Finansowanie eksploatacji

Fundusze lokalne i fundusze zakładów pracy służyć mogą również jako źródło dodatkowego kredytowania budownictwa spółdzielczego. Spełniają one podwójną rolę pozwalają na bardziej elastyczne użytkowanie dotacji budżetowych w budownictwie państwowym, na przetransponowanie ich części na środki kredytowe dla budownictwa spółdzielczego oraz na akumulowanie dodatkowych środków na cele inwestycji (program uprawnienia budowlane na komputer).

Finansowanie eksploatacji i utrzymania zasobów mieszkaniowych wykazuje też dość znaczne różnice. Dotyczy to przede wszystkim sektora państwowego i uspołecznionego. W Polsce zasoby te znajdują się w gestii rad narodowych, a w części w rękach innych instytucji i przedsiębiorstw państwowych. W miejscowościach, gdzie zasoby znajdują się w większej masie, administracją zajmują się specjalne przedsiębiorstwa. Wobec niskich własnych dochodów eksploatacja i utrzymanie zasobów państwowych wymaga w tych dwu krajach stałych dopłat budżetowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W Polsce państwo finansuje w formie zbliżonej do dotacji również remonty prywatnych budynków czynszowych. System finansowania zasobów jest więc rozdzielony na szczeblu lokalnym całkowicie od systemu finansowania inwestycji. W Jugosławii po upaństwowieniu budynków z mieszkaniami do wynajmu i oddaniu ich w zarząd komunom mieszkańców, finansowanie bieżącej eksploatacji i remontów dokonywane jest z dochodów z podwyższonych czynszów (uprawnienia budowlane).

Część czynszów, odprowadzana na wspomniane poprzednio fundusze miejskie, służy zarówno finansowaniu remontów, jak i reprodukcji zasobów. Koszty eksploatacji oraz utrzymania zasobów indywidualnych i spółdzielczych są we wszystkich wymienionych krajach pokrywane w pełni przez mieszkańców (program egzamin ustny).

Przeszkody natury ekonomicznej

Z punktu widzenia sposobu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i ponoszonych przez mieszkańców obciążeń, wyróżnić można następujące grupy zasobów:

• grupę zasobów obejmujących mieszkania najmowane, których użytkowanie odbywa się bądź na podstawie przydziału, bądź uzyskania w inny sposób mieszkania na okresowe użytkowanie; obejmuje ona zasoby stanowiące własność państwową i instytucji publicznych, a w Polsce jak już wspomniano czynszowe zasoby prywatne objęte systemem publicznej gospodarki lokalami; wysokość opłat za mieszkanie zależy od polityki czynszowej i od wysokości dopłat ze środków publicznych oraz standardu świadczonych usług mieszkaniowych (opinie o programie),
• grupę zasobów stanowiących własność indywidualną (osobistą) i użytkowanych przez ich właścicieli; w kręgu tym użytkowanie zasobów ma trwały charakter, związany z własnością; koszt mieszkania dla właścicieli obejmuje w zasadzie wszystkie jego elementy, a subwencje państwowe są stosunkowo niewielkie i dotyczą jedynie budynków nowo wznoszonych;
• zasoby spółdzielcze; należą one do kręgu pośredniego w stosunku do poprzednio wymienionych; spółdzielca ma w zasadzie obowiązek pokrycia wszystkich elementów kosztu mieszkania, jednakże zakres pomocy państwowej może być dość znaczny w stosunku do osób zamieszkałych w zasobach należących do pierwszej grupy, korzysta natomiast z większych uprawnień w wyborze i w pewnej mierze sposobie użytkowania mieszkania; do tej grupy można by zaliczyć również zasoby państwowe przekazywane w administrację ich mieszkańcom; próby rozwiązania w ten sposób problemu uspołecznionego zarządu zasobami mieszkaniowymi najbardziej rozwinięte zostały w Jugosławii (segregator aktów prawnych).

Przy dotacyjnym systemie finansowania budownictwa mieszkaniowego państwowego rozdział środków w Polsce stanowi pierwszy etap rozdziału mieszkań, określając poprzez wybór inwestorów i ich terytorialne rozmieszczenie grupę ludności, której wybudowane mieszkania będą służyć. Drugi etap przydział mieszkania konkretnej osobie następuje w wyniku decyzji administracyjnej władz lokalnych, zakładu pracy itd. Wobec niskiego czynszu odpadają w zasadzie przeszkody natury ekonomicznej ograniczające popyt i nowo wybudowane mieszkanie jako dobro znajdujące się w deficycie musi podlegać reglamentacji i administracyjnemu rozdziałowi opartemu o zespół kryteriów społecznych i zawodowych (promocja 3 w 1).