Jakość wykonania robót blacharskich

W żadnym ze sprawdzanych budynków nie stwierdzono, aby przestrzegano warunku wprowadzania papy pod obróbki blacharskie attyk i elementów pionowych, np. murów ogniowych i ścian nadbudówek, w miejscu ich połączenia z połacią dachową budynku. Stwierdzono również, że jakość wykonania robót blacharskich i dekarskich nie uległa poprawie (program uprawnienia budowlane na komputer). Już w pierwszych dwóch latach eksploatacji budynków zachodziła konieczność wykonywania napraw pokrycia dachowego, spowodowanych błędami realizacji, a nie jakością materiałów pokrywczych.

Pierwsze badania przeprowadzono w 1972 r. Stwierdzono, że przy montażu budynków dość często złącza pionowe między ścianami w miejscu połączeń klamrami stalowymi, tj. nad stropem i poniżej stropu, niedokładnie wypełniono betonem (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Lepiej trochę wypełniono te złącza w połowie wysokości ściany. Ponadto ustalono, że w wielu złączach ścian zewnętrznych taśma Denso nie miała przyczepności do podłoża.

W elementach ścian zewnętrznych powstały liczne uszkodzenia w czasie transportu i składowania. Uszkodzone były krawędzie pionowe i poziome przy obrzeżach płyt oraz progi drzwi balkonowych. Na budowie elementy składowano niewłaściwie, w dowolnych miejscach i pozycjach (uprawnienia budowlane). W czasie montażu bardzo często odbijano beton w obszarze poziomych haków montażowych. Wnęka, w której znajduje się hak, była za niska i utrudniała założenie zawiesia montażowego. Przy badaniu jakości robót pokrywczych przeprowadzonych w latach 1973-1-1975 stwierdzono występowanie wielu usterek, podobnych jak w osiedlu Stegny w Warszawie. Na pokryciu papowym występowały liczne pęcherze powietrzne (program egzamin ustny).    

Prace naprawcze

Wzdłuż gzymsów budynku pokrycie papowe dość często było uszkodzone w miejscu umocowania uchwytów rynnowych. Uchwyty umocowano za słabo i pod działaniem ciężaru rynny górna ich część odrywała się od podłoża pokrycia papowego i dziurawiła górną warstwę papy. Dość uciążliwe były nieszczelności przy osadzeniu wywiewek kanalizacyjnych, gdzie występowały pęknięcia obwodowe i promieniste. W wewnętrznych narożach obróbki blacharskiej ścian attyki i ścian poprzecznych występowały pęknięcia, które prymitywnie i niestarannie zaklejono masą asfaltową z wypełnieniem włóknistym (opinie o programie).

Większość uchwytów instalacji odgromowej była obluzowana i dająca się łatwo wyjąć z otworów. Warstwa lepiku wokół uchwytów była spękana. Poważnym źródłem przecieków w jednym z budynków były poprzeczne pęknięcia pokrycia dachowego, które występowały w 4 miejscach, dzieląc budynek na długości na 5 części. Najdłuższe pęknięcia, przechodzące przez prawie całą szerokość budynku, występowały w pobliżu środka długości budynku. Drobniejsze pęknięcia zlokalizowane były głównie w pobliżu gzymsów.

Prace naprawcze wykonywano bardzo niestarannie, np. krawędzie nowych arkuszy papy odstawały od podłoża wskutek niedostatecznego posmarowania lepikiem. Nie zmieniono również sposobu zamocowania uchwytów instalacji odgromowej oraz sposobów uszczelnienia wywiewek kanalizacyjnych itp. W czasie obserwacji montowanych budynków stwierdzono występowanie wielu usterek, analogicznych jak na innych budowach (segregator aktów prawnych).

Poza tym stwierdzono, że gorzej niż gdzie indziej wypełniono spoiny poziome między ścianą i stropem. W jednym z budynków w spoinie zabetonowano szmaty. W niektórych złączach ścian zewnętrznych w celu dociśnięcia taśmy Denso wkładano dodatkowo między taśmę i zbrojenie złącza miękką płytę pilśniową. Stwierdzono również przypadki zamontowania w budynku pękniętych poprzecznie ścian zewnętrznych (promocja 3 w 1). Poza usterkami spotykanymi w innych miastach przy realizacji budynków systemu Szczecin w Gdańsku stwierdzono dodatkowo, że w eksploatowanych budynkach współczynnik przenikania ciepła K przekraczał wartość normową o ok. 20%.