Ciągłość pracy

Ciągłość pracy i stosunkowo duża wydajność instalacji przy małej obsłudze stanowi również wielką jej zaletę. Odległość tłoczenia w poziomie przy obecnie stosowanych pompach dochodzi do 400 m; prędkość strumienia masy betonowej w rurociągu wynosi ok. 0,25 m/sek (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wyznaczanie wymiarów betonowanych bloków.

Masę betonową dostarczoną na miejsce przeznaczenia układa się w bloki, całkowicie lub tylko częściowo otoczone deskowaniem. W rzucie poziomym blok może obejmować całą powierzchnię wykonywanej konstrukcji między dylatacjami budowli lub też tylko jej część; w tym drugim przypadku oprócz poziomych szwów roboczych powstają również szwy pionowe. Szwy robocze stanowią najsłabsze miejsca budowli. Są one zazwyczaj przyczyną filtracji, wskutek której rozpoczyna się niszczenie betonu; dlatego też projektując wymiary bloków należy dążyć do ograniczenia ilości szwów roboczych, a co za tym idzie do powiększenia objętości betonowanych bloków (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z drugiej jednak strony wiadomo, że w czasie wiązania i twardnienia masy betonowej w dużych objętościowo i skupionych masywach występuje wzmożone samonagrzewanie się betonu.

Wysokość temperatury w betonowanym bloku zależy głównie od ilości i rodzaju cementu oraz stopnia koncentracji masy w danej konstrukcji. Dla częściowego przeciwdziałania szkodliwym skutkom podwyższania temperatury (powstawanie pęknięć i rys) stosuje się oprócz szczelin dylatacyjnych (konstrukcyjnych) szczeliny termiczne, umożliwiające pewne ruchy zabetonowanych bloków budowli. Oprócz tego w betonach występują odkształcenia wskutek skurczu i pełzania (uprawnienia budowlane). Zjawiska te również powodują konieczność wykonania szwów w okresie budowy. W ten sposób szwy dylatacyjne, termiczno-skurczowe i robocze dzielą masyw betonowy (dylatacjami) na sekcje i bloki.

Projektowa objętość bloku budowli zależy od wielu czynników, jak np. od wydajności wytwórni betonu, zdolności przewozowej środków transportu zarówno dalekiego jak i bliskiego, sposobu zagęszczania masy betonowej, rodzaju konstrukcji, jej ewentualnego uzbrojenia, wymiarów deskowań itd. Pierwotnie stosowano bloki o szerokości od 10 do 15 m i długości od 15 do 20 m przy wysokości 1,2-2,5 m, a najwyżej 4 m (program egzamin ustny).

Normalna objętość bloku

Normalna objętość bloku wahała się zatem w granicach 1804-750 m. W wyniku takiego rozdrobnienia masywu betonowego przedłużał się okres robót betonowych, nawet przy równoczesnym betonowaniu kilku bloków.

Zbyt pracochłonne są bowiem w tych warunkach roboty przygotowawcze (ustawianie zbrojenia, deskowania i obróbka uprzednio wykonanej warstwy betonu) (opinie o programie). Ujemnie pod tym względem wpływają również przerwy technologiczne, które spowodowane są koniecznością pozostawiania masy betonowej w deskowaniu do czasu uzyskania przez beton niezbędnej wytrzymałości. Przeprowadzone ostatnio w ZSRR badania wykazały, że ekonomiczna wysokość betonowanego bloku powinna wynosić w masywach od 3 do 6 m, maksymalnie 10 m, a w cieńszych elementach, takich jak filary lub ściany, nawet do 20 m. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu zespolonych i samonośnych konstrukcji zbrojeniowych, umożliwiających pewne i łatwe zamocowanie deskowania od razu na dużą wysokość.

Ze względu na skurcz i pełzanie betonu długość niezbrojonego bloku betonowego nie powinna przekraczać 20 m, zaś bloku żelbetowego - 30 m (segregator aktów prawnych). Przy zachowaniu tych warunków powierzchnia bloku niezbrojonego waha się w granicach od 400 do 500 m2, a zbrojonego - od 900 do 1000 m2; analogicznie objętość betonu w jednym bloku przy wysokości 10 m może dochodzić do 5000 i 10 000 m3.

Siłownie wodne. Przy podziale betonowych lub żelbetowych konstrukcji na fazy betonowania, należy najpierw zaprojektować betonowanie płyty fundamentowej i to w miarę możjiwości od razu na pełnej jej wysokości (promocja 3 w 1). Duże korzyści w tym przypadku przedstawia zbrojenie płyty w postaci pionowych samonośnych kratownic, połączonych u dołu i góry prefabrykowaną siatką spawaną.