Cząstki drobne

Objętościowy stosunek tych faz, wzajemny udział okruchów, skład mineralogiczny i ich cechy fizyczne i chemiczne oraz stopień zmineralizowania wody znajdującej się w wolnych przestrzeniach między tymi okruchami, jak również siły wiążące cząstki drobne między sobą stanowią o własnościach fizycznych i mechanicznych gruntu (program uprawnienia budowlane na komputer). Wymienione czynniki trudno uszeregować i ułożyć w jakiejś kolejności. Przy formowaniu się gruntu skutki wpływu poszczególnych czynników nakładają się na siebie nawzajem i w rezultacie otrzymuje się warstwę gruntu o jakiejś określonej strukturze, która jest wypadkową działania wszystkich wymienionych czynników waz z wpływem warunków facjalnych w których odbywała się sedymentacja osadów gruntowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Warunki, w których odbywała się sedymentacja gruntu decydują również o teksturze gruntu. Aby mówić w rezultacie o strukturze i teksturze gruntu trzeba w jakiejś umownej kolejności przeanalizować poszczególne czynniki i uwzględnić ich wpływ na własności gruntu (uprawnienia budowlane).

Szkielet gruntowy stanowi zbiór okruchów skalnych w różny sposób ułożonych, posiadających różny układ mineralogiczny, różne kształty i wymiary. Skład mineralogiczny zależny jest od składu mineralogicznego skały macierzystej oraz od stopnia diagenezowania osadów. Kształt i wymiary okruchów zależne są od sposobu formowania się osadów przy których następuje obtoczenie i kruszenie odłamków skalnych. Wymiary okruchów od największych odłamków skalnych dochodzą do najmniejszych cząstek o wymiarach rzędu 0,001 mm, przy czym okruchy o wymiarach od 20 mm do 0,05 mm noszą nazwę ziarn, mniejsze zaś cząstek (program egzamin ustny).

Cząstki gruntowe

Minerały wchodzące w skład poszczególnych ziarn, są takie same jak te, które występowały w skałach macierzystych. Według A. A. Bodego [11] skład mineralogiczny tych skał średnio przedstawia się w sposób następujący: szpat polny - 59,5%, hornblenda i pirokseny - 10,8%, kwarc-12,0%, mika -3,8%, i właśnie te minerały stanowią 92% minerałów pierwotnych, z których tworzą się minerały wtórne, powstałe na skutek wietrzenia chemicznego (opinie o programie). Minerały wtórne zazwyczaj mają wynnary bardzo małe i tworzą cząstki gruntowe. Grube frakcje występujące w postaci ziarn Aviększych od 0,05 mm mimo różnych składników mineralogicznych mają własności fizyczne i mechaniczne bardzo zbliżone do siebie. Skład mineralogiczny nie wpływa na ich zróżnicowanie, a tym samym grunty zbudowane z ziarn większych od 0,05 mm nie wykazują zależności własności fizycznych i mechanicznych od składu mineralogicznego; jak również skład mineralogiczny nie wpływa w tym przypadku na formowanie się struktury gruntu. Odmienne zjawisko zachodzi przy minerałach wtórnych występujących w postaci cząstek o frakcjach drobnych i bardzo drobnych tj. dochodzących do 0,001 mm. Są to minerały iłowe w skład których wchodzą tlenki krzemu Si0₂, tlenki glinu A1₂0₃, tlen i woda. Glin może być zastąpiony przez żelazo lub magnez a krzem przez wapń (segregator aktów prawnych).

Najczęściej spotykane minerały iłowe występują w postaci: a) kaolinitów, b) montmoryllonitów, c) illitów.

Wszystkie one odznaczają się warstwową budową krystaliczną, przy czym warstwy są utworzone z tetraedrów krzemowo-glinowych, połączonych w sześciokąty, z którymi łączą się oktaedry wodorowo-tlenowe. Wiązania między warstwami są bardzo silne i nie mogą być zerwane przy mechanicznym działaniu na grunt. Jedynie w iłach pęczniejących (grupa montmoryllonitu) połączenie to jest słabsze. Cząstki iłowe wykazują dużą aktywność powierzchniową, a przez to odgrywają dużą rolę przy formowaniu się struktur gruntów zawierających te materiały.

Wpływ składu mineralogicznego gruntów niezależnie od wymiaru cząstek na ich własności fizyczne i chemiczne, a tym samym na przydatność dla celów budownictwa przejawia się w wielu formach (promocja 3 w 1).