Górne tłoczniki

Nieprzerwany ciąg tych form podprowadza każde trzy ogniwa-formy pod tłoczniki prasy, przenośnik zatrzymuje się na 3,5 s, w ciągu których tłoczy się od razu 3 dachówki, następnie górne tłoczniki podnoszą się i przenośnik przemieszcza się jeszcze o trzy pozycje dalej do miejsca układania dachówek na ramki. Dolna część przenośnika, stanowiąca łańcuch wzajemnie powiązanych form, jest zawracana (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dalej, podobnie jak w automacie ceglarskim przy produkcji cegieł, odbywa się automatyczne układanie każdej dachówki na oddzielną ramkę lub na metalowe duraluminiowe łaty o długości do 3,3 m, na których mieści się do 10 dachówek. Z kolei następuje transport wózków półkowych o pojemności np. 540 szt. (18 półekx 3x 10) i przemieszczenie półek z dachówkami do suszarki. Wydajność automatu Kellera wynosi 3-4 tys. szt./li (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Czasami dachówkę angobujo się lub szkliwi. Do szkliwienia nadaje się zwykle szkliwo borowo-ołowiowe o temperaturze płynięcia 1000-f-1020°C, zabarwione jakimkolwiek tlenkiem barwiącym. Wysuszone dachówki układa się na wózki piecowe na rąb razem np. z rurkami drenarskimi (uprawnienia budowlane).

Wypalanie dachówki prowadzi się w piecach komorowych, kręgowych lub tunelowych. Dachówkę ustawia się w piecach komorowych (10-1-14 m³) bez podłoża z cegieł. Układa się ją na rąb, pakietami po 20 szt., w szachownicę wzdłuż i w poprzek biegu ognia. Gęstość ustawienia na 1 m 14 par dachówki zakładkowe tłoczonej lub 30 par dachówki ciągnionej; odpowiednio w 1 m³ mieści się do 300 szt. dachówki zakładkowej tłoczonej lub do 1000 szt. dachówki ciągnionej.

Czas wypalania, włączając ustawianie i wyjmowanie z pieca, wynosi 3-b5 dni. Zużycie paliwa umownego 180-230 kg na 1000 szt. dachówki. Parametry wypalania dachówki w piecu kręgowym są analogiczne do parametrów wypalania cegieł. Zużycie paliwa wynosi 140 kg na 1000 szt. dachówki. Jakość wypalania wyrobów ceramiki budowlanej ustala się metodą adsorpcji błękitu metylenowego przez czerep, opracowaną przez Nowopaszyna i uzupełnioną przez Knigina i Wierszyninę (program egzamin ustny).

Łuszczenie się szkliwa

Oprócz przeznaczenia praktycznego ochrony ścian budynków od wpływów atmosferycznych, licowanie zapewnia budynkom estetyczny wygląd, zgodny z charakterem budynku i upodobaniami epoki. Największe znaczenie jako materiał wykładzinowy zyskały wyroby ceramiczne bloki, płyty i płytki nieszkliwione, jak również szkliwione bloki, płytki, wstawki i panncau, płaskorzeźby i rzeźby pod ogólną nazwą „ceramika architektoniczna” (opinie o programie).

W tej grupie wyrobów ważne miejsce wyznaczono majolice architektonicznej. Starożytny rodzaj ceramiki emaliowanej czy szkliwionej z naturalnie zabarwionym czerepem stosowany był powszechnie jeszcze w Assyro-Babilonii w II i I tysiącleciu p.n.e., potem w Azji Środkowej, później we Włoszech i Hiszpanii. W X-XIII w. pojawił się na Rusi Kijowskiej i był stosowane do licowania ścian, wykładania posadzek, obramowywania otworów okiennych i drzwiowych w budynkach cerkiewnych i pałacowych. Za naszych czasów płytki majolikowe stosuje się powszechnie do wykończania wnętrz stacji metro i budynków użyteczności publicznej (segregator aktów prawnych).

Szkliwo, tak samo jak i emalię, należy dobierać do czerepu. Jeżeli współczynnik rozszerzalności cieplnej szkliwa lub emalii nie odpowiada współczynnikowi rozszerzalności cieplnej czerepu, następuje albo łuszczenie się (miejsca po odpryskach), albo pojawia się cek (siatka pęknięć włoskowatych w warstwie szkliwa); gdy współczynnik rozszerzalności cieplnej jest zbyt mały, występuje łuszczenie się, gdy jest on zbyt duży, występuje cek. Łuszczenie się szkliwa jest niedopuszczalne we wszystkich rodzajach majoliki i może być usunięte przez zmniejszenie ilości krzemionki w zestawie, przez wprowadzenie minii ołowianej lub glejty do zestawu albo przez naniesienie szkliwa cienką warstwą. Redukujące środowisko gazowo wypalania przyczynia się do zwiększenia współczynnika rozszerzalności cieplnej (promocja 3 w 1).