Jakie są rodzaje gruntów budowlanych?

Gruntem budowlanym nazywana jest ziemia, na której będzie posadowiony budynek. Najlepszym podłożem są mineralne grunty rodzime, które pod kątem właściwości dzieli się na niespoiste i spoiste. Grunty rodzime są także nazywane naturalnymi i są efektem procesów geologicznych. Grunty nasypowe to podłoża utworzone w wyniku działalności człowieka.

Jakie są rodzaje gruntów budowlanych?

Do gruntów niespoistych zalicza się wszelkie grunty sypkie, takie jak:

• żwir – w projektach oznaczany literą „Ż”,
• pospółki – w projektach oznaczane symbolem „Po”,
• piaski gruboziarniste – oznaczane symbolem „Pr”,
• piaski średnioziarniste – oznaczane symbolem „Ps”,
• piaski drobnoziarniste – oznaczane symbolem „Pd”,
• piaski pylaste – oznaczane symbolem „Pπ”.

Podział pod kątem uziarnienia jest bardzo ważny, ponieważ im grubsza frakcja, tym większa jest wytrzymałość, czyli nośność gruntu. Dla projektanta posiadającego uprawnienia budowlane duże znaczenie ma zarówno ten parametr, jak i stopień zagęszczania (program egzamin ustny). Im wyższy stopień zagęszczenia, tym bardziej podłoże nadaje się do celów budowlanych, ponieważ między poszczególnymi ziarnami jest niewiele pustych przestrzeni. Grunt może być luźny, średnio zagęszczony, zagęszczony oraz bardzo zagęszczony. Kolejnym istotnym parametrem gruntów niespoistych jest stopień wilgotności. Do celów budowlanych najlepsze są grunty wilgotne.

Do gruntów spoistych zalicza się ił, ił piaszczysty i pylasty, glinę piaszczystą, glinę pylastą, glinę zwięzłą, glinę piaszczystą zwięzłą, glinę pylastą zwięzłą, piasek gliniasty, pył i pył piaszczysty. Najważniejszym parametrem określającym przydatność takich gruntów do celów budowlanych jest stopień plastyczności. Im niższa jego wartość, tym mniejsza jest zawartość wody w gruncie i tym lepiej nadaje się on pod budowę. Grunty spoiste dzielą się na zwarte, półzwarte, twardoplastyczne, plastyczne, miękkoplastyczne oraz płynne. Projektant musi też znać takie parametry jak spójność, wilgotność czy kąt tarcia wewnętrznego gruntu. Do celów budowlanych najlepsze są grunty średniospoiste.

Grunty organiczne – czym się charakteryzują?

Charakterystyczną cechą gruntów organicznych, czyli nienośnych, jest to, że pod wpływem obciążeń ulegają one odkształceniom. W związku z tym nie nadają się one do tego, aby umieszczać na nich obiekty budowlane, gdyż byłoby to niebezpieczne. Do tego rodzaju gruntów zalicza się przede wszystkim:

• grunty próchnicze,
• namuły,
• gytie,
• torfy.

Najczęściej znajdują się one na terenach, gdzie kiedyś były zbiorniki wodne. Mogą obejmować swoim zasięgiem także obszary zalewowe.

Czym są grunty nasypowe?

Są to grunty naturalne lub antropogeniczne, które powstały w wyniku działalności człowieka. Należy pamiętać o tym, że do celów budowlanych nadają się tylko te zaliczane do grupy kwalifikowanych. Gruntów nasypowych niekontrolowanych nie można w ten sposób wykorzystać ze względu na ich strukturę.

Badanie gruntu pod budowę – dlaczego trzeba je wykonać?

Badania geotechniczne gruntu przeznaczonego pod budowę pozwalają określić rodzaj podłoża, a także poziom wód gruntowych. Jest to niezbędne, gdyż te informacje umożliwiają dobór odpowiednich fundamentów.

Najczęściej wymagają one wykonania ok. 3 otworów badawczych o głębokości minimum 2 metrów poniżej przewidywanej głębokości fundamentów. W celu oceny właściwości gruntu stosuje się następujące metody:

• wiercenie ręczne,
• wiercenie mechaniczne,
• sondowanie dynamiczne,
• sondowanie CPT-U,
• sondowanie RKS,
• sondowanie udarowo-obrotowe.

Wykonanie badania geotechnicznego to jeden z pierwszych kroków przygotowania do budowy domu. Musi być ono przeprowadzane przez specjalistów zajmujących się tego rodzaju usługami. Opinia geotechniczna powinna obejmować część opisową oraz graficzną z mapą terenu, a także część geologiczną oraz rysunki przekrojów geologiczno-inżynierskich.

Z rodzajami gruntów przeznaczonych pod budowę muszą być zaznajomieni wszyscy kandydaci przygotowujący się do egzaminów na uprawnienia budowlane. Jest to wiedza potrzebna nie tylko do zaliczenia egzaminu, lecz także do codziennej pracy podczas pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie.