Doświadczenie

Doświadczenie doprowadziło do wniosku, że w konstrukcjach betonowych, zwłaszcza w lukach i sklepieniach betonowych, należy stosować innego rodzaju przeguby, wytwarzane przez zmniejszanie sztywności, a nie przez wprowadzanie dodatkowych ogniw. Przeguby tego rodzaju nazywamy przegubami sprężystymi. Mają one tę zaletę, że ich odkształcenia są proporcjonalne do momentów, a więc że działają tak samo sprawnie, zarówno gdy momenty są małe, jak i gdy są większe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Natomiast przeguby złożone z wałków lub powierzchni tocznych zaczynają działać dopiero po pokonaniu oporów tarcia; dlatego też działają nierównomiernie. Oprócz tego przeguby sprężyste zachowując ciągłość konstrukcji nie są sprzeczne z podstawową cechą budowli betonowych, jaką jest ich monolitycz- ność. Tak więc, dążąc do ograniczenia dodatkowych sił wewnętrznych, dochodzimy do właściwych rozwiązań przez modulowanie sztywności konstrukcji i jej ogniw.
Wyrazem tych dążeń był ustrój trój przegubowy Maillarta. Luki jego miały dużą sztywność między przegubami i były prawie niewrażliwe na zmiany temperatury, pełzanie, skurcz i osiadanie podpór. Przeguby sprowadzają go do układu izostatycznego, a sztywność odcinków między nimi umożliwia przenoszenie dużych obciążeń skupionych.

Przekroje poprzeczne łuków tego ustroju mają kształt skrzynek otwartych od góry, złożonych z dolnej płyty i z dwóch środników. Skrzynki te są stężone pionowymi przeponami, na których stoją ściany lub słupy utrzymujące pomost. W pobliżu przegubów przekrój skrzynkowy zanika i przechodzi w prostokątny (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W przegubie środkowym łuk zbiega się z płytą pomostu w jeden przekrój. Przegub zwornikowy jest więc umieszczony w płycie pomostu. Maillart nie oddzielał przerwami dylatacyjnymi pomostu od łuku. Skrajne słupy pomostu powinny stać na lukach bezpośrednio przed przegubem podporowym dla zachowania krzywizny osi łuku. Gdy bowiem skrajny słupek nie jest oparty na łuku, lecz poza przegubem na podporze, to skrajny odcinek łuku powinien biec po stycznej do osi łuku, w miejscu oparcia poprzedniego słupa (uprawnienia budowlane).

W mostach drogowych o takim ustroju Maillart dawał zazwyczaj dwa łuki, z których każdy miał dwa środniki. W mostach tych łuki są elementami ściskanymi, dostosowanymi do przejmowania dodatkowych momentów zginających wyłącznie przez beton, bez udziału uzbrojenia wzdłużnego.

Uzbrojenie łuków

Uzbrojenie łuków jest sprowadzone do siatki prętów, ułożonej na powierzchniach ścian i płyt. Przeguby są wytworzone przez zmniejszenie wysokości przekrojów (program egzamin ustny).
Dodatkowe siły wewnętrzne usuwano ze sklepień kamiennych budując je odcinkami. Ten sam sposób jest stosowany dotychczas w budowie sklepień betonowych. Daje on możność usuwania sił wewnętrznych wywołanych przez skurcz. Podział sklepień na odcinki służy do wywoływania żądanego układu sił wewnętrznych przez wytworzenie między odcinkami prowizorycznych przegubów w postaci klocków betonowych. Zależnie od ich położenia w przekroju sklepienia, można uzyskać różny przebieg linii ciśnień, a więc różne układy sił wewnętrznych (opinie o programie).
Zamiast klocków Freyssinet zastosował prasy hydrauliczne uzyskując przez to możność regulowania wielkości rozporu łuków, oprócz zmieniania położenia linii ciśnień. Ten sposób wprowadzania żądanego układu sił do łuków poprzedził myśl o sprężaniu betonu dającym tak wspaniałe wyniki.

Przekroje skrzynkowe są stosowane w mostach o dużych rozpiętościach, przy czym przekroje otwarte - przy rozpiętościach mniejszych, a zamknięte - przy większych (segregator aktów prawnych).
Przekrojom prostokątnym dajemy małe wysokości i duże szerokości lub też odwrotnie - duże wysokości i małe szerokości, zależnie od tego, czy chcemy uzyskać małą, czy też dużą sztywność łuków na zginanie w płaszczyźnie poziomej.

Stosunek szerokości do wysokości przekroju jest związany ze sposobem zapewnienia łukom sztywności na wygięcia z płaszczyzny pionowej. Luki o przekrojach bardzo szerokich mają dużą sztywność poprzeczną i do pewnych rozpiętości nie wymagają stężeń. Natomiast łuki o przekrojach niezbyt szerokich mają małą sztywność poprzeczną, a dużą powierzchnię podlegającą parciu wiatru. Dlatego trzeba je stężać wiatrownicami (promocja 3 w 1).