Erozja

Erozja oznacza procesy rozmywania przez wody różnych substancji (np. pokładów skalnych i gruntów), przenoszenia produktów rozmywania i osadzania w innych miejscach. Jest to zatem czynność wody całkowicie mechaniczna. Zarówno w gruntach, jak i w konstrukcjach budowlanych takie działanie erozyjne powoduje wprawdzie powolne, jednak w skutkach duże zniszczenia i komplikuje profilaktyczne zabezpieczenie budynków przed ujemnym działaniem wody (program uprawnienia budowlane na komputer).
Woda deszczowa ściekając po dachach i ścianach budowli ściera pokrycie dachowe oraz materiały, którymi są wyłożone ściany budynków.

Erozja może nastąpić również wskutek innych czynników z wtórnym tylko udziałem wody, np. wskutek łącznego działania wody z wiatrami. Wiatry unoszą w powietrzu ziarna piasku i pyłu, ścierają nimi wszelkie napotykane powierzchnie obiektów, a woda zmywa starte na proszek materiały budowlane. Erozja powodowana działaniem wody lub innych czynników łącznie z wodą lub bez niej powoduje starcie i rozkruszenie materiału na frakcje drobniejsze oraz osłabienie podłoża (np. tzw. zjawiska krasowe).

W przeciwieństwie do zniszczenia powodowanego czynnikami mechanicznymi (tzn. erozji) odróżnia się inny rodzaj niszczenia materiałów budowlanych korozję, która powstaje wskutek działania czynników fizykochemicznych. Tak na przykład przemiana stali w rdzę jest korozją, a starcie jej na proszek erozją. W naturze zazwyczaj procesy erozji i korozji współdziałają przy niszczeniu materiałów budowlanych. W literaturze technicznej, w zależności od tego, czy mówi się o metalach, czy o kamieniach sztucznych lub naturalnych, czy o drewnie i innych tworzywach, spotyka się często pewne zawężenie lub rozszerzenie pojęcia korozji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy rozpatrywaniu zagadnienia niszczenia materiałów należy zwrócić uwagę na bardzo dużą rolę, jaką spełniają w tych przypadkach czynniki fizyczne.
Codzienne wahania temperatury szczególnie pomiędzy nocą a dniem, przy małym przewodnictwie cieplnym materiałów budowlanych, powodują różne nagrzanie warstw materiału (uprawnienia budowlane).

Warstwa nagrzewana

Warstwa nagrzewana dąży do rozszerzenia się, a oziębiana do skurczu (program egzamin ustny). W rezultacie powstają włoskowate pęknięcia, które z czasem doprowadzają materiał budowlany do zupełnego zniszczenia. Przy większych wahaniach temperatur pęknięcia mogą mieć przebieg gwałtowny. Silne nasłonecznienie po chłodnej nocy może powodować znaczne zniszczenia w materiale. W literaturze technicznej podaje się ilustrujący te procesy przypadek, który miał miejsce w lipcu 1927 r. na drodze betonowej w okolicy Madison (USA). W bardzo upalny dzień w miejscach połączenia płyt betonowych od nawierzchni drogi odrywały się płyty betonu o powierzchni 15-p30 cm2 i grubości 2,5 cm; odskakiwały one nieraz na odległość kilku metrów (opinie o programie).

Woda przenika także w pory i włoskowate pęknięcia materiałów powstałe wskutek zmian temperatury i przy zamarzaniu powiększając objętość jeszcze bardziej niszczy strukturę materiału. Podobne zniszczenie może powodować krystalizacja soli. Zjawisko to występuje przeważnie w miejscowościach ubogich w opady. Proces korozji przedstawia się tutaj w ten sposób, że sole na powierzchni materiałów budowlanych wchłaniając nocą niewielkie ilości wody tworzą roztwór, który stopniowo wypełnia szczeliny w materiale. Podczas silnego ogrzania w ciągu dnia sole z roztworów wobec parowania wody ulegają krystalizacji powodując jego rozsadzanie podobne do działania zamarzającej wody.

Zniszczenie materiału wskutek powiększenia objętości może powstawać również wskutek hydratacji. Do hydratacji skłonnych jest wiele minerałów. Prostym przykładem może być przejście anhydrytu w gips (segregator aktów prawnych).
W wymienionym przykładzie powiększenie objętości może wynosić 1,5 raza i więcej w stosunku do objętości soli bezwodnej. Właściwość niektórych materiałów powiększania swojej objętości wskutek hydratacji ma duże znaczenie przy wznoszeniu podziemnych budowli (tuneli, chodników podziemnych itp) (promocja 3 w 1)..

Niektóre skały ulegając hydratacji wskutek ciśnienia wyżej leżących warstw skalnych nie mogą zwiększać swojej objętości. Skały te przed wykonaniem odkrywki sprawiają wrażenie skał o dużej wytrzymałości, jednakże wystarczy odkryć te pokłady, a natychmiast wskutek powiększenia objętości ulegną niszczącemu rozpadowi.