Kamienie łamane

Kamienie łamane sąsiadujące z licowymi powinny być do tych ostatnich możliwie dopasowane w taki sposób, żeby przewiązanie licówki z wnętrzem muru było jak najlepsze. Ciosy licowe na swej stronie licowej powinny mieć prawidłowe kształty, przystosowane do wymiarów i kształtu budowli (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wymiary lica kamieni podawane są zwykle w projekcie. Kamienie specjalnych kształtów, jak np. przeznaczone do miejsca połączenia izbicy z filarem, powinny być szczegółowo zwymiarowane w projekcie.
Zasady wykonania murów są następujące: ściany proste muruje się pod sznur, powierzchnie zakrzywione - według wykrojów (szablonów) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Po wyrównaniu pierwszej warstwy muru układa się ciosy licowe następnej warstwy, regulując ich położenie za pomocą poziomnicy i klinów drewnianych, umieszczonych w spoinach wspornych i poprzecznych, oraz za pomocą mniejszych płaskich kamieni podłożonych od tylu.

Następnie po zmoczeniu kamienia uszczelnia się spoiny wsporne oraz poprzeczne pakułami, sznurem, papierem od cementu itp. i nie ruszając kamieni z miejsca, zapełnia się część spoiny wspornej przez wpychanie plastycznej zaprawy za pomocą łopatek; w dalszym ciągu zapełnia się zaprawą pozostałą przestrzeń pod kamieniem, wpychając w zatłuczeń w taki sposób, aby kamień licowy miał silne i zrównoważone podparcie (uprawnienia budowlane).
Po ułożeniu rzędu kamieni licowych zapełnia się wnętrze murem z kamienia łamanego lub betonu zgodnie z poprzednio podanym sposobem, po czym zalewa się rzadką zaprawą spoiny pionowe przy licu przetykając je drutem w celu usunięcia powietrza.
W budowlach inżynierskich co 5-4- 6 m w kierunku pionowym układa się na całej powierzchni wnętrza muru warstwę betonu wzmocnioną od dołu i od góry siatką prętów stalowych.

Mur z kamienia łamanego

Mur z kamienia łamanego z licówką z ciosów jest bardzo często spotykanym murem w budowlach inżynierskich, jak filary, przyczółki, izbice, ściany oporowe, nadbrzeża, jazy itp.
Pustaki zasadnicze przy stałej szerokości 240 mm mają 3 odmiany długości L: pełnodługościowe L = 490 mm, oznaczenie ZVi; trzyćwierciowe L - 365 mm, oznaczenie Z:V4; połówkowe L = 240 mm, oznaczenie ZV2. Pustaki trzyćwierciowe i połówkowe służą tylko do stopniowania długości (program egzamin ustny).
Pustaki końcowe, przeznaczone do narożników i zakończenia murów przy otworach, mają pełne zewnętrzne ścianki poprzeczne, a wymiary zewnętrzne jak w pustakach zasadniczych.

Odpowiednie oznaczenia są następujące: K Vi, KV4, KV2.
Pustaki węgarkowe są pełnodługościowe W, trzyćwierciowe W 3A i połówkowe W V2. Wymiary zewnętrzne - jak w pustakach poprzednich z dodaniem węgarka o przekroju poziomym 50 X 102 mm, przy czym wymiar 102 stanowi grubość węgarka w poprzek ściany. Wyrabia się pustaki prawe i lewe z jednym węgarkiem oraz pustaki z obustronnymi węgarkami (opinie o programie).
Pustaki pomocnicze przy stałej szerokości 102 mm mają 3 odmiany długości: dla PVi L = 490 mm, dla P3/4 L = 365 mm, dla PV2 L = 240 mm.

Ponadto istnieje typ P/C pustalków pomocniczych o długości 240 mm ze żłobkami ‘pionowymi na większych powierzchniach, które ułatwiają przycinanie potrzebne do ograniczenia otworów okiennych i drzwiowych (segregator aktów prawnych).
Wszystkie pustaki Alfa mają na jednej podstawie płaską przeponę.

Pustak należy układać w murze przeponą do góry w celu ułatwienia rozścielania zaprawy i zabezpieczenia przed jej spadaniem w otwory.
Mury z pustaków Alfa znane są w Polsce od przeszło 30 lat.

Wykonywano z nich domy mieszkalne, a nawet szkoły i kościoły, zwłaszcza w okolicach, gdzie trudno było o zwykłą cegłę.
Przed wojną pustaki wykonywane były z cementu i piasku lub drobnej pospółki, albo też z cementu i żużla paleniskowego lub granulowanego (promocja 3 w 1).