Budowle portowe

Wszelkie budowle hydrotechniczne wznoszone w portach morskich, na szlakach morskich lub na wybrzeżu w bezpośrednim kontakcie z morzem nazywane są budowlami morskimi (program uprawnienia budowlane na komputer).
Od budowli hydrotechnicznych stosowanych na wodach śródlądowych różnią się zwykle znacznie większymi wymiarami w przekroju poprzecznym, wynikającymi z różnicy wymiarów jednostek pełnomorskich i jednostek komunikacji wodnej śródlądowej.

Ponadto na ogół budowle morskie narażone są na bezpośrednie zarówno dynamiczne, jak i chemiczne działanie wody morskiej, bardzo różne od działania wód śródlądowych.
Wprawdzie budowle wznoszone na wielkich, sztucznych lub naturalnych zbiornikach śródlądowych mało się różnią pod tymi względami od budowli morskich, ale też i te zbiorniki często bywają nazywane „morzami”, zwłaszcza, jeżeli rozległość ich nazwę tę częściowo usprawiedliwia. Budowle wznoszone zatem na zbiornikach stanowią formę jak gdyby przejściową pomiędzy budowlami morskimi a hydrotechnicznymi budowlami śródlądowymi i zależnie od okoliczności można je zaliczać do jednej lub do drugiej grupy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Istnieje wiele kryteriów podziału budowli morskich. Najważniejszy jest podział ze względu na ich użytkowanie (podział funkcjonalny).

Umocnienia brzegów

Budowle portowe, w których skład wchodzą:
- falochrony, czyli budowle zasłaniające całkowicie lub częściowo porty i inne obszary wodne przed falowaniem;
- nabrzeża i obrzeża, stanowiące obudowę brzegów akwatoriów morskich, przeważnie umożliwiające przybijanie do nich i postój jednostek pływających (uprawnienia budowlane);
- pomosty, czyli budowle umożliwiające postój jednostek pływających i ich bezpośrednie zbliżenie do jednostek komunikacji lądowej, lecz niezależne od położenia linii brzegowej akwatoriów.
- Budowle stoczniowe, służące do budowy, remontu lub konserwacji statków.
- Umocnienia brzegów, służące do powstrzymywania postępu abrazji brzegów morskich (program egzamin ustny).
- Budowle specjalne o różnym przeznaczeniu, związane bądź z komunikacją wodną (obwałowania kanałów morskich, śluzy, przystanie, samodzielne urządzenia cumownicze itp.), bądź też z komunikacją lądową krzyżującą się z akwatoriami morskimi (mosty kanałowe, tunele podwodne itp.).

Należą tu również budowle bardzo szczególne i rzadko jeszcze spotykane, jak na przykład siłownie pływowe, komory podwodne (jako przystanie np. dla łodzi podwodnych), sztuczne wysepki robocze (umożliwiające np. górniczą eksploatację szelfu) i inne (opinie o programie).
Większość wymienionych budowli może występować w dwu postaciach zasadniczo się między sobą różniących, a mianowicie: bądź jako urządzenia stałe, posadowione na podłożu gruntowym i z nim na stałe związane, bądź też jako urządzenia pływające, związane z dnem akwato- rium przez zakotwiczenie w sposób pozwalający na zmianę położenia budowli w razie potrzeby.
Podziału tego oczywiście nie należy identyfikować z podziałem na budowle trwałe i tymczasowe, wspólnym wszystkim tworom techniki.

Istotny z wielu względów jest również podział na budowle zewnętrzne, narażone na bezpośrednie działanie fali podchodzącej z otwartego morza, oraz na wewnętrzne, mieszczące się w obrębie akwatoriów zasłoniętych od działania fali (segregator aktów prawnych).
Dla projektantów może być interesujący podział budowli ze względu na ich znaczenie (tzw. podział według kapitalności).

Podział taki obowiązuje na przykład w Związku Radzieckim.
Ustala on przynależność każdego rodzaju budowli do jednej z V klas. Budowle należące do klasy I-II należy projektować stosując najwyższe wymagania pod względem jakości materiału i staranności wykonania, a w ich obliczeniach statycznych stosować metody dokładniejsze i oparte na szczegółowym zbadaniu warunków lokalnych. Między innymi oblicza się je na działanie fal wyższych, o mniejszej częstości występowania, na przykład raz na 50 lat. W stosunku do budowli należących do klas III-IV można wymagania obniżyć, a budowle klasy V (tymczasowe) mogą być traktowane jeszcze bardziej liberalnie (promocja 3 w 1).