Całkowita ochrona

Najbardziej jaskrawym przykładem jest zasiedlająca wody Morza Śródziemnego mniszka śródziemnomorska (Monde luik monachus), której licząca ok. 500 osobników populacja znajduje się w grupie 10 najbardziej zagrożonych gatunków na świecie (program uprawnienia budowlane na komputer).

W okresie średniowiecza królowie i lokalni książęta wydawali liczne takie dekrety, mające na celu zachowanie dużych kompleksów leśnych i żyjącej tam zwierzyny. Lasy stanowiły w tym czasie doskonałą ochronę przed najazdami wroga, natomiast zamieszkująca ich ostępy zwierzyna łowna wykazywała tendencję do zmniejszania swojej liczebności. Najbardziej jaskrawym przykładem takiego postępowania były wprowadzone w wielu państwach najwcześniej w Szkocji (1030), Hiszpanii (1 258) i Anglii (1 28 5) - okresy ochronne ryb, a później również ustalenie dozwolonych metod ich połowu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W Polsce jednym z pierwszych był dekret zakazujący polowań na bobry, ogłoszony już w XI w. przez króla Bolesława Chrobrego. W XIII w. książę mazowiecki Bolesław wydał pierwszy dekret dotyczący ochrony tura, który w XIV w. rozszerzony został przez Władysława Jagiełłę (uprawnienia budowlane). Pomimo że w 1597 Zygmunt III Waza objął tura ochroną całkowitą, ostatni jego osobnik padł w Puszczy jaktorowskiej w I 827. W szwajcarskim kantonie Zurych w 1535 otoczono ochroną gatunki ptaków śpiewających, gdyż dostrzeżono ogromną rolę, jaką spełniają w likwidacji szkodliwych owadów (program egzamin ustny).

Obszary chronione

Pogarszanie się stanu lasów w Europie Zachodniej i poszerzanie wiedzy na temat ich znaczenia dla Funkcjonowania środowiska przyrodniczego (m.in. zapobiegania powodziom) zmieniło się w połowie XVI w. w bardziej wszechstronny sposób podejścia do ich ochrony. W 1576 za zgodą księcia Wilhelma I Orańskiego wzięto w Holandii pod pełną ochronę duży kompleks leśny w pobliżu Hagi (pierwszy obszar w Europie o charakterze rezerwatu), natomiast król duński Christian V wydał w 1671 prawo zabraniające wycinania lasów na terytorium Szlezwiku i I lolsztynu (opinie o programie). Z kolei car rosyjski Piotr I Wielki w 5 kolejnych dekretach z XVIII w. zakazał wycinania lasów łęgowych i innych zadrzewień w dolinach rzecznych. Takie działania doprowadziły do tego, że w końcu XVIII w. istniało w Europie kilka obszarów o charakterze dzisiejszych rezerwatów, z których wymienić warto słynącą z okazałych nacieków Jaskinię Baumanna w górach Harz (chroniona od 1668) czy Las Izmajłowski pod Moskwą (objęty ochroną w 170 5) (segregator aktów prawnych).

Ńarek i Stora Sjófallet. Francja utworzyła pierwszy park narodowy w 1915 (Berarde, powiększony i zony do kompleksu Parku Ecrins). W Szwajcarii w 1914 powstał park narodowy Engadine, który po zmianach jego granic funkcjonuje aktualnie pod nazw.) Szwajcarskiego Parku Narodowego. W tym samym czasie rozpoczęto akcję zakładania Obszarów chronionych na terytorium carskiej Rosji, którymi były gł. państwowe rezerwaty (tzw. zapowiedniki). Wśród europejskich najstarsze są: Astrachański (1919), Calicza Góra (1925) i Woroneski (1927) leżące aktualnie na terytorium Rosji, Na wyróżnienie zasługuj.) jeszcze Włochy, w których w okresie międzywojennym zostały założone cztery parki narodowe - Gran Paradiso (1922), Abruzzo(1923), Circeo (19 14! i Stelvio (19 55). pozostałych krajach rozwój ochrony przyrody przypada w zasadzie na okres po zakończeniu II wojny światowej, w związku z tym zakładanie parków narodowych i rezerwatów rozpoczęło się tutaj dopiero w latach 30. i 60 (promocja 3 w 1).

Aktualnie obszary chronione znajduj.) się w większości krajów Europy. Zorganizowana ochrona przyrody nie istnieje wyłącznie w Andorze, San Marino i Watykanie, a także na wyspie Man i Wyspach Owczych (terytoria autonomiczne), Łącznie w granic ach Europy zostało utworzonych prawie 17 tys. obszarów chronionych najwięcej w Niemczech (prawie 5600), następnie w Polsce ( 1 (5 52), Czechach 5~89), Francji (I 5 56) oraz Słowacji (1054). Największy odsetek ogólnej powierzchni kraju zajmują tereny c bronione w Liechtensteinie 38.6%), w Słowacji (36,1%), w Danii ( 5 5,2%), Polsce ( 50%) i Austrii (2(5. 5%), a wśród terytoriów autonomicznych przoduje pod tym zgięciem norweski Svalbard (93,5%).