Gęstość pozorna betonu jamistego

Gęstość pozorna betonu jamistego jest obliczona po prostu jako suma gęstości nasypowej kruszywa, w odpowiednim stanie zagęszczenia, zawartości cementu w kg/m* oraz zawartości wody w kg/m. Tak jest dlatego, że beton jamisty zagęszcza się bardzo mało i w rzeczywistości wibrowanie można stosować tylko przez bardzo krótkie okresy, gdyż w przeciwnym razie zaczyn cementowy mógłby wyciekać. Rydlowanie nie jest zalecane, ponieważ może powodować nadmierne zagęszczenie w niektórych miejscach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wytrzymałość betonów jamistych wynosi zwykle 1,4-14 MN/m², zależnie głównie od jego gęstości pozornej, która zależna jest z kolei od zawartości cementu. Stosunek wodno-cementowy nie jest tu głównym i decydującym czynnikiem, a w rzeczywistości występuje wąski zakres optymalnego stosunku wodno-cementowego dla każdego danego kruszywa (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Stosunek wodno-cementowy wyższy niż optymalny będzie powodował wyciekanie zaczynu cementowego spomiędzy ziaren kruszywa; natomiast przy stosunku wodno-cementowym za niskim zaczyn nie będzie miał dostatecznej adhezji i nie będzie można osiągnąć właściwego zagęszczenia. Przewidywanie optymalnego stosunku wodno-cementowego jest raczej trudne, szczególnie gdy zależy on od nasiąkliwości kruszywa, lecz jako ogólną wskazówkę można przyjąć zawartość wody w mieszance równą 180 kg/m³ betonu. Stosunek wodno-cementowy będzie wtedy zależał od zawartości cementu potrzebnego do dostatecznego pokrycia kruszywa (uprawnienia budowlane).

Beton jamisty

Uzyskiwana wytrzymałość musi być określona przez wykonanie badań. Przyrost wytrzymałości w czasie jest taki sam jak przy betonie zwykłym. W praktyce skład mieszanek betonowych zmienia się w szerokim zakresie. Dla chudego betonu stosunek cementu do kruszywa wynosi objętościowo od 1:10, co odpowiada zawartości cementu ok. 130 kg/m* do 1 : 20 (zawartość cementu 70 kg/m³) (program egzamin ustny).

Stosunkowo mało wiadomo o różnych właściwościach fizycznych betonu jamistego.   Prędkość skurczu jest bardzo wysoka, ponieważ zaczyn ma dużą powierzchnię, na którą działa powietrze. Całkowite odkształcenie może być zakończone w czasie nieco dłuższym niż miesiąc, a połowa skurczu może wystąpić w ciągu 10 dni. Odkształcenie cieplne betonu jamistego wynosi 0,6-0,8 wartości dla betonu zwykłego, lecz rzeczywista wartość współczynnika rozszerzalności cieplnej zależy oczywiście od rodzaju zastosowanego kruszywa (opinie o programie).

Beton jamisty jest bardzo odporny na zamrażanie ze względu na brak kapilar, oczywiście przy założeniu, że pory nie są nasycone wodą, co przy zamarzaniu powodowałoby szybkie niszczenie. Wysoka nasiąkliwość tego betonu wodą powoduje jednak, że nie jest on przydatny do zastosowania w fundamentach i tam, gdzie może być narażony na działanie wody. Maksymalna jego nasiąkliwość może wynosić aż 25% objętościowo lub połowę tej ilości wagowo, lecz w normalnych warunkach wchłonięta woda nie przekracza 1/5 wartości maksymalnej. Ściany zewnętrzne wykonane z tego betonu muszą jednak być tynkowane z obu stron, co również w konsekwencji zmniejsza przepuszczalność powietrza (segregator aktów prawnych).

Tynkowanie i malowanie zmniejsza pochłanianie dźwięku przez beton jamisty (na skutek zamknięcia porów), dlatego też, tam gdzie za najważniejsze uważane są właściwości akustyczne, jedna strona ściany nie powinna być otynkowana. Współczynnik przewodności cieplnej betonu jamistego wynosi 0,69-0,94 J • m/m² • s • °C przy stosowaniu kruszywa zwykłego oraz tylko ok. 0,22 J • m/m² • s • °C z kruszywem lekkim. Jednak wysoka wilgotność tego betonu bardzo znacznie podwyższa jego przewodność cieplną. Beton jamisty nie jest zwykle stosowany do wykonywania żelbetu, lecz jeżeli jest to konieczne, to zbrojenie musi być pokryte cienką warstwą, tj. ok. 3 mm, zaczynu cementowego, aby poprawić przyczepność i zapobiec korozji. Najprostszym sposobem pokrywania zbrojenia taką powłoką jest natryskiwanie (promocja 3 w 1).