Charakterystyka propagacji

Drgania wzbudzane w źródle propagują się ruchem falowym przez ośrodki, jako fale. Rozważane przez nas ośrodki to podłoże gruntowe, powietrze i różne konstrukcje (program uprawnienia budowlane na komputer). Np. wstrząsarka posadowiona na żelbetowym fundamencie blokowym poprzez zmienne w czasie obciążenie wzbudza drgania w fundamencie, drgania te dochodzą do podłoża, na którym fundament jest oparty i wzbudza drgania tego podłoża rozchodzące się we wszystkich kierunkach; te fale w podłożu dochodzą do obiektu odbierającego drgania “odbiornika" (np. do fundamentu budynku) i przekazują się poprzez fundament na cały budynek, który drga. Drgania budynku mają swą postać, która zależy od jego właściwości dynamicznych. Przy wzbudzeniach typu sejsmicznego lub parasejsmicznego postacie tych drgań są bliskie postaciom drgań własnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Tak więc najważniejszym elementem rozważanego procesu po wzbudzeniu drgań jest ich propagacja zależna od ośrodka, w którym to następuje i ew. przeszkody, które muszą pokonać na swej drodze i związane z tym straty energii. Do oceny propagacji potrzebne są następujące dane:

1. Rodzaj i prędkość propagacji przez ośrodki, a więc przez podłoża o różnych składach i konsystencjach, przez konstrukcje z betonu, muru, stali (uprawnienia budowlane).
2. Straty energii (dysypacja) w miejscach kontaktowych, przejście ze źródłado ośrodka propagacji, przejście z ośrodka na odbiornik. Tu zwykle chodzi o zmiany wynikające z tzw. interakcji podłoża z budowlą (soilstructure interaction).
3. Dysypacja energii w czasie propagacji (absorpcja) i tłumienie drgań w danym ośrodku (program egzamin ustny).

Straty energii przy przejściu przez naturalne lub sztuczne przeszkody na które natrafiają fale przy propagacji. Przeszkody takie mogą być umieszczone celowo, właśnie aby zmniejszyć drgania. Ruch falowy wywołany w podłożu przez źródło drgań wymaga krótkiego objaśnienia dla przyjmowanych ogólnie założeń (opinie o programie).

Ruch falowy

Przyjmuje się, że fale te (przemieszczenia okresowo zmienne w czasie) są sprężyste, czyli nie pozostawiają żadnych zmian trwałych w ośrodku propagacji, który znów, w uproszczeniu przyjmuje się jako przestrzeń (lub półprzestrzeń) ciągłą, sprężystą, izotropową, jednorodną. Jeśli jest ona uwarstwiona, to poszczególne warstwy spełniają te założenia a styk jest ciągły i regularny (segregator aktów prawnych).

Ze względu na możliwość superpozycji wypadkowej wykres drgań może składać się z wielu nałożonych na siebie przebiegów o różnych amplitudach (a), częstotliwościach (co) i fazach (<p). Odwrotnością superpozycji kilku przebiegów harmonicznych jest analiza harmoniczna przebiegu, z której otrzymuje się właśnie te składowe drgania harmoniczne. Analizę wykonuje się wg programów komputerowych, podobnie jak i tzw. analizę spektralną.

Ze względu na rodzaj generacji dzielimy fale na podłużne i poprzeczne (ścinające). Przy falach podłużnych następuje jakby zmiana objętości ośrodka, przy falach poprzecznych zmiana postaci. Najważniejszą charakterystyką fal jest ich prędkość, która zależy od gęstości ośrodka p oraz stałych: sprężystości E (moduł Younga) i v (liczba Poissona). Prędkości fal podłużnych v_L i fal poprzecznych u_T wynoszą teoretycznie uproszczeniu traktujemy jako niezależne od siebie. Tak więc można przyjąć, że budynek przy małym rzucie poziomym (do 20 m) i przy długości fali większej od tego wymiaru jest wzbudzany kinematycznie ruchem podłoża w kierunkach poziomym i pionowym (promocja 3 w 1).

Można więc podzielić budynki na takie, których odbiór drgań można określić poprzez drganie jednego punktu (fundamentu) i na takie, których odbiór drgań wymaga znajomości drgań w kilku punktach fundamentu i to zarówno poziomych jak i pionowych. Należą tu budynki o dużych wymiarach w rzucie, budowle liniowe (np. mosty), budowle o kształcie nietypowym. Przypadki te powinny być rozważane indywidualnie.