Dachowo-ścienna konstrukcja

Dachowo-ścienna konstrukcja składa się z połączonych parami elementów łukowych o obrysie eliptycznym i przekroju mającym obrys odcinka koła z pionowymi żebrami. Rozpiętość konstrukcji łukowej wynosi  wysokość 4,0 m, szerokość elementu - 0,75 m (program uprawnienia budowlane na komputer). Walcowa powierzchnia elementów jest zbrojona jedną warstwą maty szklanej o ciężarze 450 g/m² i ma grubość zaledwie 1 mm (ze względu na warunek maksymalnej przepuszczalności światła), zbrojenie żeber pionowych składa się z 4 warstw maty, a grubość żebra wynosi 4 mm. Ciężar jednego elementu półeliptycznego wynosi zaledwie 60 kG. Wymiary cieplarni w rzucie poziomym wynoszą 12,0 x 24,0 m.

Końce każdego połówkowego elementu są zaopatrzone w przyklejone czołowe płytki połączone w połowie rozpiętości i do fundamentów za pomocą śrub. Styki są zabezpieczone materiałem uszczelniającym. Cieplarnia jest ogrzewana w okresie zimowym, można więc pominąć obciążenie śniegiem i uwzględniać jedynie ciężar własny, obciążenie wiatrem i wpływ temperatury (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na ściskanym odcinku powierzchni eliptycznej promienie Przy wykonywaniu przekryć z elementów ostrosłupowych można poszczególne elementy uprzednio scalać w większe jednostki konstrukcyjne w wytwórni; ułatwia to w dużym stopniu montaż konstrukcji (uprawnienia budowlane).

W przypadku wykonywania konstrukcji przestrzennych z tworzyw sztucznych zbrojonych należy dążyć do całkowitego wyeliminowania naprężeń ściskających, w celu zapobieżenia miejscowej utracie stateczności przy występowaniu przypadkowych sił nieuwzględnionych w obliczeniach statycznych. W tym celu elementy konstrukcyjne należy wstępnie naprężać przez poddanie ich odpowiednio dużym siłom rozciągającym (program egzamin ustny).

Sąsiednie zestawy

Przykładem takiej konstrukcji jest dach nad halą wystawową w Lozannie, o wymiarach 108 x 72 m. Powierzchnię hali przekrywają 24 zestawy konstrukcyjne w kształcie kielicha. Każdy zestaw jest zmontowany z 8 prefabrykowanych elementów o grubości 3 mm, wykonanych z żywicy poliestrowej zbrojonej matą szklaną i wzmocnionych wzdłuż krawędzi kątownikami stalowymi (opinie o programie).

Powierzchnie 4 elementów środkowych (nośnych) tworzą hiperboloidę paraboliczną. Elementy te przylegają do elementów sąsiednich wzdłuż dolnych krawędzi, a ich górne wierzchołki są połączone ściągami. Powierzchnia pozostałych elementów (wypełniających przestrzeń między elementami nośnymi) ukształtowana jest wg półhiperboloidy parabolicznej.

W pośrednich narożach elementów nośnych umocowano pręty stalowe zbiegające się w wierzchołku O. Pręty te tworzą konstrukcję przestrzenną służąca do wstępnego naprężenia; po przyłożeniu w punkcie O nacisku za pomocą 10-tonowego dźwignika hydraulicznego górne wierzchołki zestawu uniosły się, co wywołało w elementach wstępny naciąg. Sąsiednie zestawy są połączone w górnych wierzchołkach śrubami, a szczeliny między zestawami uszczelniono paskami z samoprzylepnej folii PCW. Przed rozpoczęciem budowy przeprowadzono badania na modelu w skali 1 : 6 w celu ustalenia rozkładu naprężeń w elementach poliestrowych, spadku początkowej siły naprężającej na skutek pełzania i relaksacji oraz wpływu drgań wywołanych obciążeniem wiatrem (segregator aktów prawnych).

Dla zbadania spadku siły naciągu w okresie eksploatacji konstrukcji wmontowano w jeden zestaw dynamometr. Początkowo stwierdzono gwałtowny spadek siły naciągu (o ok. 25%), następnie spadek ten uległ zahamowaniu, gdyż łączna strata wyniosła po dwuletnim użytkowaniu 30% siły pierwotnej. Ubytek siły napinającej można uważać za dopuszczalny, gdyż przy projektowaniu konstrukcji przyjęto odpowiednio większą wartość naciągu. W USA trwają prace badawcze dotyczące konstrukcji błonowych z pianek poliuretanowych o ciężarze objętościowym 30H-60 kG/m³. Konstrukcjom nadaje się optymalny kształt (o minimalnej powierzchni rozwiniętej), dzięki czemu w przekrojach poprzecznych występują jedynie stosunkowo niewielkie naprężenia rozciągające (promocja 3 w 1).