Kierunek pracy koparki chwytakowej

Chwytak opuszcza się na dno rozkopu na linie wyciągowej przy zwolnionej linie chwytakowej (zamykającej) (program uprawnienia budowlane na komputer). Pod wpływem ciężaru własnego, a przy zwolnionej linie chwytakowej następuje rozwarcie łupin chwytaka, które pod wpływem ciężaru całego chwytaka wbijają się w grunt. Gdy teraz zwolnimy naciąg liny wyciągowej, zaś naprężymy linę chwytakową (zamykającą), wówczas zblocza górne i dolne wielokrążka opasane liną chwytakową zbliżą się i zamkną się z zawartym wewnątrz urobkiem. Następnie chwytak jest podnoszony przez nawijanie na bęben wciągarki liny chwytakowej i jednocześnie liny wyciągowej. Po obróceniu nadwozia koparki, gdy chwytak znajdzie się nad środkiem transportowym bądź nad miejscem odkładu, zwalnia się linę chwytakową i wtedy cały ciężar chwytaka z urobkiem przenosi się na linę wyciągową, wskutek czego dolne zblocze wielokrążka oraz przegub dolny opadają, a łupiny rozwierają się (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Organizacja robót przy stosowaniu koparki chwytakowej jest, w porównaniu z innymi, stosunkowo prosta, gdyż zasięg pracy koparki chwytakowej jest ograniczony do małej powierzchni i zarówno koparka, jak i środki transportowe znajdują się na poziomie terenu (uprawnienia budowlane).

Kierunek pracy koparki chwytakowej przy wykopach szerokoprzestrzennych zależy od tego, czy urobek jest powyżej poziomu gąsienic, czy poniżej. Jeśli urobek pobierany jest ze zbocza znajdującego się powyżej spodu gąsienic, wówczas koparka porusza się przed siebie, w przeciwnym przypadku gdy z poziomu poniżej poziomu spodu gąsienic — koparka musi cofać się ku tyłowi. Najmniejsza szerokość rozkopu równa się rozwarciu łupin chwytaka (1,5 do 3,0 m).

Koparki chwytakowe lepiej jest stosować, gdy urobek wysypywany jest na odkład, niż wtedy, gdy jest on ładowany na środki transportowe (kołysanie się chwytaka w czasie ładowania); wydajność koparek chwytakowych w stosunku do koparek przedsiębiernych, tych samych wielkości, waha się w granicach 65 do 75% (średnio 70%) (program egzamin ustny).

Koparki wieloczerpakowe

Koparki wieloczerpakowe (wielonaczyniowe) są maszynami o działaniu ciągłym; praca ich polega na równoczesnym odspajaniu gruntu, napełnianiu urobkiem czerpaków, wysypywaniu urobku poprzez lej zsypowy na przenośnik taśmowy lub od- rzutnik łopatkowy, stanowiące część mechanizmu roboczego koparki (opinie o programie). Z przenośnika urobek zsypywany jest na odkład (nasyp) lub na środki transportowe poruszające się równolegle do osi ruchu koparki. Natomiast odrzutnik rozrzuca urobek cienką warstwą na pobocze trasy koparki.

Koparki wieloczerpakowe dzielą się na lądowe i pływające, a te pierwsze na koparki kopania podłużnego i koparki kopania poprzecznego. Ponadto budowane są koparki z nadwoziem obrotowym. W czasie pracy koparka wieloczerpakowa przesuwa się nieprzerwanie, przy czym gdy łańcuch (jeden lub dwa równoległe) z przymocowanymi do niego czerpakami leży w osi ruchu koparki, wówczas mamy do czynienia z koparką do kopania podłużnego, natomiast gdy łańcuch z czerpakami jest prostopadły do kierunku ruchu koparki, sama zaś koparka przesuwa się z boku wykopu, wówczas nazywamy ją koparką do kopania poprzecznego (segregator aktów prawnych).

Koparki wieloczerpakowe kopania podłużnego dzielą się na koparki z ramą czerpakową prostą i na koparki z ramą czerpakową kołową. Ponadto budowane są tzw. koparki frezujące z kołem frezującym. W tym ostatnim przypadku urobek z czerpaków spada na przenośnik taśmowy umieszczony wewnątrz wysięgnika, na końcu którego umieszczone jest koło frezujące, a następnie na drugi przenośnik taśmowy służący do ładowania urobku na środki transportowe. Koło frezujące obraca się w płaszczyźnie wysięgnika.

Koparki wieloczerpakowe kopania poprzecznego mogą pracować, pobierając grunt poniżej swego stanowiska, gdy rama czerpakowa opuszczona jest do tzw. kopania dolnego lub pobierając grunt powyżej swego stanowiska, gdy rama czerpakowa podniesiona jest pod kątem w górę do tzw. kopania górnego (promocja 3 w 1).