Betony z żużli wielkopiecowych uprawnienia budowlane

Żużle wielkopiecowe powstają przy wytapianiu surówki w wielkich piecach. Składają się one głównie z krzemianów i glinokrzemianów wapniowych z domieszkami manganu, żelaza i siarki (program uprawnienia budowlane na komputer). Zależnie od struktury żużli, związanej z temperaturą, przy której rozpoczyna się chłodzenie i od sposobu samego chłodzenia, rozróżnia się następujące rodzaje żużli wielkopiecowych.

Żużel wielkopiecowy granulowany jest to materiał sypki, kruchy i porowaty; największa ilość ziaren (50-1-70% objętościowo) ma wymiar 1-2 mm, z rzadka trafiają się ziarna kilkucentymetrowe, reszta jest miałkim piaskiem żużlowym. Wymagania dotyczące żużli wielkopiecowych podane są w PN-62/B-23006.

W zależności od ciężaru nasypowego rozróżnia się trzy klasy żużla: klasa I - poniżej 600 kG/m3, klasa II - 600-1-1000 kG/m3 i klasa III - powyżej 1000 kG/m3 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W zależności od sposobu granulacji i zawartości wody rozróżnia się: żużel granulacji półsuchej (P) o zawartości wody najwyżej 15% i żużel z granulacji mokrej (M) o zawartości wody najwyżej 25%.
Struktura żużla powinna być bezpostaciowa z wyraźną przewagą części szklistych. Żużel nie może zawierać obcych zanieczyszczeń, brył zlepionych i części niezgranulowanych i powinien wykazywać całkowitą odporność na rozpad krzemianowy (uprawnienia budowlane).
a) Żużel wielkopiecowy pumeksowy otrzymuje się przez rozkruszenie większych brył o strukturze gąbczastej, lecz dość wytrzymałej, z połyskiem częściowo szklistym, częściowo matowym. Barwa żużli jest jasno- brunatna przechodząca niekiedy w żółtawą z ciemniejszymi nalotami, czasem barwa jest ciemnoniebieska lub ciemnozielona, zależnie od składu chemicznego. Wymagania techniczne dotyczące kruszywa pumeksowego zawiera PN-64/B-23012.
Rozróżnia się dwa sortymenty kruszywa pumeksowego: Ps - sortowane, P„ - niesortowane. Kruszywo sortowane ma cztery frakcje: bardzo drobną, drobną, średnią i grubą. Kruszywo niesortowane ma grupy frakcji - średnią i grubą.
W zależności od wartości wskaźnika rozkruszenia Z i ciężaru nasypowego frakcji 10-Ś-20 mm i 4-f-10 mm rozróżnia się trzy klasy: klasa I - kruszywo pumeksowe lekkie, klasa II - kruszywo pumeksowe średnie i klasa III - kruszywo pumeksowe ciężkie.

Badania kruszywa

Badania kruszywa przeprowadza się zgodnie z PN-63/B-06731.
b) Kruszywo budowlane z żużla wielkopiecowego kawałkowego powinno odpowiadać wymaganiom PN-.64/B-23001 (program egzamin ustny).
Rozróżnia się dwa sortymenty kruszywa: ŻBS - sortowane i ŻBn - niesortowane. Oba sortymenty mają frakcje w zależności od wielkości ziaren analogiczne jak kruszywo pumeksowe. Kruszywo powinno odpowiadać następującym wymaganiom.
Zawartość obcych zanieczyszczeń - nie wyżej niż 3%. Zawartość siarki w przeliczeniu na S03 - nie wyżej niż 4%. Stałość objętości (odporność na rozpad krzemianowy i żelazowy) - całkowita. Nasiąkliwość - nie wyżej niż 6%. Odporność na zamrażanie - brak widocznych zmian po 15 cyklach. Ciężar objętościowy ziaren - powyżej 2,0 G/cm3. Ciężar nasypowy - powyżej 1000 kG/m3. Wskaźnik rozkruszenia (Z) - poniżej 1,95. Wymiary ziaren poszczególnych frakcji kruszywa sortowanego - analogicznie jak przy kruszywie pumeksowym. Wymiary ziaren kruszywa niesortowanego: kruszywo średnie do 20 mm, kruszywo grube do 40 mm.

Zawartość ziaren większych lub mniejszych od przewidzianych dla danej frakcji lub grupy frakcji - nie więcej niż 10% (opinie o programie).
Żużle granulowany i pumeksowy, przeznaczone do celów izolacyjnych lub do użycia w stanie suchym, powinny być przewożone w wagonach krytych i składowane w pomieszczeniach zabezpieczających przed opadami atmosferycznymi i wilgocią. Przy zastosowaniu do betonów wszystkie żużle mogą być-przewożone luzem i składowane w warunkach zabezpieczających przed zanieczyszczeniem.

Charakterystyczny zapach siarkowodoru, wydzielający się przy granulowaniu, spienianiu i kruszeniu żużli wielkopiecowych lub przy zawilgoceniu świeżych kruszyw żużlowych, zanika szybko wraz z ich wysychaniem i nie jest niebezpieczny dla trwałości zarówno kruszyw żużlowych jak i wykonanych z nich betonów (segregator aktów prawnych).

Najważniejszym wymaganiem w odniesieniu do żużla wielkopiecowego, jako kruszywa do betonu, jest zachowanie stałości objętości. Przyczyn niestałości objętości może być kilka: rozpad wapienny, rozpad żelazawy, pęcznienie wskutek zawartości siarki.

Rozpad krzemianowy może zachodzić w żużlach o zawartości CaO ponad 42%, jeżeli ostyganie następuje powoli; mianowicie krzemian wapniowy (2CaOSiOz) przechodzi wówczas w inną postać, powiększając objętość o ok. 11%; powoduje to rozsadzanie środowiska, a zatem rozpadanie się luźnych ziaren żużla lub pękanie betonu. Skłonność do rozpadania żużla można wykryć za pomocą naświetlania go promieniami pozafiołkowymi (promocja 3 w 1).