Emulsje gęste

Emulsje mogą być stosowane:
- do gruntowania pod dalsze warstwy dla izolacji ciężkich typów; nadają się tu szczególnie emulsje rzadkie, zawierające emulgatory rozpuszczalne w wodzie;
- do uzyskiwania samoistnych powłok izolacyjnych; nadają się tu emulsje gęste z emulgatorami nierozpuszczalnymi w wodzie;
- do celów specjalnych, np. jako lepiki do płytek podłogowych (Golvetten) i do klepki posadzkowej, układanych na betonie itp.

Około 20 lat temu zgłoszono na Węgrzech patent, w którym proponowano stosowanie zaprawy złożonej z emulsji asfaltowej i piasku do wiązania cegieł, przy czym warstwa zaprawy między cegłami nie tylko je wiązała, lecz tworzyła jednocześnie warstwę izolującą, nieprzepuszczalną dla wody (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ważną dziedziną stosowania emulsji asfaltowych jest uszczelnianie gruntów przepuszczalnych pod fundamenty itp. Do tego celu używane są emulsje wolnowiążące o drobnej dyspersji, np. w cząsteczkach rzędu wielkości 1-^2 mikronów (i-i) i dużym stężeniu asfaltu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Emulsje takie przedstawiają się jako ciecze o małej wiskozie, dające się przepompowywać. Posiadają one ponadto dużą zdolność przeciekania przez otwory kapilarne.
Ponieważ emulsje takie wtłoczone w porowate grunty nie posiadają tam warunków do rozpadu, dodaje się do nich, bezpośrednio przed ich wtłoczeniem, tzw. koagulatorów, tj. substancji przyśpieszających rozpad emulsji i koagulację asfaltu.
Jako stabilizatory stosowane są do tych emulsji pochodne kazeiny, np. roztwory kazeiny w ługu sodowym, zaś jako koagulatory - roztwory soli i etery.

Stosunek składników musi być dostosowany do warunków pracy i rodzaju gruntu, który ma być impregnowany.
Sposób ten, opublikowany jako „Shellperm", stosowany był przy budowie zapory na Nilu i przy robotach wodnych w Holandii (uprawnienia budowlane).
Zaletą tego sposobu jest otrzymywanie plastycznej i szczelnej przepony, nieprzepuszczalnej dla wody, mogącej ulegać pewnym deformacjom bez utraty szczelności. Poza tym emulsje bitumiczne stosuje się jako materiały izolacyjne wodochronne wszędzie tam, gdzie należy stosować materiały na zimno, zupełnie bezwonne, np. w chłodniach.
Do obszernej zlewki odważa się 50 g emulsji, do której dolewa się, mieszając, 250 cm’1 wody o temperaturze pokojowej. Po wlaniu całej ilości wody emulsja powinna być jednolicie płynna, bez grudek wytrąconego asfaltu (program egzamin ustny).

Powłoki izolacyjne

Badanie tworzenia się powłok izolacyjnych
Do prób używa się płytek z zaprawy piaskowo-cementowej o wymiarach 9 x 12 x 3 cm, starannie wygładzonych na jednej z powierzchni czołowych. Wiek płytek powinien wynosić co najmniej 28 dni. Emulsje do prób należy przygotowywać ściśle według przepisu załączonego przez producenta do każdej dostawy emulsji (opinie o programie).
Do prób bierze się jedną płytkę betonową, wysuszoną na powietrzu w temperaturze pokojowej, drugą zaś nawilżoną wodą. Przygotowaną emulsję izolacyjną nakłada się za pomocą pędzla na oczyszczoną i wygładzoną powierzchnię betonu, powlekając każde miejsce 2 lub 3 razy, aż do zupełnego nasycenia powierzchni betonu, środkiem izolacyjnym. Płytki ustawia się izolowaną stroną pionowo w temperaturze pokojowej na 24 godziny. Po upływie tego czasu bada się warstwę izolacyjną na obu płytkach.

Powinna ona szczelnie przylegać do zaprawy i nie dawać się z niej zetrzeć palcem. Powierzchnia warstwy izolacyjnej może się jedynie słabo lepić przy dotknięciu. Badanie odporności emulsji na działanie wody (segregator aktów prawnych).
Płytki z zaprawy cementowej, pokryte emulsją (po próbie tworzenia się powłok izolacyjnych), wstawia się do wody o temperaturze pokojowej na przeciąg 24 godzin. Po upływie tego czasu warstwa izolacyjna nie powinna wykazywać żadnych zmian. Badanie odporności emulsji na działanie wody.

Płytki z zaprawy cementowej, powleczone emulsją izolacyjną w sposób wyżej opisany wstawia się pionowo do suszarki nagrzanej do temperatury 50°C na przeciąg 2 godzin. Po upływie tego czasu warstwa izolacyjna może wykazywać zwiększoną lepkość, nie może natomiast odstawać od zaprawy lub ściekać. Drugą analogicznie przygotowaną płytkę umieszcza się w chłodzarce oziębionej do temperatury - 5°C na przeciąg 2 godzin (promocja 3 w 1). Po upływie tego czasu warstwa izolacyjna nie może od- pryskiwać od betonu przy drapaniu jej paznokciem lub nożem.