Elementy przekroju poprzecznego

Wartości liczbowe wskaźników technicznych projektowania zostały podane w tablicach:

• dla dróg ruchu szybkiego (I, II kl.),
• dla dróg klasy III, IV i V,
• dla ulic miejskich.

Podstawowym wskaźnikiem technicznym projektowania jest szybkość projektowa. Jest to szybkość umowna przyjmowana za podstawę obliczania elementów technicznych drogi. Określa ona maksymalną szybkość samochodu osobowego, jaką może on bezpiecznie rozwinąć n a całej długości projektowanej drogi (program uprawnienia budowlane na komputer).

Szybkości projektowe obowiązujące dla poszczególnych klas technicznych dróg i ulic.

Odcinki drogi nie przystosowane do jazdy z szybkością równą szybkości projektowej, miarodajnej dla danej klasy drogi, a które kierowca zmuszony jest przejechać z szybkością mniejszą, należy specjalnie oznakować (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rozróżniamy 2 typy przekroju poprzecznego drogi:

1. przekrój pozamiejski stosowany na odcinkach dróg poza osiedlami i w osiedlach o małym ruchu pieszym,
2. przekrój miejski stosowany na odcinkach o ożywionym ruchu pieszym oraz jako przekrój poprzeczny ulic miejskich (uprawnienia budowlane).

Jezdnię stanowi umocniony pas drogi przeznaczony dla ruchu pojazdów; warstwę konstrukcyjną jezdni, która przekazuje obciążenie od pojazdów na podłoże gruntowe, nazywamy nawierzchnią drogową. Szerokość jezdni jest wielokrotnością szerokości pasa ruchu. Pasem ruchu nazywamy pas jezdni o szerokości potrzebnej i wystarczającej dla kolumny pojazdów samochodowych poruszających się z przyjętą dla danej drogi szybkością projektową (program egzamin ustny).

Korona drogi

Szerokość pasa ruchu wynosi od 2,75 m dla dróg klasy V, do 3,75 m, dla dróg ruchu szybkiego o szybkości projektowej V> 100 km/h oraz dla ulic kategorii E. Liczba pasów ruchu jest z reguły parzysta i wynosi 2 lub 4 pasy dla jezdni dwukierunkowych (dla ulic N-II wyjątkowo 6 pasów ruchu), a dla jezdni dwukierunkowych na drogach ruchu szybkiego 2X2 = 4 pasy ruchu. Dla ulic E-I normatyw przewiduje 2X3 = 6 pasów ruchu (opinie o programie).

Nieparzystej liczby pasów ruchu nie projektuje się, a podana w normatywie 3-pasowa jezdnia N-III o szerokości 9,00-4-10,00 m ma zazwyczaj jeden pas ruchu wykorzystywany jako pas postojowy. Pobocza służą jako pas ochronny zapewniający stateczność nawierzchni oraz są pasem rezerwowym dla pojazdów w razie ich przymusowego zboczenia z jezdni. Są one również wykorzystywane jako pasy dodatkowe dla postoju pojazdów, dla pędzenia zwierząt oraz dla ruchu pieszego w razie braku chodników (segregator aktów prawnych).

Przy dużym natężeniu ruchu (drogi kl. I-III) dajemy na poboczach wzdłuż jezdni obustronne opaski kierujące. Są to pasy nawierzchni o szerokości 0,75-4-0,50 m różniące się kolorem lub rodzajem nawierzchni od jezdni. Minimalna szerokość pobocza niezbędna ze względu na stateczność konstrukcji nawierzchni wynosi 1,00 m. W normalnych warunkach szerokość pobocza przyjmuje się zależnie od klasy technicznej drogi od 1,50 m do 3,75 m (łącznie z opaską kierującą).

Korona drogi jest to pas między górnymi krawędziami skarp nasypu lub między wewnętrznymi krawędziami skarp rowów drogowych wykopach. Na koronie drogi mieści się jezdnia i obustronne pobocza miarę potrzeby możemy na koronie umieścić również chodniki, ścieżki rowerowe oraz pasy zieleni (promocja 3 w 1).

Pasy zieleni stosujemy w osi drogi jako pas rozdziału ruchu między jezdniami jednokierunkowymi oraz jako pasy ochronne między jezdną a chodnikiem, lub ścieżką rowerową. Szerokość pasa rozdziału ruchu wynosi 4,00-1-5,00 m łącznie z opasieni kierującymi. Minimalną szerokość pasa ochronnego zieleni podano •ar tablicy 2.3.