Elementy złącz

Elementy złącz rozmieszczone na powierzchniach bocznych prefabrykatów wykonuje się z reguły w postaci płytek blaszanych z przyspawanymi kotwiami (program uprawnienia budowlane na komputer). Te ostatnie powinny być wykonane z prętów żebrowanych (nie zwykłych okrągłych) z hakami lub z płaskowników rozciętych na końcach. Przyczepność prętów żebrowanych jest większa i złącze lepiej pracuje na rozciąganie. Długość- prętów kotwiących, jeśli są one zatopione w strefie ściskanej betonu, powinna wynosić 15 średnic, w strefie rozciąganej zaś 30 średnic (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Gdy grubość elementu nie pozwala na zachowanie tych długości, można je zredukować dO 10 średnic, o ile przy każdym schemacie obciążeń zakotwienie będzie w strefie ściskanej. W innych przypadkach na końcach prętów kotwiących trzeba wykonać dodatkowe kotwie. Muszą one jednak swobodnie przechodzić przez szczeliny w szkielecie zbrojeniowym, aby przy zakładaniu kotew nie powodować przemieszczania zbrojenia (uprawnienia budowlane). O ile zakotwienie wykonuje się w postaci płytek blaszanych, grubość ich powinna wynosić co najmniej 4 mm.
Płytki złączowe rozmieszczone po obu stronach prefabrykatu o małej grubości łączy się po prostu prętami kotwiącymi.

Ponadto w strefie założenia elementów złącz należy dać dodatkowe zbrojenie w postaci siatek zgrzewanych. W dużych płytach złączowych wskazane jest wykonywanie otworów, aby zapobiec tworzeniu się raków w betonie pod płytą (program egzamin ustny).
Płytki takich złącz, w przypadku jednoczesnego działania momentu zginającego i siły osiowej, oprócz kotwi powinny mieć opory z płaskowników. Opory rozmieszcza się prostopadle do kierunku działania siły w osi prętów kotwiących. Wysokość oporów powinna wynosić co najmniej 10 mm. Dużo wygodniejsze są złącza nad podporami. Aby pracowały one jednak tak samo jak przekrój nie przecięty, trzeba nadać im odpowiednią sztywność, co w zwykłym żelbecie nie jest łatwe do zrealizowania. Łatwiej daje się to osiągnąć w betonie sprężonym. Stąd sztywne złącza belek ciągłych i ram są coraz częściej sprężane (opinie o programie).

Podstawami teoretycznymi tego zagadnienia zajęła się Katedra Konstrukcji Budowlanych Politechniki Lwowskiej, kierowana przez prof. A. Kuryłlę. W latach 1960-64 przeprowadzono badania na sprężonych belkach ciągłych o przekroju prostokątnym, dwuteowym i dwukanałowym, Złącza były rozmieszczone wyłącznie nad podporami i sprężane dodatkowymi prętami. 

Złącze przegubowe słupa

Wszystkie belki były obciążone statycznie aż do zniszczenia. Zniszczenie złącz rozpoczyna się od powstania rys w górnej półce. Po osiągnięciu przez zbrojenie granicy plastyczności rysy te rozszerzają się szybko i wydłużają ku środkowi belki. Złącza zapewniły pełną monolityczność konstrukcji. Nadają się one do przekryć i stropów budynków przemysłowych oraz do belek podsuwnicowych (segregator aktów prawnych). Pręty sprężające złącza były proste. Po zmontowaniu belek układano je w specjalne wycięcia, mocowano do płytek zatopionych w belkach i sprężano metodą elektronagrzewu. Styk belek przed sprężeniem był zapełniony betonem na cemencie szybkosprawnym lub klinowany blachami. Po sprężeniu całe złącze zabetonowywano dla zabezpieczenia przed korozją.

Moment wywołany sprężeniem składa się z momentu M’ wynikającego z przyłożenia siły sprężającej S na mimośrodzie e i z momentu M"s od zmiany reakcji.
Wobec statycznej niewyznaczalności ustroju powstający przy sprężaniu zbrojenia podporowego dodatkowy moment M’s pozwala regulować rozkład sił we wnętrznych w belce.
Słup, który ma być zamocowany w fundamencie, jest najczęściej łączony z nim przez wpuszczenie w tzw. szklankę lub kielich. Złącze to jest najłatwiejsze w montażu.
Rzadziej stosowane są złącza, uzyskiwane przez zespawanie wypuszczonego zbrojenia kotwiącego z fundamentu ze zbrojeniem słupa. Wymagają one długiego przetrzymywania słupa na haku żurawia montażowego i podparcia go za pomocą zastrzałów lub roztroczenia za pomocą odciągów.

Za granicą stosowane jest też mocowanie słupa za pomocą śrub kotwiących, analogicznie do słupów metalowych (promocja 3 w 1). Złącze przegubowe słupa z fundamentem otrzymuje się przez wykształcenie przegubu w słupie oraz wpuszczenie w kielich fundamentu części słupa poniżej przegubu i zamocowanie.
Przy dużych siłach w przegubie daje się wkładki metalowe lub uzwojony trzpień betonowy. Najprostszym złączem przegubowym jest ustawienie słupa na ppdkładce centrującej w wycięciu zalewanym betonem.