Jednostki nadrzędne przedsiębiorstw

Jednostki nadrzędne przedsiębiorstw, dla ochrony interesów społecznych i zabezpieczenia prawidłowych proporcji wypływających z ustalonych w NPG bilansów środków i możliwości, np. zaopatrzenia, funduszu płac itd., zostały zobowiązane do dokonywania korekt w przypadkach, gdy zaistnieją większe i nie uzasadnione rozbieżności pomiędzy planem przedsiębiorstwa a normami przyjętymi do NPG (program uprawnienia budowlane na komputer). Normy te są przyjmowane na podstawie danych statystycznych z lat poprzednich, w ilości i na poziomie środków, zaplanowanych w rocznych planach przez poszczególne przedsiębiorstwa (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Planowanie w przedsiębiorstwach budowlano-montażowych odbywa się w trzech następujących fazach:
1) ustalenie programu produkcji;
2) opracowanie planu wskaźnikowego;
3) opracowanie planu techniczno-ekonomicznego.
Zasady ustalania programu produkcji.

Inwestorzy, opracowując swoje plany inwestycyjne, sporządzają jednocześnie projekt rozdziału robót budowlano-montażowych. W projekcie tym obok każdej budowy czy roboty podają, jakie przedsiębiorstwo powinno je wykonać. Znajdują oni przedsiębiorstwa, którym roboty te są przynależne ze względu na ich specjalizację i zasięg terytorialny. Następnie przesyłają odpowiednim przedsiębiorstwom zlecenia na wykonanie robót budowlano-montażowych. Do zlecenia inwestor powinien dołączyć całą posiadaną dokumentację. Zlecenie na wykonanie robót nie jest równoznaczne z podpisaniem umowy, które następuje znacznie później, jest jednak podstawą do ustalenia planu przedsiębiorstwa. Wszystkie otrzymane przez przedsiębiorstwo zlecenia na wykonanie robót stanowią jego tzw. portfel zleceń (uprawnienia budowlane). Zlecenia te przedsiębiorstwo spisuje na odpowiednim formularzu, sporządzając w ten sposób program produkcji.

Przedsiębiorstwo budowlane otrzymuje do wykonania część robót od inwestorów, jako generalny wykonawca, część zaś od innych przedsiębiorstw, jako subwykonawca. Przekazy na wykonanie tych robót nazywamy pod- lub subzleceniami.
Sumę otrzymanych przez przedsiębiorstwo zleceń w charakterze generalnego wykonawcy i subzleceń nazywa przedsiębiorstwo swym programem wykonawstwa Program wykonawstwa zmniejszony o sumę subzleceń innym przedsiębiorstwom nazywamy programem produkcji. Program wykonawstwa jest to ta ilość robót, za które przedsiębiorstwo odpowiada przed inwestorem lub przed generalnym wykonawcą. Program produkcji jest to ta ilość robót, którą przedsiębiorstwo wykonuje własnymi siłami (program egzamin ustny).

Plan techniczno-ekonomiczny

Mając ustalony program wykonawstwa i produkcji, przedsiębiorstwo może przystąpić do opracowania planu techniczno-ekonomicznego wówczas, gdy będzie wiedziało, w jaki sposób zaplanować środki, tj. materiały, siłę roboczą, sprzęt i finanse, potrzebne do realizacji zadań objętych tym programem. Zaplanowania środków dokonać można na podstawie wskaźników techniczno-ekonomicznych (opinie o programie).

Wskaźniki techniczno-ekonomiczne. Wskaźniki te opracowuje przedsiębiorstwo na podstawie analizy działalności z okresów poprzednich, przyjmując do ich ustalenia możliwości zwiększenia wysiłku (wydajności), ulepszenia organizacyjne i technologiczne produkcji oraz wielkość zadań produkcyjnych objętych planowaniem. Wskaźniki ustalone w ten sposób zatwierdza dyrektor przedsiębiorstwa i są one obowiązujące przy opracowywaniu planu.
Na podstawie ustalonych programów produkcji i przyjętych wskaźników przedsiębiorstwo opracowuje swoje plany techniczno-ekonomiczne (segregator aktów prawnych). Plan techniczno-ekonomiczny obejmuje wszechstronnie całkowitą działalność przedsiębiorstwa i składa się z następujących planów składowych:
- plan zadań produkcyjnych.
- pracy maszyn.
- zatrudnienia i płac.
- zaopatrzenia materiałowego.
- transportu.
- kosztów.

Metodologia planowania nie narzuca jednolitych formularzy do opracowania planów. Jest tylko jeden warunek, a mianowicie: umożliwienie opracowania zbiorczego jednostek podległych danemu zarządowi. Zbiorcze opracowania dokonywane są na typowych formularzach, w formie tzw. wyciągu z planów, którego układ powinien znaleźć swój wyraz w planach opracowywanych przez przedsiębiorstwo (promocja 3 w 1).