Ciągłość historyczna

Ciągłość historyczna w kształtowaniu głównej magistrali starego Petersburga nie ogranicza się do sytuacji elementów sylwetowych. Bogactwo kompozycyjne ulicy osiągnięto w znacznej mierze dzięki tak charakterystycznemu dla Petersburga umiejętnemu zestawieniu rozmaitych w stylu budowli. Świetnie tu brzmi pyszny barok Rastrellego (pałac Stroganowa) obok powściągliwej, lakonicznej mowy aleksandrowskiego empire’u (Biblioteka, Teatr Aleksandrowski), obok finezji klasycyzmu końca XVIII wieku, który rozrzucił tu szereg pałaców i niewielkich świątyń pełnych kolumnowego wdzięku (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przegląd rozwoju układów śródmiejskich Warszawy i Petersburga rzuca pewne światło na samą istotę tradycji urbanistyczno-architektonicznych, na ich genezę i miejsce w dialektycznym procesie przeobrażeń. Historia urbanistyki dezawuuje przede wszystkim pojmowanie tradycji jako nieruchomych kanonów, wykazuje, że całokształt tradycji to żywy potok zasad i form planistyczno- architektonicznych wyrastających ze zmiennych potrzeb życiowych miasta (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jednakże ta powszechna zmienność nic wyklucza istnienia w ciągu dłuższych okresów dziejowych pewnych ogólnych cech i zasad urbanistyczno-architektonicznych. Nas interesują przede wszystkim tradycje postępowe, do dziś żywotne i aktualne. Przodujące tradycje urbanistyczne stanowią trwałą w okresie kilku formacji wspólnotę historycznie powstałych prawidłowości planowania i zabudowy miast.

Jak powstają i kształtują się te tradycje?

Wielekroć przeobrażające się zasady zabudowy założeń śródmiejskich Warszawy i Petersburga, coraz nowe środki kształtowania układów planistycznych i sylwety tych miast potwierdzają pogląd badacza radzieckiego L. Kułagi, który mówi, że „każda epoka dopełniała zastane tradycje nowymi, wynikającymi w związku z rozwojem produkcji, z przemianą ustroju społecznego, ze wzrostem ilościowym miast, ze zmianami w technice i w wyobrażeniach estetycznych. Zarazem niektóre tradycje, nie odpowiadające już nowym warunkom socjalnym i zasadniczym interesom rozwojowym miast, usunięte zostają wraz z obumarłą formą stosunków społecznych (uprawnienia budowlane).

Indywidualne warunki geograficzne

Ten zmienny i niepowstrzymanie przeobrażający się potok rozdziela się na szereg nurtów powstających na tle specyfiki warunków rozwojowych. Są to przede wszystkim nurty narodowe, nurty charakteryzujące indywidualne warunki geograficzne, gospodarcze, społeczne oraz kulturę poszczególnych narodów (program egzamin ustny). Trwale działające spośród tych warunków doprowadzają w toku procesu historycznego do selekcji zasad i wartości, najlepiej odpowiadających im i sprawdzonych, które żyją i rozwijają się nadal, inne natomiast związane tylko z bieżącymi potrzebami danego okresu i klasy giną i odchodzą w zapomnienie (opinie o programie). W ten sposób w toku walki starych tradycji z nowymi następuje swoisty dobór naturalny i długotrwałe doskonalenie tradycji postępowych przeżywających przemiany kilku forma cji społecznych.

W Petersburgu, mimo że powstanie tego miasta było wielkim wstrząsem w dziejach urbanistyki rosyjskiej, odnajdujemy szereg głębokich tradycji narodowych przewijających się we wcześniejszych i późniejszych epokach historycznych (segregator aktów prawnych). Rozwijanie wzdłuż rzeki czołowych bogactw architektonicznych miasta składających się na jego skomponowaną elewację nadrzeczną, operowanie rozległymi przestrzeniami terenu zabudowy, komponowanie zespołu centralnego z kilku placów łączących się wzajemnie i tworzących efekt wieloplanowych głębinowych perspektyw, polichromiczność miasta grająca pełną gamą kolorystyczną zabudowy wraz z pozłotą kopuł i zwieńczeń wieżowych - oto rysy charakterystyczne kompozycji petersburskiej, które w innej szacie stylistycznej występowały w budownictwie przedpiotrowskiej Moskwy i Nowogrodu, Włodzimierza i Jarosławia i które dziś, znów w odmiennym ujęciu i pomnożonej skali, żyją w urbanistyce miast Rosyjskiej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Radzieckiej (promocja 3 w 1).