Dno formy

W trójwarstwowych ścianach zewnętrznych budynków WK-70 pierwsze rozwiązania przewidywały np. produkcję płyt warstwą fakturową na dnie formy. Powstawały jednak trudności przy betonowaniu obrzeży płyt, gdzie w celu ułatwienia dostępu usuwano część izolacji cieplnej (program uprawnienia budowlane na komputer). W różnych fabrykach domów w zależności od sumienności i rzetelności robotników mniej lub bardziej starano się pokonać te utrudnienia. Niestety spotykano też przypadki, gdzie poza złym ułożeniem izolacji przy obrzeżu płyty stwierdzono w eksploatowanych budynkach jeszcze inne wady, np.:

• nieciągłość warstwy izolacyjnej, polegającą na ,.nieścisłym” ułożeniu płyt wełny mineralnej; powstające w ten sposób wolne przestrzenie zapełniono betonem tworząc mostki zimna,
• całkowity brak izolacji lub izolacja źle przycięta w miejscach wąskich, tj. pasów nadprożowych i filarków okiennych,
• niedokładne uszczelnienie ościeży stolarki okiennej i balkonowej, powodujące napływ zimnego powietrza do lokalu w zimie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przyczyną była tu wyłącznie zła jakość produkcji (niesumienność robotników). Z drugiej strony pokonywanie trudności przez producentów elementów lub montażystów i przykłady pozytywne, często osiągane z dużymi nakładami pracochłonności i kosztów, zmniejszają zainteresowanie projektantów wprowadzeniem niezbędnych niejednokrotnie zmian (uprawnienia budowlane). W praktyce istnieje dość duża bezwładność w tym zakresie, którą tylko częściowo można wytłumaczyć czynnikami obiektywnymi. Brakuje kompleksowego analizowania jakości projektowanych rozwiązań, zbierania niezbędnej liczby doświadczeń z realizacji i operatywnego wprowadzania wymaganych poprawek. Nie zawsze odpowiedni jest więc system sterowania tą jakością na etapach od założeń, przez projekt, produkcję elementów, montaż budynków, aż do ich eksploatacji.

W wymienionych ścianach zewnętrznych budynków WK-70 wprowadzono zmiany, polegające na produkowaniu płyt warstwą fakturową do góry (program egzamin ustny). Wyeliminowało to trudności z wykonywaniem izolacji cieplnej na obrzeżach płyt. Niezbędne jest jednak, aby nastąpiła dalsza ogólna poprawa jakości produkowanych płyt.

Zła jakość kruszywa

Innym przykładem mogą być wielkopłytowe ściany z betonów lekkich na kruszywach sztucznych. W praktyce spotyka się dość często następujące wady i uszkodzenia:

• ciężar objętościowy betonu lekkiego jest wyższy od założonego,
• struktura obrzeży nie zawsze jest zwarta,
• warstwa fakturowa ma niejednokrotnie grubość większą od założonej,
• w elemencie występują mostki zimna tam, gdzie zamiast betonu lekkiego wypełniono w tym miejscu formę betonem fakturowym lub zaprawą z obrzeży płyt (opinie o programie),
• płyty przed montażem mają często uszkodzone obrzeże, oderwane narożniki, występują rysy w partiach nadprożowych i na powierzchni faktury oraz uszkodzenia faktury, poza tym faktura poszczególnych elementów różni się między sobą.

Przyczyną za wysokiego ciężaru objętościowego betonu lekkiego jest dostarczanie kruszywa lekkiego o za wysokim ciężarze nasypowym i braku dostatecznej ilości lekkich drobnych frakcji. Jest to więc obiektywna trudność dla producenta płyt. Pozostałe wady wynikają natomiast w większości z niestaranności prac podczas produkcji, składowania i transportu. Przy produkcji mogą powstać wady ukryte, które ujawnią się dopiero w eksploatacji. Zaliczyć do nich można np. nadmierną grubość faktury, wypełnienie formy betonem fakturowym zamiast betonem lekkim lub w zimie wystawienie płyt bezpośrednio po ich naparzaniu na składowisko, co wskutek szoku termicznego wywoła utworzenie początkowo niewidocznych rys (promocja 3 w 1).

Złą jakość kruszywa producent jego tłumaczy tym, że zakupiona technologia produkcji uniemożliwia otrzymanie dostatecznej ilości drobnych frakcji oraz że niejednorodne są surowce lub zdecydowanie pogorszyła się ich jakość. Dopiero naciski wykonawców i użytkowników pobudzają do poszukiwania rozwiązań doraźnych i przyszłościowych. Przy opracowywaniu projektów ścian z betonu lekkiego dla stosowanych systemów budownictwa założenia były znane i uzgadniane. Dotychczas brakowało jednak perspektywicznego spojrzenia i rozeznania ewentualnych trudności przy produkcji kruszyw i odpowiednio wczesnego przygotowania działania organizacyjnego i technicznego w celu rozwiązania tego problemu.