Dobór odpowiedniego materiału

Można stwierdzić w przybliżeniu, iż ciężar elementu prefabrykowanego jest odwrotnie proporcjonalny do własności eksploatacyjnych użytego materiału. Im materiał wykazywać będzie niższe wskaźniki wytrzymałościowe i eksploatacyjne, tym bardziej będzie konieczne zwiększenie ilości jego zużycia, pociągające w ślad za tym zwiększenie ciężarów prefabrykatów (program uprawnienia budowlane na komputer).
Czwartym kryterium jest dążenie do określenia optymalnej liczby typorozmiarów elementów prefabrykowanych.

Liczba ta zależna będzie między innymi od:
- zastosowanych materiałów i ich własności eksploatacyjnych,
- przyjętych metod i technologii produkcyjnych prefabrykatów,
- rodzaju występującej tematyki i zakresu programów użytkowych budynków,
- aktualnej sytuacji gospodarczej w zakresie podaży materiałów i robocizny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Niezależnie od powyższego przejawiać się będą przy określaniu tej liczby dwie tendencje:
- jedną z nich będzie dążenie do możliwie dużej ilości typów ze względu na spełnienie warunku zachowania swobody kształtowania przestrzennego budynków,
- drugą natomiast będzie konieczność ograniczenia tej ilości ze względu na ekonomię produkcji przemysłowej i umożliwienie wprowadzenia zasad specjalizacji.
W świetle powyższego będzie zachodziła potrzeba zastosowania rozwiązań spełniających wymagania kompromisowe (uprawnienia budowlane).

W budownictwie wiejskim obok dużych różnic programowych występują dodatkowe czynniki utrudniające określenie liczby poszczególnych typów elementów, jak np. brak możliwości należytego rozpoznania popytu na określony rodzaj elementów. W tej sytuacji najbardziej precyzyjne planowanie produkcji prefabrykatów nie pozwala określić i przewidzieć, które ze znormalizowanych elementów będą poszukiwane na rynku i w jakim okresie czasu. Obawa przed nadprodukcją stwarza konieczność wykonywania poszczególnych elementów tylko na podstawie konkretnych zamówień, co doprowadza w pewnych okresach do spiętrzenia produkcji w zakładach prefabrykacji odbijającej się na jakości wyrobów, w innych znów powoduje przestoje w pracy wytwórni (program egzamin ustny).

Ten stan rzeczy jest sprzeczny z ideą prefabrykacji, która ma na celu m. in. oszczędność czasu, specjalizację i rytmiczność produkcji. Wyłania się wobec powyższego wniosek, że jedynym i najwłaściwszym rozwiązaniem jest doprowadzenie do jak najdalej idącej uniwersalności zastosowania produkowanego masowo wyrobu. Uniwersalność elementów umożliwia podjęcie masowej i rytmicznej produkcji na skład (opinie o programie).

Analiza techniczno-ekonomiczna

Na skutek tego istnieje możliwość uzyskania znacznych oszczędności robocizny. Element uniwersalny powinien w zasadzie odpowiadać najbardziej niekorzystnym parametrom projektowym z tytułu anonimowości jego zastosowania w konstrukcjach (np. powinien być liczony na maksymalne obciążenie użytkowe itp.). Dlatego też decyzja ograniczenia liczby typów elementów wymaga uprzedniego określenia stopnia powszechności ich zastosowania (segregator aktów prawnych).
Celem analizy jest zbadanie czynników mających wpływ na ekonomikę produkcji prefabrykatów w zależności od liczby typów (względnie typorozmiarów).

Odpowiednie badania przeprowadzono w okresie od czerwca 1962 r. do czerwca 1963 r. równocześnie w trzech wytypowanych zakładach, a mianowicie:
a) w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlano-Montażowym w Międzyrzeczu Zielonogórskim, o rocznej zdolności produkcyjnej 7294 m3 prefabrykatów;
b) w Zakładach Prefabrykacji Materiałów Budowlanych PGR Wrocław-Klecina, o rocznej zdolności produkcyjnej 9091 nr5 prefabrykatów;
c) w Zakładzie Instalacyjno-Montażowym PGR w Ełku, o rocznej zdolności produkcyjnej 3369 m3 prefabrykatów (promocja 3 w 1).

We wszystkich tych trzech wytwórniach asortyment produkcyjny prefabrykatów można najogólniej podzielić na, 3 grupy:
- grupa - obejmuje cienkościenne elementy budowlane, jak pustaki ścienne, stropowe itp.;
- grupa - obejmuje różne elementy betonowe lub żelbetowe, jak elementy ogrodzeń zewnętrznych w postaci słupów, płyt itp., żłoby dla budynków inwentarskich, płyty kanałowe, kręgi studzienne i przepusty, krawężniki drogowe, słupy dla trakcji elektrycznej, elementy nawierzchni drogowych itp.

- czyli elementy bezpośrednio nie związane z budynkami względnie konstrukcją budynków wiejskich;
- grupa - obejmuje zasadniczo elementy żelbetowe przeznaczone na konstrukcje budynków, jak np. belki stropowe, podciągi, słupy, płyty stropowe żebrowane lub gładkie, stopy fundamentowe itp.