Granica plastyczności stali

W zwykłych jednak przypadkach przy osiągnięciu granicy plastyczności stali występują tak duże odkształcenia, że stają się one przyczyną zniszczenia elementu żelbetowego zginanego. Przy zginaniu w momencie zniszczenia możemy odróżnić trzy przypadki. Wypadkowa naprężeń ściskających Cb< Fb • Rm przy C z = Fz • Qf, czyli nośność przekroju ściskanego jest większa niż nośność zbrojenia. W naszych rozważaniach nie uwzględniamy w strefie rozciąganej wytrzymałości betonu na rozciąganie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tok rozumowania nie zmieniłby się w niczym w razie uwzględnienia wytrzymałości betonu na rozciąganie, w wyrażeniu na siłę Cy - Fy • Qr + Fb • Rf. Belka załamie się wskutek przekroczenia granicy plastyczności stali (az = Qr), a nośność betonu nie jest wyzyskana. Przypadkowi temu towarzyszy w konsekwencji także osiągnięcie granicy wytrzymałości betonu, gdyż znaczne odkształcenia plastyczne stali powodują gwałtowne rozwieranie się rys, a przez to maleje coraz bardziej strefa ściskana (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W budownictwie bardzo często stosuje się stropy, w których płyta opiera się.na żebrach, tworząc z nimi monolityczną całość. Fakt ten można wykorzystać, uwzględniając współpracę płyty z żebrem, oczywiście tylko w tych przekrojach, w których płyta występuje w strefie ściskanej żebra (uprawnienia budowlane). W żebrze stropowym z płytą górną przekroje w przęśle zginane momentem dodatnim obliczamy jako teowe, podczas gdy na podporach, poddanych działaniu momentu ujemnego traktujemy żebro jako belkę prostokątną. Zanim przystąpimy do podania metod obliczania tego rodzaju przekrojów, musimy zatrzymać się na zagadnieniu szerokości współpracującej płyty.

Musi być ona wzięta pod uwagę przy ustalaniu przekroju. Nie ma oczywiście trudności, gdy belka współpracuje z wyraźnie określonymi, o niedużych rozmiarach, płytami, jak to ma miejsce np. w belkach podsuwnicowych. Jeżeli jednak weźmiemy pod uwagę strop żebrowy, to na wyczucie zdajemy sobie sprawę, że naprężenia normalne w betonie prawdopodobnie nie są jednakowej wartości na całej szerokości płyty pomiędzy żebrami (program egzamin ustny).

Dźwigar teowy

Rozpatrzmy dźwigar teowy symetryczny składający się z żebra i dwóch pasów płyt przylegających do niego. Niech płaszczyzna działania momentów zginających przechodzi przez oś symetrii, a rozpiętość dźwigara wynosi l. Grubość płyty t zakładamy dostatecznie małą w stosunku do jej szerokości, a zatem - pomijając z tego tytułu opór płyt na zginanie - możemy je obliczać jako tarcze (opinie o programie).

Składowe naprężenia a. o„ i r uważamy jako wartości średnie na grubości t tarczy. Dla uproszczenia przyjmijmy, że każda tarcza jest połączona z żebrem wzdłuż linii styku k. Momenty działające na żebro przedstawimy sobie za pomocą szeregu Fouriera, jako funkcję nieparzystą dla x (okres L = 2 l) Obliczenia wykonano przy założeniu rozstawu żeber równemu nieskończoności. Przytoczone przykłady - pomijając nieścisłości założenia reakcji podporowej na płaszczyźnie czołowej - dotyczą tylko niektórych przypadków obciążeń elementu jednoprzęsłowego. W każdym razie wielkość naprężeń na płycie z reguły maleje z oddaleniem się od żebra i to w rozmaity sposób, zależnie od wielu czynników (segregator aktów prawnych).

Wielkość naprężeń ściskających w górnym włóknie płyty. Największe wartości tych naprężeń występują nad żebrami, zaś najmniejsze w środku rozpiętości płyty. Do obliczeń zakładamy zastępczą szerokość płyty B}. Zasadniczą więc kwestią jest dobór tej szerokości zastępczej. Zależy ona od rozpiętości przęseł żebra, sposobu utwierdzenia go na końcach przęsła, rozstawu żeber i rodzaju obciążenia.

Wpływ obciążenia jest bardzo istotny, gdyż z tego powodu różnice w stosunku wielkości bj mogą dochodzić do 1,5 (promocja 3 w 1). Najmniejszą wartość uzyskujemy przy obciążeniu skupionym w środku rozpiętości. Przypadek ten zachodzi jednak bardzo rzadko, gdyż zazwyczaj belka jest narażona na równoczesne działanie kilku obciążeń. Tak krańcowego przypadku zwykle nie bierzemy pod uwagę. W innych układach obciążeń różnice nie są tak duże i w praktyce na ogół wpływu sposobu obciążenia nie uwzględniamy.