Charakterystyka wysuszonej masy

Sukcesem jest zastosowanie przez Gorodeckiego, Kuziakinę i in. wihroprasowania, ale do tego celu niezbędna jest deficytowa zielona odmiana karbidu. Techniką tą formuje się płyty z zestawu zawierającego 85% SiC, 5% gliny drużkowskiej, 10% tlenku glinowego wypalonego w temperaturze 1350°C i 40% spoiwa-plastyfikatora krzemianu etylowego (25-procentowa emulsja). Wyroby formuje się w formie metalowej poddanej 50 drganiom o amplitudzie 0,1 mm. Czas wibrozagęszczania 60-80 min. Po formowaniu następuje polimeryzacja spoiwa przez nagrzewanie wyrobu w temperaturze 250-300°C w ciągu 50 min i wypalanie w temperaturze 1460°C. Odporność termiczna wyrobów wynosi 200 zmian cieplnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Duże perspektywy rozwojowo ma metoda odlewania wyrobów karborundowych. Według Rozenberga i in. odporną na rozwarstwianie się masę lejną, schudzoną w 70-80%, można otrzymać z SiC o uziarnieniu nr 100, 80 i 10 (wg GOST 3G74-71) i glin ogniotrwałych. Przykładowy skład jest następujący: SiC nr 100-47%, nr 10- 23%, po 15% gliny łatnieńskiej i wiesiełowskiej, 2,5-y2,8% szklą wodnego (o wilgotności 58,5%), 0,3% pirofosfornau czterosodowego, 21% wody w masie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Charakterystyka wysuszonej masy: gęstość pozorna 2,12 Mg/m³ (g/cm³), porowatość otwarta 29,2%, wytrzymałość na zginanie 2,07 MN/m² (20,7 kG/cin²), po wypaleniu w temperaturze 1380°C gęstość pozorna 2,08 Mg/m³ (g/cm³), porowatość otwarta 29,6%, nasiąkliwość 14,2%, wytrzymałość na zginanie 12,4 MN/m² (124 kG/cm²), a po dwóch zmianach cieplnych (nagrzewanie 15 min w temperaturze 900°C, studzenie strumieniem cieplnym powietrza) 8,5 MN/m² (85 kG/cm²) (uprawnienia budowlane).

Ilość gliny

Ilość gliny może być zmniejszona o 20%, w jej miejsce wprowadza się 10% tlenku glinowego marki GK. Taka masa pod postacią gotowych osłon osiągnęła w eksploatacji doskonałe wyniki. Technologia produkcji jest następująca: przygotowuje się w mieszarce śmigłowej lejną masę ilastą razem ze szkłem wodnym o ogólnej wilgotności 47%. Po upływie 16-24 h dodaje się pirofosforan sodowy i miesza jeszcze ok. 1 h. Ilastą zawiesinę przepuszcza się przez sito nr 1 i, nie przerywając biegu mieszadła, dodaje odważoną ilość drobnego SiC, a następnie grubego SiC. Po mieszaniu w ciągu 0,5 h masa lejna osadza się w ciągu 1 doby (program egzamin ustny).

Osłony odlewa się w formach gipsowych z żebrem usztywniającym wzdłuż górnej średnicy osłony; żebro chroni wyrób przed deformacją i zwiększa wytrzymałość obrzeża osłony. Osłonę suszy się po zdjęciu pierścienia na podstawce, w temperaturze 60°C, do wilgotności 6-8% i dosusza się w pozycji dnem do góry (bez podstawki) w temperaturze 100-120°C (opinie o programie).

Pierwsze wypalanie osłon odbywa się w temperaturze 900-fl000°C, po czym dno i ścianki ich angobuje się zawiesiną tlenku glinowego w celu przedłużenia okresów ich eksploatacji i polepszenia jakości. Drugie wypalanie w temperaturze 1380°C i w środowisku utleniającym, z przetrzymywaniem w maksymalnej temperaturze w ciągu 1 h. Studzenie powolne. Osłony należy wypalać w temperaturze o 20-i-30°C wyższej od temperatury eksploatacji. Skład fazowy wypalonej osłony stanowią przeważnie różne odmiany SiC, nieco a-krystobalitu i jeszcze mniej mulitu. W miarę użytkowania osłony ilość krystobalitu wzrasta, co świadczy o powolnym utlenianiu się SiC (segregator aktów prawnych).

Według GOST 10153-70 istnieją trzy rodzaje karborundowyoh materiałów ogniotrwałych: KK 1,2 na spoiwie krzemionkowym z zawartością tlenku glinowego nie większą niż 1,2% i karborundu nie mniejszą niż 83%, KA-3 na spoiwie glinokrzemianowym (glina) z tlenkiem glinowym w ilości nie większej niż 3% i karborundem w ilości nie mniejszej niż 82%, KA-5 na spoiwie ilastym z zawartością tlenku glinowego nie większą niż 5% i karborundu nie mniejszą niż 74%. Porowatość otwarta tych materiałów ogniotrwałych wynosi odpowiednio 24, 22, 25%. Temperatura początku deformacji pod obciążeniem 0,2 MN/m² (2 kG/cm²) wynosi 1700, 1500 i 1500°C (promocja 3 w 1).