Ciężar ubijaków mechanicznych

Na placu stosowane są tylko następujące sposoby zagęszczania: dziobanie (1), ubijanie (2), wibrowanie (3), walcowanie (4) oraz próźniowanie (5) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wymienione sposoby zagęszczania można podzielić ze względu na pewne istotne cechy charakterystyczne:

1. pod względem zachowania wartości współczynnika W/C w zagęszczonej mieszance:
2. zagęszczanie przez próźniowanie prowadzi do obniżenia wyjściowej wartości W/C,
3. pozostałe metody nie wywołują zmiany W/C;
4. pod względem charakteru użytej siły:
5. siła statyczna (sposoby 4 i 5),
6. siła dynamiczna (sposoby 1, 2 i 3)
7. pod względem stosowanych narzędzi:
8. metody ręczne (sposoby 1 i 2),
9. metody mechaniczne (pozostałe, lecz także w metodzie ubijania stosuj( się ubijaki mechaniczne) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do najczęściej stosowanych sposobów zagęszczania należy dziobanie ubijanie i wibrowanie. Dziobanie, zwane sztychowaniem, stosowane jest do mieszanek o konsystencjach ciekłej i półciekłej. Polega ono na zagęszczeniu wgłębnym przez zanurzenie prętów stalowych, które poruszając ziarna kruszywa zmuszają je do gęstszego ułożenia się. Przy tego typu zagęszczeniu grubość warstwy betonu nie powinna przekraczać 50 cm (uprawnienia budowlane). Zagęszczając nowo ułożoną warstwę pręty należy zagłębiać tak, aby zanurzały się na głębokość ok. 10-20 cm w warstwę wcześniej ułożoną, w celu zapewnienia jednorodności betonu w miejscu zetknięcia się warstw. Pręty do dziobania powinny mieć średnicę 16 mm i ostre zakończenie (szpice lub łopatki). Mieszanki betonowe zawierające zbyt dużo piasku (punkt piaskowy powyżej 45%) słabo reagują na zagęszczanie przez dziobanie i w takim przypadku trzeba użyć wibratorów do uzyskania wymaganego stopnia zagęszczenia (program egzamin ustny).

Dopuszczalne grubości warstw

Ubijanie stosowane jest przy konsystencjach gęstoplastycznych i wilgotnych. Ubijanie ręczne dopuszczono obecnie tylko dla betonów o podrzędnym znaczeniu i niewielkiej objętości. W zasadzie powinno się ubijać tylko ubijakami mechanicznymi, które mają różny kształt i różny ciężar w dostosowaniu do typu wykonywanego elementu. Grubość ubijania warstwy i typ ubijaka muszą być do siebie dobrane (opinie o programie). Dopuszczalne grubości warstw wynoszą lO-r-25 cm. W przypadku ubijaków ręcznych należy nimi uderzać z wysokości 20-30 cm, natomiast ubijaki mechaniczne mają uregulowaną siłę uderzenia i należy je tylko przesuwać po powierzchni. Im mieszanka jest bardziej sucha, tym cięższy musi być ubijak. Ciężar ubijaków mechanicznych wynosi 8-P25 kG. Ubijanie należy prowadzić do momentu, aż na całej ubijanej powierzchni pojawi się mleczko cementowe.

Ubijaki mechaniczne mają dużą przewagę nad ręcznymi, m.in. dlatego że duża częstotliwość ich drgań (500-M000 na minutę) wywołuje także zjawisko drgań mieszanki, a więc w pewnym stopniu wibrację (segregator aktów prawnych). Powoduje to, że beton ubijany mechanicznie uzyskuje do ok. 10% wyższą wytrzymałość na ściskanie niż ubijany ręcznie. Ubijanie mieszanki betonowej układanej warstwami dla uzyskania betonu wodoszczelnego nie jest dobrą metodą zagęszczania, gdyż z reguły na stykach poszczególnych warstw zagęszczanie jest mniejsze i przez te miejsca następuje z czasem filtracja wody.

Wibrowanie jest to metoda najpowszechniej stosowana zarówno na placu budowy, jak i w zakładach prefabrykacji. Zastępuje ona ze znaczną techniczną i ekonomiczną korzyścią metodę ubijania. Istota wibracji polega na tym, że szybkie drgania wibratora wprawiają w drgania ziarna kruszywa, a te z kolei zaprawę i zaczyn. W czasie drgań maleje tarcie wewnętrzne i spójność między składnikami mieszanki, dzięki czemu poszczególne cząstki masy przesuwają się względem siebie i mieszanka staje się ruchliwa oraz płynna, co prowadzi do jej zagęszczenia (promocja 3 w 1). Aby nie spowodować rozsegregowania składników, należy dokładnie ustalić optymalny czas wibracji, czego można dokonać tylko doświadczalnie dla konkretnego przypadku.