Blog

27.04.2022

Degradacja kultury architektonicznej

W artykule znajdziesz:

Degradacja kultury architektonicznej

Na tle stopniowej degradacji kultury architektonicznej odradza się przecież prąd, który odpowiadając nigdy nie wygasłym aspiracjom duchowym i pragnieniom estetycznym szerszych rzesz narodu przeciwstawia się zalewowi mody kosmopolitycznej, sięga do bogactwa twórczości pokoleń, do tradycji narodowych. Realizm, który w kulturze końca XIX wieku w Polsce i w Rosji wzniósł się do wyżyn twórczości Tołstoja i Repina, Orzeszkowej i Gierymskiego, nic znalazł wówczas tak wybitnego wyrazu w architekturze - sztuce bezpośrednio, materialnie zależnej od zamówienia i gustów wielkiego posiadacza (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pod wpływem jednak burz rewolucyjnych 1905 r. i 1917 r. ukazujących masy ludowe w całej potędze ich działania i w architekturze powstaje baza dla elementów realistycznych. W Rosji rozwija się działalność plejady wybitnych mistrzów - Szczusjewa, Żółtowskiego, Fomina, Szczuko, Tamaniana. Ich bratem duchowym i osobistym przyjacielem jest Stanisław Noakowski, którego działalność staje się wkrótce sztandarem odrodzenia tradycji narodowych w architekturze polskiej. W ciągu pierwszej ćwierci XX wieku w twórczości Lalewicza i Wędziagolskiego, Witkiewicza i Przybylskiego znajduje wyraz dążność do przywrócenia organiczności formy architektonicznej, do odnalezienia jej ludowości i bogactwa narodowego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Działalność odłamu realistycznego

Działalność odłamu realistycznego architektów polskich i rosyjskich była w tych latach historycznie ograniczona strukturalną impotencją urbanistyczną budownictwa kapitalistycznego i jego merkantylną tematyką, brakiem podłoża ideologicznego, brakiem jasnych ideałów społeczno-moralnych, na których mogłyby się oprzeć ich dążności estetyczne. Stąd też ich twórczość nie wychodziła poza ramy trawestacji kultury historycznej i nie stworzywszy nowego samodzielnego stylu nie mogła odwrócić powszechnego upadku artystycznego ówczesnego budownictwa. Jednakże doniosłą zasługą zwolenników szkoły realistycznej jest przechowanie poprzez epokę rozkładu wielkiego dorobku klasycznej myśli architektonicznej i umiejętności posługiwania się nim we własnej twórczości (uprawnienia budowlane).

Po roku 1917 pod wpływem nowej wielkiej idei społecznej twórczość realistów rosyjskich przechodzi ewolucję, wyzbywając się powoli naleciałości mieszczańskiego blichtru i historycznego stylizatorstwa, nabierając stopniowo prostoty i świeżości rodzącej się nowej architektury socjalistycznego humanizmu. Szczusjew i Żółtowski, Fomin i Tamanian stają się nie tylko czołowymi twórcami nowej, radzieckiej architektury socjalistycznej, ale i wychowawcami kilku pokoleń architektów radzieckich (program egzamin ustny). Rewolucja socjalistyczna nie uwolniła oczywiście ich twórczości od poszukiwań i przeciwieństw, zwłaszcza że rozwój jej jeszcze przez lat kilkanaście dokonywał się w warunkach ostrej walki klasowej. Nie obyło się też bez chwilowych załamań. W końcu trzeciego dziesięciolecia bieżącego wieku pod wpływem pseudorewolucyjnych tendencji nihilistów spod znaku proletkultowszczyzny Fomin i Szczusjew przeżywają okres odwrotu na pozycje „modernistyczne" (opinie o programie).

Wystarczyło jednak zdemaskowanie demagogii pseudonowatorów, aby w latach 1931-1933 mistrzowie realizmu otrząsnęli się z narzuconej sobie konstruktywistyczncj konwencji; odtąd poszukiwania pełniejszego wyrazu nowych czasów na torach klasycznej myśli architektonicznej doprowadzały ich do coraz bardziej dojrzałych, prostych i komunikatywnych rozwiązań (segregator aktów prawnych). Wystarczy zestawie przedrewolucyjne cerkiewki Szczusjewa utrzymane w duchu stylizowanej „swojskości" z długim szeregiem takich dzieł, jak Mauzoleum, Opera Taszkiencka, biurowiec na placu Dzierżyńskiego lub stacja „Komsomolska“ metra; wystarczy zestawić wille prywatne budowane na początku stulecia przez Żółtowskiego z bogactwem zadań i problemów zawartym w architekturze wielkich domów mieszkalnych powstających w Moskwie w latach 1940-1954, by uświadomić sobie, jaką pełnię rozkwitu i nieustającą nową młodość przynosi Rewolucja Październikowa wegetującym poprzednio zwolennikom realizmu (promocja 3 w 1).

Najnowsze wpisy

25.03.2024
Egzaminy dla osób ukaranych

Osoby ukarane z tytułu odpowiedzialności zawodowej zgodnie z artykułem 96 Ustawy Prawo Budowlane, które zostały zobowiązane do ponownego zdania egzaminu,…

22.03.2024
Wniosek o ponowny egzamin na uprawnienia budowlane

Wniosek o ponowne wyznaczenie terminu egzaminu na uprawnienia budowlane należy złożyć w przypadkach, kiedy nie możesz uczestniczyć w wyznaczonym terminie…

53 465

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

98%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

32

sesje egzaminacyjne doświadczeń i nauki razem z nami

53 465

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

98%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

32

sesje egzaminacyjne doświadczeń i nauki razem z nami