Dodatek zarodników

W celu obniżenia korodującego działania chlorku wapniowego można także dodawać azotynu sodowego w ilości 50% masy chlorku, lecz trzeba się wówczas liczyć ze spadkiem wytrzymałości końcowej betonu o 5-10%. Zarodniki są drugą z domieszek grupy II. Podstawą do „zarodnikowania” zapraw z betonów stało się znane zjawisko przyspieszenia wydzielania kryształów z przesyconego roztworu przez dodanie mikrokryształów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jako zarodników używa się zhydratyzowanego i zmielonego cementu lub identycznie przerobionego wapna hydratyzowanego. Podano już, że domieszki stosowane w okresie zimowym, zwane czasem krótko zimowymi, można podzielić na domieszki przyspieszające wiązanie, powodujące obniżenie temperatury zamarzania wody zarobowej i łączące obie cechy razem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do domieszek przyspieszających wiązanie i najczęściej stosowanych zaliczyć należy:

1. chlorek wapniowy CaCl₂,
2. węglan potasowy K₂C0₃,
3. węglan sodowy Na₂C0₃. Domieszkami wybitnie oddziałującymi na obniżenie temperatury zamarzania wody, a nie na przyspieszenie wiązania, są azotyn sodowy NaN0₂ i chlorek sodowy NaCl (uprawnienia budowlane).

Wpływ chlorku wapniowego na przyspieszenie wiązania i twardnienia polega na intensywnym reagowaniu z krzemianami, które w normalnych warunkach wiążą powoli. Szczególny wpływ chlorku wapniowego daje się zauważyć przy połączeniu z cementem portlandzkim, ponieważ jego wiązanie polega głównie na hydratacji krzemianów (program egzamin ustny).

Korozja stali

Przyjmuje się ogólnie, że dodatek 2% chlorku wapniowego w stosunku do masy cementu przyspiesza początek i skraca czas wiązania o ok. 30-M0%. W wyniku działania chlorku wapniowego wydziela się większa ilość ciepła przy wiązaniu cementu, co dodatkowo wpływa na przyspieszenie procesu wiązania. W ciągu 24 h od zarobienia mieszanki z chlorkiem wytworzy się dodatkowe ciepło w ilości Q = n-10,5 kJ z każdego kilograma cementu. Symbol n oznacza tu procentową ilość chlorku w stosunku do masy cementu. Przyspieszone wydzielanie ciepła powoduje szybki przyrost wytrzymałości betonu w pierwszym okresie dojrzewania, po czym przyrost ten zanika. Dodatek chlorku wapniowego powyżej 4% masy cementu powoduje wyraźny spadek wytrzymałości 28-dniowej (opinie o programie).

Ponieważ chlorek wapniowy powoduje korozję stali, może ją powodować także w stali znajdującej się w betonie. W wielu krajach zabroniono więc całkowicie używania chlorku wapniowego do betonu (segregator aktów prawnych).

Polskie przepisy ustalają następujące warunki dopuszczenia chlorku wapniowego jako dodatku do betonu:

• w zasadzie można go stosować tylko przy betonowaniu w temperaturze otoczenia poniżej +5°C,
• ogranicza się jego ilość tylko do 2% masy cementu w konstrukcjach żelbetowych ze względu na korozję stali,
• nie wolno go stosować w konstrukcjach sprężonych ze względu na szczególną podatność stali sprężającej na korozję chlorkową,
• ogranicza się go do 4% masy cementu w betonie niezbrojonym ze względu na powstawanie wykwitów,
• nie wolno go stosować do betonów, które będą dodatkowo poddane ogrzewaniu prądem elektrycznym, gdyż może nastąpić elektroliza,
• dodawany może być tylko po uprzednim dokładnym rozpuszczeniu w wodzie zarobowej w celu jednorodnego rozprowadzenia w mieszance betonowej.
• Chlorek wapniowy zwiększa koncentrację jonów H⁺ koniecznych dla zaistnienia procesu korozji, a jony tlenu O przedostają się do stali przez warstwę otulającego betonu. Wynika stąd wniosek, że stosując chlorek wapniowy należy wykonywać beton bardziej szczelny i stosować grubszą warstwę ochronną stali, aby zmniejszyć dopływ tlenu. W przypadku cementów zawierających większą ilość C₃A zmniejsza się korodujące działanie chlorku, gdyż C₃A wiąże jony Cl (promocja 3 w 1).
• Analizując zastosowanie chlorku wapniowego trzeba mieć ponadto na uwadze, że preparat ten osłabia odporność betonu na agresję siarczanową oraz obniża mrozoodporność. Do zalet jego można natomiast zaliczyć polepszenie urabialności mieszanki, co pozwala na obniżenie ilości wody zarobowej o ok. 5% oraz podniesienie wodoszczelności nawet 2-krotnie. Dzieje się to na skutek mniejszego ruchu wody w czasie dojrzewania oraz uszczelniania porów solami zawierającymi CaCl₂.