Grzyby domowe

Grzyby domowe wytwarzają sznury, które rozprzestrzeniają się na znaczną odległość od miejsca występowania grzybni. Sznury te mogą dostarczać grzybni wody z miejsc bardziej wilgotnych, co umożliwia rozwój szkodnika nawet przy niekorzystnej, zbyt małej wilgotności drewna. Sznury rozwijające się pod tynkiem mogą przerastać przez mur i atakować elementy drewniane położone w odległości kilku metrów od grzybni macierzystej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zakażenia drewna przez zarodniki grzybów domowych nie można uniknąć, gdyż unoszą się one w powietrzu w olbrzymich ilościach. W tych warunkach zapobieganie zgniliźnie polega na stworzeniu warunków uniemożliwiających rozwój zarodników lub grzybni. Osiąga się to przez nasycanie drewna konstrukcyjnego środkami grzybobójczymi, nie wszystkie jednak drewniane części budynku można poddać temu zabiegowi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z jednej więc strony należy zabudowywać jedynie drewno suche, z drugiej strony należy dbać o należyte odwodnienie terenu i o izolację samego budynku, by nie dopuścić do zawilgocenia wbudowanego drewna. Uszkodzenia urządzeń wodnokanalizacyjnych (przewodów wodociągowych, rur kanalizacyjnych, rynien itp.) mogą spowodować zacieki i zawilgocenia budynku; umożliwia to rozwój grzybów domowych w źle konserwowanych budynkach.
Ważnym środkiem profilaktycznym jest stosowanie konstrukcji przewiewnych; brak przewiewu sprzyja rozwojowi grzybów.

Cegła rozbiórkowa i kruszywo pochodzące z zagrzybionych budynków mogą być przyczyną zakażenia drewnianych konstrukcji w nowowznoszonych budowlach (uprawnienia budowlane).
Z rozkładu drewna oprócz pary wodnej powstaje wiele produktów gazowych o niemiłej woni (stęchlizna), które działają szkodliwie na organizm ludzki.
Grzyby domowe wywołują na ogół ciemną zgniliznę kostkową, przechodzącą w końcowym stadium w zgniliznę proszkową o charakterze destrukcyjnym. Rozkładają one przeważnie drewno iglaste, istnieją jednak gatunki rozwijające się również na drewnie liściastym, jak np. stroczek łzawy (Merulius lacrimans [Wulf.] Fr.) i gnilica mózgowata (Coniophora cerebella [Pers.] Duby). Rozkład drewna twardzieli przebiega wolniej niż rozkład bielu, gdyż substancje twardzielowe wpływają hamująco na rozwój grzybni (program egzamin ustny).

Stroczek łzawy

Stwierdzenie występowania grzyba domowego w początkowym stadium rozwoju jest trudne, gdyż grzybnia rozwija się na osłoniętych częściach drewna, np. pod podłogą. Rozwój grzybni postępuje szybko naprzód Owocniki, do których rozwoju potrzebna jest pewna ilość światła, pojawiają się
w narożnych, trudno dostępnych częściach pomieszczeń dopiero wówczas, gdy rozkład drewna jest daleko posunięty.

W chwili zauważenia działalności grzyba domowego zachodzi zwykle konieczność wymiany uszkodzonego drewna i przeprowadzenia kosztownego remontu. Dlatego grzyby domowe powodują duże straty gospodarcze. Odkażanie zagrzybionych budynków jest trudne i nie zawsze daje pożądane rezultaty (opinie o programie).
Istnieje wiele gatunków grzybów domowych; najważniejsze z nich to stroczek łzawy (Merulius lacrimans [Wulf.] Fr.), porzyca inspektowa (Poria vaporaria [Pers.] Fr.) i gnilica mózgowata (Coniophora cerebella [Pers.] Duby) (segregator aktów prawnych).

Stroczek łzawy (Merulius lacrimans [Wulf.] Fr.) 1 - Meru- liaceae. Gatunek ten jest najbardziej rozpowszechniony i wywołuje największe straty. Grzybnia powstaje z zarodników i rozwija się wewnątrz drewna oraz na jego powierzchni. Grzybnia powierzchniowa występuje w postaci watowatych płatów i spłaszczonych, twardych, łamliwych sznurów długości kilku metrów. Barwa grzybni jest brudnobiała.

Od chwili zakażenia do momentu pojawienia się owocników upływa zwykle około jednego roku (promocja 3 w 1). Owocniki stroczka wyrastają w miejscach słabo oświetlonych i mało przewiewnych, najczęściej w narożach pomieszczeń. Mają one postać nieregularnych, mniej więcej owalnych, grubych płatów barwy brunatnej z białawymi brzegami, przyrośniętych całą powierzchnią do podłoża. Średnica owocników dochodzi do 20 cm lub więcej.