Budownictwo indywidualne

Budownictwo indywidualne występuje w dwu formach ludności miejskiej i wiejskiej. Pierwsze rozwija się przede wszystkim na terenie mniejszych miast i terenach podmiejskich. Drugie obejmuje całą niemal ludność związaną z rolnictwem. Jedynie pracownicy państwowych majątków rolnych i leśnych korzystają z budownictwa państwowego. Natomiast ludność zatrudniona w spółdzielniach produkcyjnych, stanowiąca zresztą niewielką część ludności rolniczej, zamieszkuje domy indywidualne będące ich własnością prywatną (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z punktu widzenia źródła finansowania, budownictwo państwowe stanowi budownictwo ze środków publicznych, budownictwo spółdzielcze i indywidualne budownictwo ze środków własnych ludności. Charakterystycznym rysem modelu gospodarki mieszkaniowej większości krajów socjalistycznych, a w grupie krajów przez nas rozpatrywanych, jest polityka niskich czynszów zarówno w stosunku do starych, jak i nowo budowanych mieszkań (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ponieważ czynsze nie pokrywają dotychczas nawet kosztów utrzymania zasobów, budownictwo, jak również dopłaty do utrzymania zasobów muszą być finansowane przez państwo ze środków akumulowanych poza gospodarką mieszkaniową. Inwestycje mieszkaniowe finansowane są bezpośrednio z budżetu w formie bezzwrotnych i nieoprocentowanych dotacji, w drobnej tylko części bezpośrednio ze środków wygospodarowanych przez przedsiębiorstwa, które są uprawnione na podobnych zasadach lokować te środki w budownictwie, nie odprowadzając ich do budżetu (uprawnienia budowlane).

Odmienny system akumulacji

Wysokość środków przeznaczonych na inwestycje mieszkaniowe państwowe, jak również kredytów dla budownictwa spółdzielczego i indywidualnego ustalana jest w planach gospodarczych i w ten sposób allokacja głównej masy środków zależna jest od preferencji centralnego pianifikatora, ustalanych w ramach ogólnych rozważań nad proporcjami i kierunkami rozwoju gospodarki narodowej (program egzamin ustny). Natomiast rozmiary środków przeznaczonych przez ludność na budownictwo ze środków własnych zależą od preferencji indywidualnych i mogą być regulowane bądź przez klasyczne metody polityki pomocy kredytowej, bądź też przez politykę zaopatrzenia w materiały budowlane, w tereny budowlane, w zakresie których państwo będąc głównym ich dyspozytorem posiada daleko idące możliwości.

Odmienny system akumulacji i finansowania reprezentuje Jugosławia. Gromadzenie środków na cele gospodarki mieszkaniowej odbywa się od 1955 r. głównie poprzez system funduszów lokalnych i funduszów republikańskich. Początkowo fundusze te były zasilane ze specjalnego podatku opłacanego przez pracodawców w stosunku do uposażeń zatrudnionych przez nich pracowników (opinie o programie). Po podwyżce czynszów w 1959 r. skompensowanej włączeniem części podatku do płac, podstawowym źródłem ich wpływów przeznaczonych na reprodukcję prostą stała się amortyzacja stanowiąca element czynszu. Środki na reprodukcję rozszerzoną pozostały natomiast związane z wpłatami przedsiębiorstw, zależnymi od stanu zatrudnienia.

Środki na budownictwo udzielane są w formie oprocentowanych kredytów w zasadzie na tych samych warunkach dla inwestorów państwowych, spółdzielczych i prywatnych (segregator aktów prawnych). W systemie tym główna masa środków publicznych gromadzona jest w ramach gospodarki mieszkaniowej na szczeblu lokalnym. Fundusze republikańskie służą do terenowych korekt allokacji środków uwzględniających nierównomierności rozwoju gospodarczego i nie wystarczającą możliwość akumulacji terenowej oraz względy gospodarczego i społecznego rozwoju. Plan gospodarczy określa globalne rozmiary budownictwa, biorąc pod uwagę nagromadzone środki.

Pośredni system finansowania ukształtował się w Polsce (promocja 3 w 1). Budownictwo państwowe finansowane jest niemal w całości w formie dotacji z funduszów mieszkaniowych rad narodowych i funduszów mieszkaniowych przedsiębiorstw, bazujących w głównej mierze na dotacjach budżetowych, których wysokość jest ustalona w planach gospodarczych. Budownictwo spółdzielcze i część budownictwa indywidualnego korzysta z długoterminowych niskoprocentowych, bądź nieoprocentowanych kredytów udzielanych przez banki państwowe poza systemem funduszów.