Montaż ścianki działowej z otworem uprawnienia budowlane

W przypadku gdy w ściance działowej znajduje się otwór drzwiowy, należy jeśli to możliwe ze względów technicznych rozpoczynać montaż ścianki działowej od tego otworu.

Przy ściance grubości 80 mm, po zmontowaniu dyli ścianki do miejsca otworu drzwiowego, ustawia się futrynę drzwiową, dosuwając ją dokładnie do dyla już ustawionego, a następnie ustawia się i dosuwa następny dyl. Puste przestrzenie między futryną a dylami wypełnia się zaprawą cementową marki 80, po uprzednim dokładnym zmoczeniu wodą boków futryny i dyli. Następnie na futrynę nasuwa się ucięty odpowiedniej wielkości kawałek dyla z betonu komórkowego, układając przedtem na poziomym ramiaku futryny warstwę zaprawy cementowej.

Przestrzeń nad futryną można również wypełnić drobnymi bloczkami z betonu komórkowego na zaprawie cementowej (program uprawnienia budowlane na komputer).
W ściankach działowych z dyli grubości 120 mm na słupkach futryny są umieszczone trzy drewniane klocki (u dołu, w środku i u góry futryny) o długości 12-15 cm. Klocki te mocuje się do dyli ocynkowanymi gwoździami długości 7 cali, po dwa gwoździe na każdy klocek. Pustą przestrzeń między dylami nad ramiakiem futryny wypełnia się drobnymi bloczkami z betonu komórkowego na zaprawie cementowej.

Przy remoncie lub wymianie ścianek działowych stosuje się również inne typy lekkich płyt średniowymiarowych; wykonywanie jednak ścianek z tych elementów jest bardziej pracochłonne.

W budynkach realizowanych metodami uprzemysłowionymi, w zależności od systemu tego budownictwa, stosuje się wszystkie albo tylko niektóre z następujących elementów przestrzennych:
1) kabiny sanitarne,
2) elementy obudowy dźwigów,
3) bloki wentylacyjne,
4) bloki wentylacyjno-spalinowe,
5) bloki instalacyjne,
6) bloki elektryczne,
7) bloki zsypów na śmiecie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Poza zewnętrznymi uszkodzeniami mechanicznymi tych elementów (nie mającymi większego wpływu na ich użytkowanie) podstawowymi uszkodzeniami są rysy i spękania. Główną metodą usuwania tych uszkodzeń jest wypełnianie rys materiałem wiążącym za pomocą iniekcji. Metody tej nie można zastosować do wszystkich elementów ze względu na znajdujące się w nich kanały (np. bloki wentylacyjne i wentylacyjno-spalinowe).
W przypadku wystąpienia rys lub spękań w elementach z kanałami należy, jeśli to możliwe, rysy i spękania wypełnić ręcznie za pomocą wąskiej szpachli zaprawą cementową marki 80, a następnie wzdłuż rys i spękań przykleić odpowiedniej szerokości bandaże z dzianiny lub z siatki z włókna szklanego (uprawnienia budowlane).

Usuwanie uszkodzeń stropodachów

Rysy lub spękania na ściankach przewodu spalinowego należy wypełnić zaprawą żaroodporną, dokładnie upychając wąską szpachlą. Wzmacnianie z zewnątrz za pomocą klejenia bandaży jest dopuszczalne tylko w przypadku niewystępowania na ścianach kanałów spalinowych wyższej temperatury niż °0 C (program egzamin ustny). W tego rodzaju przypadkach należy wykonać na bloku narzut z zaprawy żaroodpornej grubości 2-3 cm na siatce cięto-ciągnionej.

Występujące we wszystkich pozostałych elementach przestrzennych rysy i spękania w ścianach należy wypełnić za pomocą iniekcji zaczynem cementowym lub mieszanką klejącą na bazie żywicy epoksydowej.
W przypadku cienkościennych elementów, jak kabiny sanitarne itp., poza j zaanektowaniem spoin, zaleca się również wykonać wzmocnienie tych ścian przez przyklejenie bandaży na rysach i spękaniach.

W przypadku uszkodzenia elementów obudowy dźwigów może zajść konieczność wzmocnienia ich nośności przez przyklejenie na bazie kompozycji z żywicy epoksydowej stalowych płaskowników lub blachy, w zależności od stopnia uszkodzenia danego elementu (opinie o programie).
W budownictwie uprzemysłowionym występują stropodachy zarówno pełne, jak i wentylowane o małym nachyleniu, dachy strome natomiast występują tylko w sporadycznych przypadkach (segregator aktów prawnych).
Dotychczasowa eksploatacja budynków wykazuje znacznie liczniejsze przypadki wystąpienia uszkodzeń w stropodachach pełnych niż wentylowanych. Wynika to z wadliwego rozwiązania konstrukcji stropodachu.

Stropodachy pełne składają się z następujących warstw:
- płyt stropowych nad ostatnią kondygnacją,
- warstwy izolacji termicznej,
- podłoża z zaprawy cementowej pod papą lub warstwy wykształcającej spadek z wyrównawczą warstwą zaprawy cementowej,
- pokrycia z papy na lepiku (promocja 3 w 1).