Dźwigary łukowe, ramki stężające

Dźwigary łukowe, ramki stężające i słupki podsuwnicowe są identyczne dla obydwóch siatek, co jest drugą cechą elastyczności koncepcji. Największym stopniem elastyczności odznaczają się płatwie i płyty, ponieważ nie tylko są one identyczne dla obydwóch siatek, lecz mogą być stosowane przy wykonaniu w tych samych formach również i w licznych innych konstrukcjach, stalowych i żelbetowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Myślą przewodnią koncepcji dźwigarów dachowych jest wykorzystanie na konstrukcję nośną płaszczyzn świetlików z wyeliminowaniem w ten sposób odrębnej konstrukcji świetlików i z wykorzystaniem pod względem statycznym ich dużej wysokości dyktowanej potrzebami oświetlenia. Koncepcja ta często stosowana w budownictwie stalowym mogła znaleźć zastosowanie w budownictwie betonowym tylko dzięki prefabrykacji umożliwiającej stosowanie żelbetowych ażurowych dźwigarów kratowych.
Przy siatce słupów 12 X 6 m płaszczyzny świetlików są prostopadłe do kierunku ruchu produkcji, przy siatce 12 X 12 m - możliwe jest usytuowanie ich zarówno prostopadle, jak i równolegle do tego kierunku. Należy tu podkreślić, że świetliki prostopadłe do kierunku ruchu produkcji stają się tym bardziej korzystne, im większa jest wysokość hali (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podstawowym układem kraty jest paraboliczny łuk ze ściągiem. Jest to układ pracujący przy obciążeniach typu dachowego (ciężary równomiernie rozłożone) w sposób niezmiernie ekonomiczny i znajdujący z tego względu wyjątkowo częste zastosowanie w praktyce krajowej i zagranicznej. Przy pominięciu wpływu pracy sił osiowych ciężar własny konstrukcji oraz śniegu stanowiące łącznie większość obciążenia wywołują jedynie ściskanie łuk u i rozciąganie ściągu. Pozostałe elementy kraty nie pracują wcale. Siły od transportu pionowego oraz wpływ pracy sił osiowych wywołują wprawdzie siły osiowe i momenty gnące w poszczególnych elementach kraty, lecz są to siły, które w małym stopniu wpływają na wymiary przekrojów elementów konstrukcji (uprawnienia budowlane).

Wielokrotność stosowania dźwigarów

Wielokrotność stosowania dźwigarów przemawia za koniecznością dokładnego jego obliczenia z uwzględnieniem, że jest to dźwigar kratowy wielokrotnie statycznie niewyznaczalny, w którym istnieją sztywne połączenia węzłów (program egzamin ustny). Otrzymane teoretycznie wyniki powinny być przed zastosowaniem dźwigara po raz pierwszy sprawdzone drogą badań na modelach w skali naturalnej lub zmniejszonej.
Łukowy dźwigar dachowy odznacza się dzięki bezkrzyżulcowej kracie dużym stopniem lekkości i jest bardzo korzystny z punktu widzenia oświetlenia.
Reasumując powyższe można przyjąć, że omówione tu konstrukcje latarniowe mają duży stopień elastyczności i są ekonomiczne pod względem zużycia materiału i ciężaru konstrukcji.

Dla zorientowania się w jakim stopniu mogą zachodzić różnice w ciężarach, które należy dostarczyć z zakładów stałych na plac budowy w równorzędnych konstrukcjach stalowych i prefabrykowanych żelbetowych, przeprowadzimy odpowiednią analizę na przykładzie rozpatrywanej tu konstrukcji latarniowej dla siatki słupów 12 X 12 m i odpowiedniej konstrukcji stalowej (opinie o programie).
W konstrukcji stalowej przekrycie żelbetowe stanowi 70,5% ciężaru całej konstrukcji. W halach stalowych cięższego typu udział przekrycia jest mniejszy, lecz w każdym razie nie obniża się poniżej 33%. Przy prze- kryciach cięższych aniżeli z płyt dwużebrowych udział przekrycia odpowiednio się zwiększa. Liczby te świadczą, jak wielkie znaczenie mają poszukiwania lżejszych materiałów dla przekryć dachowych. Tłumaczą one również tendencje dające się zaobserwować w różnych krajach do wykonywania płyt przekryć dachowych - pomimo ich masowego charakteru - bezpośrednio na placu budowy w celu wyeliminowania podwojonych przewozów ciężkich materiałów (segregator aktów prawnych).
Im cięższy jest typ hali, tym większe są powyższe współczynniki,, a zatem tym bardziej zmieniają się one na niekorzyść konstrukcji prefabrykowanych żelbetowych.

Przeniesienie produkcji prefabrykatów z placu budowy do zakładów stałych związane jest z koniecznością znacznego wydłużenia przewozów i zwiększenia ilości przeładunków dużych mas konstrukcji. W halach lekkiego typu (jak powyższe konstrukcje latarniowe) w grę wchodzą ciężary rzędu 250 kG/m2 rzutu poziomego hali. W halach cięższych typów ciężary te są znacznie większe (promocja 3 w 1).