Izolator ferrytowy

Izolator ferrytowy - tłumik jednokierunkowy, wykorzystujący kierunkowe własności ferrytów, stosowany w zakresie mikrofal absorbuje energię fali odbitej i poprawia warunki pracy urządzenia (program uprawnienia budowlane na komputer).
Izolator goły - izolator (liniowy) bez okuć.
Izolator jajowy - izolator z podłużnymi wyżłobieniami, mający dwa otwory wzajemnie prostopadłe, co powoduje, że materiał izolacyjny jest narażony wyłącznie na działanie sił ściskających.

Izolator kablowy - izolator teletechniczny przystosowany do łączenia gołego przewodu liniowego z jednożyłowym kablem.
Izolator liniowy - izolator służący do zamocowania przewodów napowietrznych linii elektroenergetycznych.
Izolator napowietrzny - izolator przeznaczony do pracy w urządzeniach napowietrznych narażonych na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych.
Izolator odciągowy - izolator dzielący odciąg anteny na krótkie nierezonansowe odcinki w celu zmniejszenia strat energii w przewodach odciągów.
Izolator okuty - izolator zaopatrzony w okucia, w stanie gotowym do użytku (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Izolator optyczny - transoptor.
Izolator przeciwzabrudzeniowy - izolator przeznaczony do pracy w urządzeniach napowietrznych, wystawiony na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych i zanieczyszczeń przemysłowych, powodujących zwiększenie upływności powierzchniowej izolatora.

Izolator przepustowy -  izolator oddzielający przewodnik przechodzący przez ścianę budynku lub obudowy od tej ściany; i. p. chronią przewody będące pod napięciem przed zwarciem z ziemią lub masą.
Izolator sekcyjny - urządzenie przeznaczone do uzyskania wyłącznie elektrycznej izolacji przy sekcjonowaniu sieci bez zastosowania przerwy powietrznej.
Izolator stacyjny - izolator przewodów w stacyjnych urządzeniach rozdzielczych (uprawnienia budowlane).
Izolator stojący, izolator wspomy - izolator umocowany sztywno służący do podparcia przewodu.
Izolator teletechniczny - izolator do linii telekomunikacyjnych napowietrznych.
Izolator trakcyjny - izolator do izolacji oraz do zamocowania przewodów napowietrznych sieci trakcyjnej.
Izolator wiszący - izolator połączony przegubowo (np. za pomocą złącza gniazdowo-trzonko- wego) z innym izolatorem lub z konstrukcją wsporczą.
Izolator wnętrzowy - izolator przeznaczony do pracy w pomieszczeniach zamkniętych zabezpieczonych od bezpośrednich wpływów atmosferycznych.
Izolator wsporczy - izolator stojący (program egzamin ustny).

Izolaty białkowe

Izolaty białkowe - substancje białkowe roślinne otrzymywane przez alkaliczne ługowanie odtłuszczonej masy nasiennej; i. b. w postaci czystej lub zmodyfikowanej są stosowane jako składniki wartościowych produktów żywnościowych lub surowic do wyrobu mięsopodobnych produktów teksturowanych (opinie o programie).
Izolowanie - oddzielanie od otoczenia.
Izoluksa - miejsce geometryczne punktów powierzchni, w których występuje takie samo natężenie oświetlenia.
Izomer - izomery.
Izomerazy - grupa enzymów, które katalizują przekształcenie wewnątrzcząstcczkowe substratu (powstaje związek izomeryczny).
Izomeria - zjawisko polegające na występowaniu związków organicznych o jednakowym składzie chemicznym i tej samej masie cząsteczkowej w postaciach różniących się ułożeniem atomów w cząsteczce, a więc własnościami fizycznymi i chemicznymi.
Izomeria cis-trans, izomeria geometryczna - (1) rodzaj diastereoizomerii spowodowany zahamowaniem rotacji wokół wiązań podwójnych lub znacznym ograniczeniem rotacji wokół wiązań pojedynczych w układzie pierścieniowym, i. c-l występuje w dwuchloroetylenie:
(2) rodzaj izomerii związków kompleksowych polegający na zajmowaniu różnych położeń wokół jonu centralnego przez dwa jednakowe ligandy.
Izomeria funkcyjna - metameria.
Izomeria jądrowa - zjawisko występowania izomerów jądrowych (segregator aktów prawnych).
Izomeria łańcuchowa - rodzaj izomerii strukturalnej charakteryzującej się różną budową łańcucha (węglowego) izomerycznych związków, np. butanu i izobutanu.
Izomeria optyczna - rodzaj izomerii przestrzennej spowodowanej chiralną budową cząsteczek, wskutek której są one optycznie czynne i różnie skręcają płaszczyznę polaryzacji światła; zob. enacjomeria i diastereoizomeria.

Izomeria podstawienia - izomeria położenia.
Izomeria polimeryzacyjna - polimeria koordynacyjna.
Izomeria położenia, izomeria podstawienia - rodzaj izomerii strukturalnej charakteryzującej się różnym położeniem podstawników w identycznym szkielecie węglowym (łańcuchu lub pierścieniu) izomerycznych związków, np. propanolu-1 i propanolu-2.
Izomeria przestrzenna, stereoizomeria  izomeria polegająca na różnym rozmieszczeniu w przestrzeni pewnych podstawników w cząsteczce związków izomerycznych.
Izomeria strukturalna - izomeria polegająca na różnym rozmieszczeniu atomów w cząsteczkach dwóch lub więcej związków organicznych o tym samym składzie cząsteczkowym.
Izomeria zwierciadlana - enancjostereoizomeria (promocja 3 w 1).

Izomery   dwa lub więcej związków organicznych mających identyczny wzór cząsteczkowy, lecz różny układ atomów w cząsteczce lub różną konfigurację przestrzenną poszczególnych grup.