Czas odpoczynków

Czas odpoczynków obejmuje te krótkie przerwy (przy pracy ludzkiej), które konieczne są dla zapobieżenia nadmiernemu zniżeniu robotnika.
Czas przerw technologicznych obejmuje przerwy nieusuwalne wynikające z charakteru pracy (np. oczekiwanie montażowców przy podnoszeniu wiązaru dachowe itp.) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Straty czasu roboczego mogą być podzielone i analizowane jako suma czasu pracy ręcznej (np. rozbiórka niewłaściwie wykonanej konstrukcji itp.), czasu przestojów oraz strat czasu spowodowanych przekroczeniami dyscypliny pracy (spóźnienia do przy itp.).

W podobny sposób jak dla pracy ręcznej analizuje się pracę mechaniczną, względu pracę mieszaną mechaniczno-ręczną (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Aby przeprowadzić analizę czasu zmiany roboczej, zestawionego w opisie dnia roboczego (zmiany roboczej), należy zsumować wszystkie jednoimienne elementy czasu oraz obliczyć je w postaci udziału procentowego w ogólnym zmianowym czasie roboczym. Przykład takiej analizy czasu zmiany roboczej.
Jednakże ze względu na pracochłonność takich obliczeń, korzystać można nieraz z ustalonych dla określonych warunków w określonym czasie tablic zawierających niektóre czynniki czasu roboczego zmianowego wyrażone w stosunku procentowym do całości tego czasu (uprawnienia budowlane).

Przykładem takich tablic jest tablica 8-3 zawierająca orientacyjne wielkości odpoczynków dla niektórych rodzajów pracy ręcznej, oraz zawierająca orientacyjne wielkości czasu pracy pomocniczej i przygotowawczo-zakończeniowej dla niektórych specjalności roboczych.
W ogólnym wyniku powyższych rozważań widoczne jest, iż przedmiotem metody chronometrażu przy projektowaniu norm mogą być tylko elementy czasu pracy efektywnej oraz pracy pomocniczej i to tylko wtedy, gdy są one cykliczne, i gdy czas trwania cyklu nie jest dłuższy niż kilka minut. Natomiast pozostałe czasy pracy jak praca przygotowawczo-zakończeniowa, odpoczynki i straty czasu mogą być badane i obliczane jako niecykliczne tylko przez zastosowanie metody fotografii dnia roboczego (program egzamin ustny).

Przybliżone metody

Do rejestracji czasu pracy w metodzie fotografii dnia roboczego służy zwykły zegarek, przy czym obserwator notuje czas rozpoczęcia obserwacji, treść obserwacji oraz czas zakończenia obserwacji, kwalifikując przeprowadzone obserwacje do odpowiednich z góry ustalonych elementów dnia roboczego.
Obserwacje czasu pracy metodą fotografii (analizy) dnia roboczego i chronometrażu są kosztowne, trwają stosunkowo długo i wymagają stałej obecności robotników na badanym stanowisku roboczym. Te ostatnie mogą w pewnym stopniu spowodować nienaturalne zachowanie się obserwowanej grupy pracowników, co z kolei wpłynąć może na takie czy inne zniekształcenie wyników badań. Stąd też właściwy dobór zespołu pracowników przy opracowywaniu nowych norm technicznych ma szczególne znaczenie (opinie o programie).

Przybliżone metody normowania technicznego mogą być dokonywane:
- na podstawie danych uzyskanych z rzeczywistego wykonania lub na podstawie uproszczeń obserwacji chronometrażowych,
- na podstawie porównania ze zbliżonymi pozycjami istniejących katalogów norm (segregator aktów prawnych).

Określanie przybliżonej normy technicznej na podstawie obserwacji rzeczywistego wykonania powinno się odbyć w czasie około 2-E3 zmian przez 2-3 zespoły, pod warunkiem zastosowania przy tym wykonaniu zasad racjonalnej organizacji. Wytypowane zespoły powinny być w całym czasie badań zatrudnione wyłącznie przy normowanej pracy. Gdy różnice w wydajnościach poszczególnych zespołów są wyższe niż 15-r20%, metoda ta nie może służyć do określania norm technicznych.

Metoda badanie czasu pracy metodą obserwacji migawkowych zastosowana po raz pierwszy w r. 1927 przez L.H.C. Tippetta statystyka angielskiego działającego w przemyśle włókienniczym, a następnie w innych zakładach przemysłowych, znalazła zastosowanie w budownictwie polskim w ostatnich latach (od roku 1957), po wprowadzeniu jej przez Resortowy Ośrodek Normowania Pracy Ministerstwa Budownictwa i PMB. Metoda ta w swojej istocie opiera się na zasadzie badań częściowych zamiast badań ciągłych, jak ma to miejsce w klasycznych metodach fotografii dnia roboczego lub chronometrażu (ciągłego) (promocja 3 w 1).