Budowa budynku mieszkalnego wielkopłytowego

W rezultacie budowa budynku mieszkalnego wielkopłytowego trwa krócej o około 33 - 50% od budowy budynku wielkoblokowego. Podczas gdy na wykonanie jednej kondygnacji budynku z bloków potrzeba 20 - 25 dni (wyjątkowo do 30 dni), to na wykonanie jednej kondygnacji budynku z wielkich płyt o tej samej kubaturze potrzeba tylko 12 - 18 dni roboczych, przy czym na sam montaż przypada 3 - 4 dni (w budynku wielkoblokowym 6 dni) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dalsze skrócenie terminów budowy budynku z wielkich elementów możliwe jest przy zachowaniu następujących warunków:
1) zmechanizowaniu większości czynności w pierwszej i trzeciej fazie budowy, tj. w pracach przygotowawczych i wykończeniowych, zajmujących w budynku wielkopłytowym 9 - 15 dni na jedną kondygnację,
2) wprowadzeniu scalonych elementów wielkopłytowych wykonywanych fabrycznie w postaci poszczególnych izb i pomieszczeń mieszkalnych lub w postaci prefabrykowanych mieszkań całkowicie wykończonych (elementy wielkoprzestrzenne) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W budynkach wielkopłytowych, podobnie jak w budynkach wielkoblokowych, stosowane są trzy układy konstrukcyjne. W zależności od przyjętego układu konstrukcyjnego używane w tych układach elementy różnią się między sobą.
W układzie o nośnych ścianach podłużnych i o nośnych ścianach poprzecznych płyty stropowe są dwukierunkowo zbrojone, gdyż opierają się 4 krawędziami na płytach ściennych, które są płytami nośnymi (uprawnienia budowlane).

W układzie o nośnych ścianach poprzecznych (układ konstrukcyjny przeważający w obecnym budownictwie wielkopłytowym), obciążenia z jednokierunkowo zbrojonych płyt stropowych przenoszone są na ściany poprzeczne płyty o podłużnych ścianach zewnętrznych i wewnętrznych są płytami przenoszącymi obciążenia od ciężaru własnego ściany wyższych kondygnacji lub też są płytami osłonowymi, spoczywającymi na konstrukcji stropowej każdej kondygnacji. W układzie o nośnych ścianach podłużnych obciążenia ze stropów przenoszone są na płyty nośne ścian podłużnych, natomiast elementy ścian poprzecznych są płytami samonośnymi.

We wszystkich tych układach mogą znaleźć zastosowanie układy konstrukcyjne bezszkieletowe, w których budynki montowane są z samych elementów płytowych oraz układy konstrukcyjne szkieletowo-płytowe, w których konstrukcja budynków wykonywana jest z dwóch rodzajów elementów: elementów prętowych szkieletu i elementów płytowych przenoszących obciążenia na szkielet lub wypełniających pola między szkieletem nośnym (program egzamin ustny).

Elementy wielkopłytowe

Do wykonania elementów wielkopłytowych stosuje się następujące materiały:
do warstw nośnych - beton konstrukcyjny, beton nośny zbrojony i żelbet, betony i zaprawy szlachetne, beton lekki konstrukcyjny,
do warstw izolacyjnych - pianobeton, gazobeton, szkło piankowe, pianosilikat, płyty z wełny żużlowej, maty z waty szklanej, płyty azbestowo-cementowe, płyty trocinowo-bitumiczne, pustaki ceramiczne, ceramika porowata, pumeks żużlowy, żużlobeton. Wytrzymałość betonu w warstwach nośnych powinna wynosić najmniej 140 kG/cm2 (opinie o programie). Wytrzymałość ta dochodzi niekiedy nawet do 400 kG/cm2, jeśli przez zastosowanie wysokiej marki betonu chce się znacznie skrócić cykl produkcyjny.
Ciężar objętościowy betonów lekkich izolacyjnych (pianobeton, gazobeton, pianosilikat) wynosi zwykle 0,4 -4- 0,6 T/m3, a ich wytrzymałość na ściskanie powyżej 20 kG/cm2. Ciężar płyt z wełny żużlowej, ze szkła piankowego i mat z waty szklanej wynosi 0,25 - 0,4 T/m3.
Elementy nośne ścian wewnętrznych w układzie poprzecznym. Minimalne grubości płyt ścian konstrukcyjnych w budynkach o układzie nośnym poprzecznym, używanych w Związku Radzieckim. Do wykonania tych płyt stosowane są stosunkowo wysokie marki betonu - 200 i 300. Najniższe grubości płyt, wynoszące 12 cm, nie odpowiadają wymaganiom izolacyjności akustycznej (segregator aktów prawnych).

Dla zachowania wymaganej dla przegrody mieszkaniowej izolacyjności akustycznej 48 dB, grubość ściany z betonu zwykłego powinna wynosić co najmniej 14 do 15 cm. Wytyczne projektowania obowiązujące w naszym kraju ustalają, że minimalne grubości ścian konstrukcyjnych z betonu zwykłego o marce co najmniej 140 powinny wynosić 10 cm - przy usztywnieniu ściany wzdłuż krawędzi pionowych, oraz 12 cm - przy braku usztywnienia, zaś ścian z betonu lekkiego marki do 140 powinny wynosić 15 cm - przy usztywnieniu ściany i 20 cm - przy braku usztywnienia (promocja 3 w 1).

Minimalne grubości płyt dla ścian z betonu zwykłego (10 i 12 cm), określone w tych wytycznych ze względu na wymagania wytrzymałościowe, nie odpowiadają jednak wymaganiom izolacji akustycznej. Dopiero po obustronnym otynkowaniu ściany warunki izolacji akustycznej mogą być spełnione.