Intensywność różnych źródeł hałasu

W praktyce posługujemy się pojęciem intensywności natężenia dźwięków określaną w stosunku do natężenia porównawczego i mierzoną w jednostkach zwanych decybelami (dB) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ze względów fizjologicznych ważniejsza od intensywności natężenia jest głośność dźwięku, a więc słyszalność zależna od częstotliwości mierzonej w Hz (czytaj: hercach). W praktyce rozpatruje się poziom głośności dźwięku, wyrażony w jednostkach zwanych fonami (fn), będących jednostkami porównawczymi, podobnie jak intensywność dźwięku (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wymagania, jakim powinny odpowiadać stropy i ściany budynku na dźwięki powietrzne i materiałowe podano w normie PN-70/B-02151 „Akustyka budowlana. Ochrona przeciwdźwiękowa pomieszczeń w budynkach”.
Badania stropów pod względem akustycznym wykazały, że prawie wszystkie obecnie stosowane stropy nie spełniają wymagań normowych pod względem tłumienia dźwięków uderzeniowych. Dlatego w stropach stosuje się dodatkowe warstwy tłumiące dźwięki zależnie od ich rodzaju (uprawnienia budowlane).

Ze względu na właściwość tłumienia dźwięków stropy dzieli się na dwie grupy:
— o niewystarczającej izolacyjności zarówno na dźwięki powietrzne, jak i uderzeniowe,
— o wystarczającej izolacyjności na dźwięki powietrzne, lecz niedostatecznie tłumiące dźwięki uderzeniowe (program egzamin ustny).
Do grupy pierwszej należą stropy: żelbetowe płytowe monolityczne i prefabrykowane o grubości do 14 cm, gęstożebrowe ceramiczne, (np. Akermana) oraz gęstożebrowe prefabrykowane (np. DZ-3) itp.
Drugą grupę stanowią stropy żelbetowe płytowe monolityczne i prefabrykowane o grubości, ponad 14 cm oraz stropy z podwieszoną sprężyście płytą sufitową (opinie o programie).

Na stropach grupy pierwszej izolację akustyczną wykonuje się jako tzw. podłogę pływającą. Układ warstw podłóg pływających w pomieszczeniach mieszkalnych i łazienkach.
Warstwę izolacji akustycznej stropów grupy drugiej stanowi tzw. miękka podłoga wykonana z płytek lub rulonów PCW, dywanów itp.
W budynkach przemysłowych dźwięki materiałowe oraz powietrzne wywołują ustawione na stropach maszyny. Drgania, które wywołują maszyny, powodują dokuczliwe hałasy oraz działają szkodliwie na konstrukcję budowli. Dlatego maszyny ustawia się na podkładkach przeciwdrganiowych (segregator aktów prawnych).

Zdolność pochłaniania dźwięku

Pod niewielkie maszyny stosuje się podkładki z filcu, a pod większe podkładki gumowe produkowane przez przemysł w kształcie kostek lub walców. Pod maszyny ciężkie stosuje się amortyzatory sprężynowe.
Oprócz dźwięków powstających w budynku i przenikających do pomieszczeń przez stropy dźwięki przedostają się również przez ściany. Ściany grube dostatecznie tłumią dźwięki, natomiast ściany działowe między pomieszczeniami mają małą grubość, a energia akustyczna przenika przez nie jak przez membranę.

Dużą zdolność pochłaniania dźwięków mają tynki, zwłaszcza wapienne. Dobrą izolacyjność ścian działowych uzyskuje się przez stosowanie ścian podwójnych ze szczeliną powietrzną w środku lub obłożenie ścianki pojedynczej materiałami dźwiękochłonnymi, np. płytami pilśniowymi perforowanymi.
Częstym źródłem hałasów w budynkach są przewody instalacji zwłaszcza wodociągowych, przeważnie o niewielkich przekrojach i dużej liczbie złączek zmieniających kierunek przepływu wody. Przewody powinny być mocowane do grubych ścian, które swą bezwładnością niwelują drgania. Przewody mocowane na ścianach cienkich należy izolować, zakładając między rurą i uchwytem przekładki filcowe, tłumiące drgania. Zaleca się również takie same izolowanie przewodów mocowanych na ścianach grubszych.

Zadaniem dachu jest zabezpieczenie budowli przed szkodliwymi wpływami atmosferycznymi i odprowadzenie wody opadowej poza jej obręb. Konstrukcja dachu powinna odpowiadać wymaganiom konstrukcyjnym i przeciwpożarowym (promocja 3 w 1).
Każdy dach i stropodach, tj. strop spełniający rolę dachu, składa się z ustroju nośnego i z pokrycia.

Ustrój nośny przenosi na podpory (ściany, słupy) ciężar własny, ciężar pokrycia oraz obciążenia zewnętrzne, tj. obciążenia użytkowe, ciężar śniegu, parcie i ssanie wiatru oraz inne przypadkowe obciążenia.