Izolacje wodochronne

Pasy wcześniej ułożone i stwardniałe należy łączyć z pasami świeżo układanymi przez przerobienie obu warstw. W tym celu gotową powłokę w miejscu styku na szerokości ok. 10 cm rozgrzewa się za pomocą lampy do lutowania lub nakładając i usuwając gorącą masę asfaltową przygotowaną do wykonania styku aż do uzyskania przez ułożony pas powłoki temperatury umożliwiającej wykonanie dobrego połączenia. Powłokę w miejscu przejścia płaszczyzny poziomej w pionową lub pochyłą wzmacnia się przez zastosowanie zaokrągleń lub listew asfaltowych trójkątnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Gdy trzeba wykonać w powłoce otwór, wycina się kontur gorącymi narzędziami. W ten sam sposób należy wyciąć uszkodzone krawędzie istniejącej powłoki asfaltowej przy dołączaniu nowej powierzchni (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Izolacje wodochronne wykonuje się również z Cyklolepu. Cyklolep jest produktem otrzymywanym z asfaltów ponaftowych, cyklokauczuku, związków powierzchniowo czynnych i rozpuszczalników organicznych. Powłokę z Cyklolepu nakłada się pistoletem natryskowym, stosując wszystkie warstwy z Cyklolepu R (ciekłego). Przy ręcznym wykonywaniu powłoki pierwszą warstwę wykonuje się z Cyklolepu R, następną można wykonać z Cyklolepu P (półciekły) lub też z Cyklolepu R (uprawnienia budowlane).

Powłoki z Cyklolepu schną dłużej niż powłoki asfaltowe układane na zimno. Cyklolep, tak samo jak powłoki asfaltowe układane na zimno, jest materiałem palnym. Schnie na zasadzie odparowywania lotnych, łatwo palnych rozpuszczalników. Pary tych rozpuszczalników są szkodliwe dla zdrowia, a po połączeniu z powietrzem są wybuchowe. Dlatego przy wykonywaniu tych powłok należy przestrzegać wymagań bhp i ppoż (program egzamin ustny).

Izolacje wodoszczelne konstrukcji coraz częściej wykonuje się z materiałów powłokowych z tworzyw sztucznych, jak np. z lakierów i emalii epoksydowych i poliestrowych. Znajdują tu również zastosowanie farby bitumiczno-epoksydowe. Tego rodzaju powłoki najczęściej stosuje się do zabezpieczenia konstrukcji przed wodami agresywnymi.

Wykonywanie izolacji

Izolacje tego typu wykonuje się jako pokrycie dachów i jako izolacje poziome w murach, zabezpieczające od podciągania wody włoskowatej. Szczegółowe dane dotyczące pokrycia dachów. Wskazówki ogólne. Izolacje bitumiczne z wkładkami typu ciężkiego składają się z powłok bitumicznych rozpościeranych na przemian z wkładkami z pap, tkanin impregnowanych (z juty lub włókien szklanych) lub folii albo z blach metalowych (opinie o programie).

Papy asfaltowe są bardziej odpowiednie niż tkaniny, gdyż te łatwo ulegają wydłużeniu i pofałdowaniu. Tkaniny impregnowane przyjmują natomiast łatwiej przy nalepianiu kształt izolowanej powierzchni niż papy i dlatego szczególnie nadają się one do izolowania powierzchni nierównych, o licznych wgłębieniach lub zagięciach, do wyklejania naroży itp. Stosuje się je nie tylko zamiast pap, lecz także zamiast takich materiałów, które ze względu na sztywność nie mogą zapewnić wodoszczelności w wyżej podanych miejscach (segregator aktów prawnych).

Do wykonywania izolacji ciężkich wskazane jest stosowanie lepików bitumicznych na gorąco. Lepików na zimno używa się również, gdy należyte przylepienie wkładek przy zastosowaniu lepików na gorąco natrafia na trudności; lepiki stosowane na gorąco mogą bowiem w złych warunkach skrzepnąć zbyt wcześnie.

Wykonywanie izolacji przy stosowaniu lepików na zimno wymaga mniejszych kwalifikacji rzemieślników, a skutki nie dość starannego wykonania robót są dzięki dużej plastyczności lepiku mniej niebezpieczne niż przy użyciu lepików na gorąco (promocja 3 w 1).

Powłoki bitumiczne w izolacjach z wkładkami nie mogą służyć tylko jako lepiszcze wiążące papy lub tkaniny, lecz muszą być równocześnie samodzielnymi warstwami izolacyjnymi. Z tego powodu grubość powłoki nie powinna być mniejsza niż ok. 1,5 mm. Należy jednak pamiętać, że zbyt grube warstwy lepiku sprzyjają >pływaniu izolacji na płaszczyznach pionowych lub pochyłych. Znając właściwości lepików i warunki pracy izolacji można obliczyć optymalną grubość warstwy lepiku.