Dodatek sieczki

Dodatek sieczki, w zależności od wymaganej wytrzymałości, wynosi od 30 do 100% w stosunku do objętości mieszaniny bez sieczki. Sieczkę należy przed użyciem zmoczyć. Konsystencja mieszaniny powinna być sucho-plastyczna, gdyż wtedy łatwiej jest uformować cegły i wyjąć je bez uszkodzeń z formy (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy wyrobie cegły należy masę ubijać. Cegły cementowo-gliniane z dodatkiem sieczki mają tę zaletę, że można w nie wbijać gwoździe, dzięki czemu specjalnie są przydatne do ścian działowych.

Można je również użyć do zewnętrznych ścian, budynków mieszkalnych jednokondygnacjowych oraz budynków inwentarskich i gospodarczych. Cegła wykonana z tworzywa cementowo-glinianego o stosunku objętościowym 1 : 2 : 1 (cement : zawiesina gliny : piasek) przy dodaniu 85 kG sieczki na 1 m3 wykazuje wytrzymałość na ściskanie 12 kg/cm2 i współczynnik przewodzenia ciepła A=0,28. Cegła zaś stosunku objętościowym składników 1:2:3 i przy dodaniu 50 kg sieczki na 1 m3 mieszaniny wykazuje wytrzymałość na ściskanie 15 kG/cm2 oraz współczynnik przewodzenia ciepła X=0,38 (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Widać stąd, że zmniejszając ilość sieczki na 1 m3 zaprawy zwiększamy przewodność cieplną i otrzymujemy cegłę o gorszej izolacji cieplnej.

Cegły tego typu są spośród podanych wyżej cegieł najlżejsze w stanie suchym i mają w suchym środowisku mały współczynnik przewodzenia ciepła. Do produkcji ich stosuje się trociny wysuszone zmineralizowane (uprawnienia budowlane). Trociny należy zmoczyć, aby nie wchłaniały wody zarobowej z zaprawy. Dodatek trocin w zależności od marki cegieł jest większy niż sieczki i wynosi na ogół tyle, ile wynosi objętość mieszaniny bez trocin. Cegły tego rodzaju są lekkie, ciepłe i praktyczne, gwóźdź wchodzi w cegłę jak w miękkie drewno nie rozczepiając jej.

Bloki pełne

Cegieł cementowo-glinianych z dodatkiem trocin nie zaleca się stosować w murach zewnętrznych narażonych na działanie wilgoci, gdyż cegły te są nasiąkliwe, a pod wpływem wody mogą powstać spęcznienia, odpryski oraz zwiększa się przewodność cieplna. Nadają się one przede wszystkim do ścian wewnętrznych i wypełniających. Ciężar objętościowy cegły zależy od ilości trocin użytych do jej wyrobu (program egzamin ustny).

Bloki pełne można wyrabiać w różnych wymiarach z masy cementowo-glinianej z dodatkiem wypełniacza, jak np. piasku, grysu ceglanego, żwiru lub z dodatkiem lekkiego wypełniacza ocieplającego, jak np. sieczki, żużla, trocin. Wytrzymałość bloków pełnych z dodatkiem piasku, żwiru czy też grysu jest znaczna (w granicach od 40 do 120 kG/cm2); bloki te w zależności od założonej wytrzymałości mogą służyć jako elementy ścian konstrukcyjnych. Użycie wypełniacza lekkiego zmniejsza ciężar i wytrzymałość bloku, ale polepsza jego wartość izolacji cieplnej i dźwiękowej (opinie o programie).

Duże przekroje bloków umożliwiają użycie większych bryłek żużla o uziarnieniu ok. 30 mm. Bloki lekkie mogą być stosowane do ścian wewnętrznych budynków mieszkalnych dwukondygnacjowych, do wszelkich budynków gospodarczych, inwentarskich i magazynów oraz do wypełnienia konstrukcji szkieletowej. Dla ścian zewnętrznych można wyrabiać bloki licówki, w których strona zewnętrzna otrzymuje ozdobną fakturę, a nawet odpowiednią barwę. Wymiary bloków mogą być dostosowane do założonych wymagań, np. długość 33 cm, szerokość - 16 cm i wysokość 20 cm. Przy takich wymiarach uzyskuje się grubość ściany równą 50 cm (33 + 16 + 1 spoina) (segregator aktów prawnych).

Mogą być również inne wymiary bloków, odpowiadające wielokrotności znormalizowanej cegły, np. 12x12x25 (dwucegłowe) lub cztero- i sześciocegłowe. Bez przeszkód można również wykonywać bloki o kształtach specjalnych, które stosuje się do wypełnienia konstrukcji itd.
Produkcja bloków jest łatwa i nieskomplikowana, co pozwala na wykonanie ścian lub elementów ściennych przez właściciela budynku na wsi. Formy do pustaków, np. drewniane można wykonać we własnym zakresie na budowie (promocja 3 w 1).