popioły, rozdrobniony piasek keramzytowy, agloporytowy lub perlitowy) zalecana jest maksymalnie wysoka temperatura ogrzewania izotermicznego. Sprzyja to pełniejszemu przebiegowi reakcji między aktywną krzemionką kruszyw porowatych i wodorotlenkiem wapniowym twardniejącego kamienia cementowego oraz zwiększeniu wytrzymałości betonu (segregator aktów prawnych).

Dla zmniejszenia wilgotności fabrycznej wyrobów z betonów marek do 100 i o małym ciężarze objętościowym celowe jest ich nagrzewanie w sposób sprzyjający wyparowaniu wilgoci z betonu. Możliwe to jest np. w komorach z grzejnikami, promiennikami podczerwieni i w formach ogrzewanych, przy podniesieniu temperatury w takich komorach do 120-150°C. Przy temperaturze powyżej 100°C i odpowiednim ciśnieniu (powyżej atmosferycznego) zapewniającym stan równowagi pomiędzy fazami - parową i ciekłą, woda w betonie pozostaje w stanie ciekłym, co przyspiesza znacznie jego twardnienie i sprzyja powstawaniu nowych związków, wykazujących właściwości spoiw o wysokiej wytrzymałości (promocja 3 w 1).