Kity siarkowe

Do umocowania na podłożu z betonu, muru, a niekiedy i ze stali oraz drewna wykładzin z różnego rodzaju płytek stosuje się zaprawy i kity chemoodporne. Najczęściej stosowane są kity krzemianowe na szkle wodnym, asfaltowe, siarkowe i z tworzyw syntetycznych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zaprawy krzemianowe mają tę zasadniczą wadę, że na ogół są porowate i przepuszczalne dla gazów i płynów, oprócz tego są odporne tylko na niektóre substancje chemiczne. Kity asfaltowe są wrażliwe na działanie zarówno niższych, jak i wyższych wartości temperatury, przy których stają się zbyt kruche bądź miękkie i spływają ze ścian wraz z wykładziną właściwą. Poza tym nie są odporne na działanie rozpuszczalników. Kity siarkowe są kłopotliwe w zastosowaniu, gdyż należy je uprzednio podgrzać. Kity z tworzyw, syntetycznych pod względem chemoodporności są bardziej uniwersalne, ale im stawiane wymagania są wyższe, tym zwiększają się trudności stosowania tych kitów, a przede wszystkim stają się one bardzo kosztowne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Posadzki są zwykle narażone na działanie płynów agresywnych rozlanych przypadkowo lub rozpryskiwanych w procesie produkcyjnym albo bardzo często w wyniku zastosowania nieszczelnej aparatury i niedbałego jej obsługiwania (uprawnienia budowlane).

W zasadzie jednak posadzka przy należytym utrzymywaniu zakładu powinna być stale sucha i tylko od czasu do czasu zmywana wodą, szczególnie wtedy, gdy na posadzkę dostają się przypadkowo substancje agresywne. Posadzka chemoodporna, oprócz ochrony konstrukcji stropowej przed wyżej wymienionymi czynnikami korodującymi, powinna równocześnie też odpowiadać warunkom, jakie są wymagane dla posadzek. Trzeba również mieć na uwadze, że konstrukcja stropowa, najczęściej żelbetowa, ma inny współczynnik rozszerzalności termicznej od zapraw i kitów, na których układa się płytki posadzkowe, których współczynnik rozszerzalności termicznej również jest inny od wyżej wymienionych (program egzamin ustny).

Zmiany temperatury w materiałach

Ponadto beton konstrukcji podlega skurczowi, szczególnie w pierwszych miesiącach po wykonaniu, nawet po uzyskaniu przez beton wymaganej wytrzymałości. Również skurczowi podlegają w okresie twardnienia zaprawy i kity, na których układa się płytki (opinie o programie).

Wszelkie nawet jednakowe zmiany temperatury w materiałach, z których wykonany jest strop oraz posadzka, wywołują różne wydłużenia lub kurczenia się tych materiałów. Niemożność wzajemnych przesunięć płytek względem betonu w płaszczyźnie ich zetknięcia się ze spajającą je zaprawą lub kitem powoduje występowanie naprężeń ścinających. Naprężenia te, jeśli przekroczą pewną granicę, powodują rozwarstwienie się płytek względem betonowego podłoża i płytki odspajają się od zaprawy lub wraz z zaprawą od betonu (segregator aktów prawnych).

Na małych powierzchniach wykładziny nie odspajają się od podłoża, lecz na większych ulegają zniszczeniu i przestają chronić beton przed korozją. W pośrednich przypadkach płytki mogą się jeszcze nie odspoić na całej powierzchni, ale zaprawa spoin pomiędzy nimi może popękać na skutek naprężeń rozciągających. Przez popękane spoiny dostaje się do betonu substancja korodująca. Ognisko korozji betonu coraz bardziej rozszerza się, beton pod płytkami ulega odspojeniu, zwiększa często objętość, mamy wówczas zjawisko nie tylko odspojenia się płytek od skorodowanego betonu, ale i wybrzuszenia posadzek w miejscach najsilniej skorodowanego betonu (promocja 3 w 1).

Wynika stad, że nie wystarczy jedynie dobór odpowiednich materiałów chemoodpornych na wykładziny, aby spełniały one należycie zadanie zabezpieczenia betonu przed korozją, trzeba też liczyć się ze zjawiskami fizycznymi towarzyszącymi zmianom temperatury. Należy tu jeszcze dodać, że w stropach o konstrukcji z prefabrykatów występuje zjawisko tzw. „klawiszowania” poszczególnych prefabrykatów. Tworzą się między nimi często rysy na skutek skurczu betonu i wahań temperatury. Tego rodzaju rysy zazwyczaj przekazywane są na posadzkę.