Glina do zapraw

Glina jest prawdopodobnie najstarszym materiałem budowlanym, gdyż wznoszenie prymitywnych budowli z gliny surowej nie wymaga niemal żadnych narzędzi.

Glina w obecnym budownictwie jest stosowana do zapraw zwłaszcza w połączeniu z cementem lub innymi spoiwami (program uprawnienia budowlane na komputer). Glina pod wpływem wody pęcznieje i daje się łatwo wyrabiać, wysychając kurczy się i twardnieje, a w razie małej zawartości piasku - pęka. Wodę związaną chemicznie glina traci dopiero w wysokich temperaturach (ok. 600°C), przy czym traci plastyczność, przechodząc w twarde odmiany niewrażliwe na działanie wody. Gliny dzielimy na tłuste i chude.

Gliny tłuste zawierają mało piasku, są bardzo plastyczne, ale mają silny skurcz i pękają przy wysychaniu. Gliny chude zawierają dużo piasku, są mniej urabialne, ale mają mniejszy skurcz. Glina jako lepiszcze jest stosowana do zapraw glinianych używanych do prymitywnych budowli oraz w miejscach narażonych na wysoką temperaturę (piece, paleniska itp.) oraz w połączeniu ze spoiwami, jak cement, wapno i gips, służącymi do wyrobu zapraw o specjalnych własnościach. Do zapraw, podobnie jak do wyrobu cegieł, najbardziej odpowiednie są gliny o średniej tłustości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zaprawy z gliny zbyt chudej są mało plastyczne i mają niską wytrzymałość, gliny zbyt tłuste trudno się mieszają, długo wysychają, a przy tym pękają. Zbyt chude gliny nie nadają się w ogóle do zapraw, a zbyt tłuste należy schudzić przez dodanie piasku lub innych domieszek. Przy stosowaniu gliny do większych budowli lub na skalę przemysłową należy zbadać pokład, z którego glina jest wydobywana, i ustalić, czy i jakie zawiera szkodliwe domieszki, do których przede wszystkim należą sole rozpuszczalne, piryty i substancje organiczne. Następnie na leży określić stopień tłustości gliny, który przykładowo można określić w następujący sposób (uprawnienia budowlane). Glinę rozcieńcza się wodą tworząc ciasto, w które stożek pomiarowy powinien się zanurzyć na 12 lub 15 cm; opierając się na tym, że gliny jednakowej tłustości doprowadzone przez zmieszanie z wodą do jednakowej konsystencji mają ten sam ciężar objętościowy, ustala się stopień tłustości gliny. Im gliny są bardziej tłuste, tym na ogół więcej można dodawać piasku przy sporządzaniu zaprawy.

Gliny piaszczyste

Gliny piaszczyste, które przy zanurzeniu stożka na 12 cm mają ciężar powyżej 1750 kG/m3, nie nadają się do użycia (program egzamin ustny). W nowoczesnym budownictwie uprzemysłowionym glinę dodaje się do zapraw cementowych, wapiennych i gipsowych. Nadają się do tego celu gliny ceglarskie lub bardziej tłuste, dobrze rozpadające się w wodzie, o zawartości cząstek poniżej 0,01 mm, nie mniej niż 40% i ilości piasku o ziarnach ponad 0,15 mm nie większej niż 20%. Jeżeli gliny są twarde i zwięzłe, rozdrobnią się je na kruszarkach do wielkości ziarn około 10 mm. Przed dodaniem innych składników zaprawy glinę miesza się z wodą do stanu rzadkiego ciasta, w które stożek pomiarowy zanurza się na 13-15 cm (opinie o programie).

Mieszanie odbywa się w mieszarkach do zapraw, betoniarkach bębnowych, płuczkarkach do kruszywa itp. Do maszyn tych wsypuje się glinę i nalewa wodę w mniej więcej równych ilościach objętościowych. Po 5-7-7 minutach mieszania glinę zlewa się przez sito na bębnie i przecedza przez drugie sito (najlepiej wibracyjne), a pozostałość miesza się w dalszym ciągu ze świeżo nasypaną gliną i wodą. Po 10-ł-20 wymieszaniach maszynę należy oczyścić. Mieszarka 150 1 może przygotować około 1 m3 rzadkiego ciasta w ciągu godziny.

Zamiast ciasta glinianego można używać glinę sproszkowaną w młynach; jest to jednak sposób rzadko stosowany ze względu na znaczny koszt przemiału (segregator aktów prawnych).

Gliny ogniotrwałe, tj. stapiające się w temperaturze powyżej 1580°C, stanowią podstawowy składnik tzw. zapraw szamotowych. Zaprawy są to mieszaniny spoiwa z wodą i kruszywem lub innym materiałem wypełniającym.

Zasadniczą cechą zapraw jest stopniowe przechodzenie ze stanu płynnego lub plastycznego w stan stały, czyli wiązanie. Zaprawy budowlane są stosowane do:
a) spajania brył budowlanych (kamieni, cegieł, bloków itp.) i zapełniania pustek między poszczególnymi bryłami,
b) wykonywania warstw o specjalnym przeznaczeniu (wyprawy, gładzie, izolacje itp.),
c) formowania niektórych części budowli (gzymsy, ozdoby, bloki ścienne itp.) (promocja 3 w 1).