Bloki do ścian zewnętrznych

Bloki do ścian zewnętrznych mają zwykle jednostronną (od Po upływie roku wprowadzono do stosowania zarządzeniem Ministra Budownictwa Miast i Osiedli stropy z żużlobetonu wibrowanego wzmocnione żwirobetonem wibrowanym. Stosuje się płyty 6-kanałowe (o szer. 79 cm), 10-kanałowe (o szer. 119 cm) oraz 14-kanałowe (o szer. 159 cm). Długości płyt (4,19, 5,59 i 5,79 m) dostosowane są do trzech rozpiętości stropów. Grubość płyt (niezależnie od rozpiętości stropu) wynosi 24 cm. Wytrzymałość żużlobetonu wynosi 140 kG/cm2, a żwiro- betonu 170 kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na komputer). Do zbrojenia stropu stosuje się stal okrągłą granicy plastyczności 2500 kG/cm2. W obliczeniach statycznych przyjmuje się następujące obciążenia:
a) ciężar własny stropu 233-f-254 kG/cm2,
(zależnie od szerokości płyty)
b) ciężar podłogi i tynku 60 kG/cm2,
c) obciążenie ściankami działowymi 125 kG/cm2,
d) obciążenie użytkowe 150 kG/cm2.

Strop projektuje się jako belkę w obu końcach swobodnie podpartą o rozpiętości 4,00, 5,40 lub 5,60 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z betonu jamistego wykonuje się za granicą ściany zewnętrzne wewnętrzne w budynkach mieszkalnych i przemysłowych. Stosowanie betonu jamistego w Polsce jest niewielkie.
Ściany budynków mieszkalnych o 3 lub 4 kondygnacjach wykonuje się z betonu marki co najmniej 35, ściany budynków niższych - z betonu marki 25. Betony niższych marek (10, 15) stosuje się na ściany działowe oraz jako wypełnienia wolnych przestrzeni w ścianach szczelinowych. Betony jamiste wysokich marek mogą być stosowane również do ścian nośnych jednokon- dygnacjowych budynków przemysłowych, przy obciążeniu suwnicą nie większym niż 5 T i niewielkich obciążeniach dynamicznych (uprawnienia budowlane).

Ścian z betonu jamistego nie wolno wykonywać w pomieszczeniach o wilgotności przekraczającej 60% (np. w łaźniach, pralniach, halach produkcyjnych przemysłu spożywczego i lekkiego itp.); wyjątek mogą stanowić ściany z betonu jamistego oblicowane od wewnątrz cegłą albo zabezpieczone przed wilgocią płytkami okładzinowymi lub wodoszczelnym tynkiem (program egzamin ustny).
Ściany z betonu jamistego są przewiewne. Dlatego ściany w budynkach ogrzewanych powinny być obustronnie pokryte tynkiem wielowarstwowym (obrzutka, narzut, gładź), a w budynkach nieogrzewanych — od strony zewnętrznej otynkowane wielowarstwowo, od wewnątrz zaś - rapowane.

Ściany z betonu jamistego

Ściany z betonu jamistego wykonuje się na ogół w deskowaniu (jako monolityczne) lub z elementów wielkowymiarowych.
Ściany monolityczne
Ściany monolityczne z betonu jamistego rozpowszechnione są w Rosji. Wznosi się je na fundamentach z kamienia naturalnego, betonu wykonanego w deskowaniu (przy użyciu kruszywa o wielkości do 80 mm lub z dodatkiem dużych kamieni) lub na betonowych fundamentach prefabrykowanych. Na fundamentach układa się zwykłą izolację przeciwwilgociową. Ściany betonuje się w deskowaniu in- wentaryzowanym z płyt drewnianych (o wielokrotnym użyciu) (opinie o programie).

Często stosowaną konstrukcję deskowania. Deskowanie składa się z 2 płyt wykonanych z desek o grubości 20 lub 25 mm, wzmocnionych w poprzek
lub wzdłuż łatami o wymiarach 50 x 50 mm (segregator aktów prawnych).
Płyty mają wysokość 80-90 cm, a długość do 3 m. Łączy się je za pomocą rozporek przybitych górą do deskowania oraz stalowych ściągaczy przechodzących dołem przez beton. Odstęp między ściągaczami nie powinien być większy niż 80 cm.

Otwory dla ściągaczy przewierca się w deskowaniu na wysokości ok. 7 cm od dolnej krawędzi płyty. W ten sposób ściągacze układa się na powierzchni zabetonowanej uprzednio warstwy, a płyty deskowania zachodzą z obu stron na tę warstwę (promocja 3 w 1).
Po upływie l-r-2 godzin od chwili wypełnienia deskowania masą betonową ściągacze należy obrócić dokoła osi, aby zapobiec przyczepności stali do betonu. Prócz tego wskazane jest uprzednie posmarowanie powierzchni ściągaczy zużytym smarem maszynowym.