Dodatkowe dźwigniki hydrauliczne

Dodatkowe dźwigniki hydrauliczne założone poziomo na głowie doku na poziomie górnej podłużnicy umożliwiają otwarcie doku jeszcze przed wyrównaniem poziomów wody w komorze i basenie, co przyspiesza operację.
Bramę zaprojektowano w ten sposób, że gdy jest zamknięta może poniżej odbywać się ruch samochodowy. Przy głowach przerzuca się w tym celu dodatkowe ruchome mostki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podpory zawiasowe A skonstruowano jako przegubowe łożyska mostowe. Pozwalają one na szybkie i lekkie zdejmowanie i późniejsze stawianie bramy w celu jej konserwacji i remontu oraz zapewniają przyciśnięcie bramy do progu doku, dzięki przesunięciu osi obrotu bramy w stosunku do osi jej konstrukcji o 150 mm w stronę basenu.
Jeszcze inne podobne rozwiązanie bramy klapowej. Jest to brama poszerzonego w 1964 r. doku na Malcie. Szczegóły konstrukcyjne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Od poprzednio opisanej brama ta różni się pewnymi szczegółami i tym, że nie potrzebuje do otwierania i zamykania wciągarek ani lin.

Brama zawiera w sobie 2 zbiorniki balastowe, 2 powietrzno (pływaki) oraz zbiornik operacyjny, do którego powietrze doprowadza się uzbrojoną giętką rurą pod ciśnieniem ok. 1,4 at. Pozostaje ono stale dzięki zastosowaniu patentowanego zaworu kontrolnego.
Bramę otwiera się przez otwarcie zaworu, który wypuszcza ze zbiornika operacyjnego powietrze, co powoduje wejście do tego zbiornika wody i swobodne opadnięcie bramy. Podniesienie i zamknięcie bramy wymaga czynności odwrotnej, tj. wpuszczenia do zbiornika operacyjnego powietrza pod ciśnieniem i wyparcia zeń wody (uprawnienia budowlane). Uzyskana w ten sposób pływalność podnosi bramę. W razie awarii nurek może bez trudu adaptować do celów operacyjnych jeden ze zbiorników powietrznych (pływaków).

Bramy pływające

Najbardziej charakterystycznym dla doków suchych i najczęściej stosowanym zamknięciem są bramy pływające (batoporty), które wymagają najmniej skomplikowanej budowy głów doku, są najszczelniejsze ze wszystkich rodzajów bram i mają najprostszą budowę. Wadę ich stanowi pewna powolność operacji związanych z ich otwieraniem lub zamykaniem. Jednakże, ponieważ statek wprowadza się do doku zwykle na czas dłuższy, nie odgrywa tu ona poważniejszej roli. W śluzach, gdzie chodzi o możliwe skrócenie czasu śluzowania, bramy takie nie są odpowiednie (program egzamin ustny).

Rozróżnia się dwa rodzaje bram pływających:

a) wyposażone w pompy i

b) nie wyposażone w pompy.

Pierwszy rodzaj odznacza się większą precyzją i szybkością operacji oraz łatwiejszą obsługą, dlatego też bywa niezastąpiony na morzach pływowych. Drugi rodzaj bram jest prostszy w budowie i tańszy.
Bramy pływające mają konstrukcję pontonu, budowanego najczęściej w myśl zasad budownictwa okrętowego i wykonywanego jak każdy statek w doku lub na pochylni. Buduje się je z drewna, ze stali (najczęściej) lub z żelbetu (opinie o programie).

Krawędzie pontonu wykształca się w postaci wąskich kryz (kilów), które wchodzą w odpowiednie wnęki, wyrobione w głowicznej części doku. Aby zamknąć dok, bramę pływającą swobodnie na wodzie wprowadza się w te wnęki (mają one odpowiednio do tego przystosowany kształt), po czym zatapia się ją przez wypełnienie wmontowanego w bramę zbiornika na wodę balastową (segregator aktów prawnych).

Brama pływająca ma zwykle w widoku i w przekroju wzdłużnym kształt zwężającego się ku dołowi trapezu i dzięki temu po wprowadzeniu do wnęki i zatopieniu wypełnia wnękę jak klin, co zapewnia większą szczelność. W dnie głowy, na progu komory doku musi być również wykonana wnęka, prostopadła do osi doku, w którą wchodzi dolna krawędź bramy.
Głębokość wnęki progowej powinna być ok. 3 razy większa niż głębokość wnęk bocznych, a mianowicie wynosić od 0,80 do 1,00 m, podczas gdy głębokość wnęki bocznej przyjmuje się jako równą od 0,25 do 0,35 m (promocja 3 w 1).