Działanie dodatku miedzi

W związku z tym można spotkać się z dążeniem do wprowadzania stali nierdzewnej. Jednakże stal naprawdę nierdzewna, stosowana szeroko do wyrobu narzędzi medycznych, przedmiotów gospodarstwa domowego itp., jest zbyt kosztowna, aby można było stosować ją w budownictwie inżynierskim (program uprawnienia budowlane na komputer).

Natomiast tzw. nierdzewna stal budowlana zawiera dodatek miedzi w ilości 0,2% lub nieco więcej. Dodatek ten czyni stal w niektórych wypadkach znacznie odporniejszą na rdzewienie. Odporność ta objawia się najbardziej w miejscach wystawionych na działanie powietrza lub wody słabo kwaśnej (zawierającej i kwas humusowy, wolny dwutlenek węgla itp.). Działanie dodatku miedzi objawia się w ten sposób, że z biegiem czasu przy utlenianiu się stali tworzy się błonkowata osłona z miedzi niezmiernie cienka, lecz wystarczająca do wykazania znacznego wpływu na trwałość wyrobów stalowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W wodzie rzecznej lub wodzie morskiej o większej zawartości soli nie dostrzega się poważniejszego zwiększenia trwałości przez wspomniane dodanie miedzi - można to zwiększenie oceniać co najwyżej na 10’%K-15% w wodzie rzecznej, a w wodzie morskiej jeszcze niżej.

Trwałość zwykłych blach larsenowskich wyrobu Związku Hutniczego Dortmund-Hoerder ocenia się na okres 50-170 lat w częściach wystawionych na działanie powietrza, zależnie od grubości blach (4,5-26 mm) (uprawnienia budowlane). Ocena ta, jak łatwo zrozumieć, opiera się na wstępnych przewidywaniach, gdyż wkrótce minie dopiero 50 lat od chwili pierwszego użycia tych blach. Trwałość blach znajdujących się w gruncie niewątpliwie jest znacznie dłuższa.

Grunt piaszczysty

Związek Hutniczy Dortmund-Hoerder wyrabia prócz tego stal „Resista“, zawierającą znaczną domieszkę fosforu i wykazującą zwiększoną o 30%-40%odporność przeciw rdzewieniu w wodzie rzecznej lub morskiej. U nas dotychczas nie ma produkcji stali budowlanej z dodatkiem miedzi lub z jakim innym rdzochronnym materiałem. Za granicą koszt takiej stali do niedawna kształtował się drożej od zwykłej (program egzamin ustny). Dobre zabezpieczenie stali w gruncie daje pokrycie jej powierzchni asfaltem na gorąco. Nieraz nawet wbijanie stali do gruntu nie zdziera tej osłony.

Gdy stal wbita jest w grunt piaszczysty, można nieraz spostrzec objaw wiązania się rdzy z piaskiem i tworzenie się grubej powłoki chroniącej stal przed dalszym rdzewieniem. Jak wiadomo z mechaniki gruntów, wszystkie grunty pod obciążeniem wykazują osiadania z powodu swojej ściśliwości (opinie o programie). Jednakże ściśliwość gruntów może występować w bardzo szerokich granicach i wobec tego osiadania pod tym samym obciążeniem mogą różnić się bardzo znacznie, zależnie od rodzaju gruntów zalegających pod budowlą. Osiadania występujące pod wpływem obciążenia mogą być równomierne, a więc jednakowe pod całą budowlą z postępem czasu i wówczas nie są one szkodliwe, jeżeli tylko nie przekraczają pewnych granic, gdy np. mogłyby powodować zniszczenie połączeń kanalizacyjnych, wodociągowych lub przemysłowych (segregator aktów prawnych).

Natomiast osiadania występujące nierównomiernie w czasie, nawet przy stosunkowo niedużej wielkości tych osiadań, bardzo często powodują uszkodzenie budowli. Tu trzeba jednak przyjmować pod uwagę charakter budowli, zarówno pod względem użytego do budowy materiału, jak i rodzaju konstrukcji. Jeżeli porównujemy dwa podstawowe materiały konstrukcyjne: stal i żelbet, to spostrzegamy, że przy tych samych siłach działających na pręty konstrukcji dopuszczamy w stali naprężenia na ściskanie 1200 at i więcej, a w betonie przykładowo 60 at i wskutek tego przekroje konstrukcji żelbetowej ściskanej wypadają, po uwzględnieniu dodanej stali zbrojeniowej, niemal dwudziestokrotnie większe i kilkakrotnie cięższe w porównaniu z przekrojami konstrukcji stalowej (promocja 3 w 1). Nieco inny liczbowy stosunek otrzymamy dla przekrojów zginanych, lecz ostateczny wynik porównania zawsze będzie ten sam, a mianowicie, że konstrukcja stalowa zawsze będzie lżejsza i bardziej wiotka niż żelbetowa.