Ilości skroplin

Przy mniejszej wilgotności powietrza stosuje się izolacje parochronne z warstw farby wodoodpornej.
Istnieją dwie możliwości ułożenia przepon parochronnych pod tynkiem lub za ścianką ceglaną grubości V2 cegły (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przepony układa się na przygotowane powierzchnie ścian tak, jak w normalnych warunkach, przy czym ściany suteren izoluje się od zewnątrz od wilgoci gruntowej. Na ułożoną przeponę zawiesza się siatkę stalową i wyprawia się zaprawą cementową. Efekty tego rodzaju zabezpieczenia są jednak mniej korzystne niż zabezpieczenie ścianką ceglaną. Cienka warstwa tynku ma małą pojemność wodną i nawet względnie małe wahania temperatury mogą wywołać objawy skraplania w postaci plam oraz stałego pociemnienia faktury tych przegród. Poza tym ścianka grub. 12 cm również stanowi strukturalne dodatkowe zabezpieczenie od przenikania pary wodnej. Mur grubości V2 cegły
jest blisko 10-krotnie bardziej pojemny pod względem wchłaniania wilgoci i z tego powodu te ilości skroplin, które wywołują plamy na tynku, nie zostawią na murze żadnych widocznych oznak zawilgocenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy układaniu przepon pod warstwą wyprawy stosuje się jednocześnie wykładanie ścian glazurą, płytkami terakotowymi lub klinkierem. Skraplanie się pary wodnej nie ma wtedy istotnego znaczenia.
Izolację parochronną układa się zawsze od strony pomieszczenia mokrego. Jeżeli przegroda dzieli dwa pomieszczenia, izoluje się obydwie powierzchnie przegrody. Stropów pomiędzy dwoma pomieszczeniami nie izoluje się od pary wodnej, lecz tylko układa się izolację wodoszczelną na posadzce pomieszczenia położonego wyżej (uprawnienia budowlane).

Stropu od spodu nie izoluje się z dwóch powodów: po pierwsze nie występuje dyfuzja pary wodnej pomiędzy dwoma pomieszczeniami przy jednakowym rzeczywistym ciśnieniu pary wodnej, a po drugie układanie izolacji parochronnej jest utrudnione na suficie. Stropy od strony sufitów ze ściankami ochronnymi z cegły włącza się do strefy zawilgoconej i odizolowuje się ich styki od ścian zewnętrznych i wewnętrznych. Jeżeli natomiast ponad mokrym jest suche pomieszczenie, należy zastosować izolację parochronną również w stropie nad pomieszczeniem mokrym (program egzamin ustny).

Dostateczny opór

Co do rodzaju powłok i przepon nie ma określonych z góry norm, ponieważ rodzaj powłok i ich grubość dobiera się w wyniku specjalnych obliczeń, o których jest mowa w cz. I.
Mogą zachodzić przypadki, kiedy potrzebne są tylko lekkie powłoki lub wystarcza wyłożenie ściany glazurą, klinkierem lub mocną wyprawą wodoszczelną. W szczególnych przypadkach przegrody mogą stanowić dostateczny opór przenikaniu pary wodnej i w ogóle nie zachodzi potrzeba stosowania izolacji parochronnej (opinie o programie).
Przykład zastosowania przepony parochronnej na ścianie zewnętrznej. Przeponę układa się na całej powierzchni ściany wraz z wnękami okiennymi. Izolacji podlega również styk płyty stropowej ze ścianą.

Sposób zastosowania izolacji parochronnej na murze wewntęrznym, kiedy dzieli on pomieszczenie mokre od suchego, przedstawiona jest izolacja parochronną na murze oddzielającym dwa pomieszczenia mokre (segregator aktów prawnych).
Zabezpieczenie izolacyjne od wody nie różni się w zasadzie od izolacji tarasów. Zachodzi tutaj konieczność zakładania przepon i trwałych nawierzchni. Stosuje się trójwarstwowe przepony. Przepony klei się na posadzki, kanały, wszelkie zagłębienia i na ściany do wysokości, do której jest przewidziane spływanie wody.

Przepona wodoszczelna powinna być połączona na ścianie z przeponą parochronną. Jest to konieczne, ponieważ w pomieszczeniach mokrych woda może spływać po ścianach również w postaci skroplonej pary wodnej (promocja 3 w 1)..

Kanały i koryta należy również wyłożyć przeponami wodoszczelnymi. Ściany izoluje się do określonej projektem wysokości, lecz nie niżej niż 25 cm od posadzki. Przykład ułożenia przepony poziomej z przedłużeniem jej do ściany aż do połączenia z przeponą parochronną. Uszczelnienie rynny przy ścianie wewnętrznej.