Fundament żelbetowy

Przy obliczaniu ram w kierunku podłużnym rozpatruje się te same wpływy, przy czym - w celu zmniejszenia wartości ekstremalnych momentów zginających wykonuje się nad słupami łożyska przesuwne w postaci dwóch blach z grafitową warstwą poślizgową. W tym przypadku należy liczyć się z wystąpieniem w warstwie poślizgowej siły poziomej H pochodzącej od tarcia, której wartość liczbową można przyjmować w wysokości 0,15 P, gdzie P jest siłą obciążającą łożysko (program uprawnienia budowlane na komputer).

Siły II należy uwzględniać kolejno w obu kierunkach możliwego przesuwu. Schemat statyczny ramy podłużnej z przesuwami w głowicach słupów. Konstrukcję nośną stanowią dwie podłużne ramy, połączone ze sobą poprzecznicami oraz górną płytą. Całość spoczywa na wspólnej płycie fundamentowej.
Przy projektowaniu fundamentów pod kotły zaleca się stosować rozwiązania jak najprostsze, o niskim stopniu statycznej niewyznaczalności, w celu zmniejszenia skutków pochodzących od wpływów niemechaniczych (głównie wpływów podwyższonej temperatury) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W odniesieniu do poszczególnych elementów fundamentu zaleca się zakładać górną powierzchnię płyty fundamentowej o ok. 30-40 cm poniżej poziomu zerowego w celu uzyskania przestrzeni na przeprowadzenie kanałów, ułożenie szyn odpopielania, umieszczenie fundamentów urządzeń itp.; obniżenie poziomu płyty fundamentowej powoduje pożądane ze względów termicznych zwiększenie wiotkości słupów,
a) wszelkie otwory w płycie górnej fundamentu należy obramowywać profilami stalowymi,
b) wszystkie elementy żelbetowe powinny mieć zbrojenie powierzchniowe; szczególną uwagę w tym zakresie należy zwrócić na skosy, wycięcia, otwory itp., tj. elementy mogące wywoływać koncentrację naprężeń lub zakłócać ich regularny przebieg,
c) wokół górnej płyty fundamentu należy pozostawiać wolną przestrzeń krytą paskami blachy żeberkowej o szerokości 15-7-25 cm w celu przeprowadzenia rurociągów i instalacji pomiarowej, która często nie jest bliżej sprecyzowana w czasie projektowania fundamentu,
d) wszystkie części fundamentu znajdujące się w gruncie poniżej poziomu wody gruntowej należy zabezpieczać izolacją przeciwwilgociową.
Niektóre prostsze przypadki rozwiązań konstrukcyjnych zamieszczone są w pracy (uprawnienia budowlane).

Silniki z przekładnią

Młyny służą do przemiału paliwa surowego na pył. Proces rozdrabniania polega na rozgniataniu lub uderzeniu materiału mielonego.
W zależności od liczby obrotów, rozróżniamy młyny:
a) wolnobieżne 18-30 obr/min,
b) średniobieżne 100-300 obr/min,
c) szybkobieżne 750-1500 obr/min (program egzamin ustny).

Młynami wolnobieżnymi są z reguły młyny bębnowe o poziomej osi obrotu, w których mielenie odbywa się za pomocą kul staliwnych toczących się w bębnie. Do grupy młynów średniobieżnych należą młyny o pionowej osi obrotu typu Fullera, Loeschego, Raymonda. Wszelkie odmiany młynów bijakowych i wentylatorowych są szybkobieżne (opinie o programie).
Młyny usytuowane są zwykle w bliskim sąsiedztwie kotłów. Z jednym kotłem może współpracować kilka młynów; stąd też wynika potrzeba oszczędnego gospodarowania przestrzenią. Młyny można posadawiać na oddzielnych fundamentach blokowych, bądź też łączyć je wspólną płytą fundamentową. Stosowane są także rozwiązania, w których blok spoczywa za pośrednictwem amortyzatorów na płycie fundamentowej.

Przy konstruowaniu fundamentów pod młyny bierze się pod uwagę ogólne zalecenia dotyczące fundamentów blokowych. Prócz tego należy uwzględnić jeszcze poniższe zalecenia, odnoszące się do omawianego rodzaju fundamentów (segregator aktów prawnych).
Na dobrych gruntach (adop^ 3,5 kG/cm2) można wykonywać oddzielne bloki dla części wlotowej i wylotowej młyna bębnowego.

Silnik wraz z przekładnią może być posadowiony na osobnym fundamencie.
Na gruntach o średniej wytrzymałości (njop^ 1,5 kG/cm2) można wykonać oddzielne cokoły dla części wlotowej, wylotowej i silnika wraz z przekładnią; całość należy powiązać płytą o grubości nie mniejszej niż 50 cm (promocja 3 w 1).