Komplikacja obliczeń

Ograniczenia w zastosowaniu sformułowanej teorii. W podanej poniżej teorii wzdłużnie brane są pod uwagę tylko wypukłe przekroje poprzeczne, z tym że długość łuku umożliwia umieszczenie obranego układu wzdłużnie (program uprawnienia budowlane na komputer). Następnie zakładamy, że układy wzdłużnicowe, odpowiadające dwóm zakłóceniom brzegowym, nie zachodzą na siebie. Jeżeli założenia te nie będą spełnione, nie będzie trudne znalezienie dla każdego poszczególnego przypadku odpowiedniego układu wzdłużnie, dlatego też założenia te nie ograniczają w sposób istotny zakresu stosowania teorii. Na ogół wyłożona teoria dotyczy obciążeń rozłożonych dokładnie wzdłuż tworzących, jak to zwykle ma miejsce (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Obciążenia, zupełnie dowolne, mogą być traktowane na podstawie tej teorii jedynie z dużym przybliżeniem.

Jednak metoda ta, zastosowana do obciążenia niezależnego od x, jest raczej metodą specjalną, gdyż elementy nośne, tj. wzdłużnice, są liniami prostymi, przechodzącymi od przepony do przepony. Ponieważ ostateczny układ linii pęknięć bardzo różni się od układu znalezionego aa pomocą teorii wzdłużnie, będzie można uzyskać większą oszczędność, stosując wzdłużnice zakrzywione (przykład liczbowy 1.7.7-1) (uprawnienia budowlane). Założenie takie jednak bardzo komplikuje obliczenia. Ponieważ teoria nie uzależnia całkowitego wykorzystania nośności powłok od układu wzdłużnie, nie ma potrzeby przy ostatecznym obliczeniu płyty znajdować najbardziej niekorzystne linie załomu. W związku z tym, wydaje się słuszne ograniczenie rozważania do znacznie prostszych układów linii załomu, z pominięciem bardziej skomplikowanych linii krzywych, które zgodnie z doświadczeniami dają niewiele większe momenty (program egzamin ustny).

Styczne zakłócenia ruchome

Różne rodzaje zakłóceń. Każdy rodzaj obciążenia powinien być podzielony na dwie części: jedną, powodującą jedynie siły błonowe, i drugą obciążenia zakłócające (opinie o programie). Ponieważ siły błonowe są statycznie wyznaczalne, teoria nośności granicznej powłok krótkich może być zawężona cło omówienia zakłóceń; należy jednak pamiętać o istnieniu naprężeń błonowych. Zakłócenia dzielimy na zwykłe zakłócenia krawędziowe i zakłócenia środkowe; te ostatnie występują daleko od krawędzi i powstają wskutek braku ciągłości obciążenia.

Najbardziej istotnym rodzajem zakłóceń krawędziowych jest działanie obciążenia stycznego do krawędzi. Zakłócenie takie, gdzie jednak przyjęto krawędź swobodną. W paragrafie 1.7.2 omówiono ten stan przy działaniu obciążenia normalnego (zakłócenia radialne), zaś podano rozważania dotyczące zakłóceń stycznych i radialnych dla krawędzi podpartej (segregator aktów prawnych).

Paragraf 1.7.4 zawiera omówienie zakłóceń środkowych, zarówno radialnych, które mogą pochodzić od świetlików, jak i stycznych, które praktycznie są mniej istotne. W pozycji tej omówione są jedynie zakłócenia działające wzdłuż jednej linii tworzącej, a p. 1.7.5 podaje rozważania o zakłóceniach środkowych, które należy rozpatrywać jako obciążenie użytkowe. Przy takich zakłóceniach ruchomych układ wzdłużnicowy ustala się na podstawie innych przesłanek niż przy zakłóceniach nieruchomych. Styczne zakłócenia ruchome pochodzą od częściowego obciążenia śniegiem lub wiatrem; zakłócenia zaś ruchome radialne nie mają dużego znaczenia.

Ogólna teoria wzdłużnie, nie ma tu bezpośredniego zastosowania, lecz jest przydatna z teoretycznego punktu widzenia, gdyż naświetla metodę posługiwania się statycznie niewyznaczalnym układem wzdłużnie. Rozpatrując koncepcję układu wzdłużnicowego w całości, można stwierdzić, że wystąpi tu stan naprężeń analogiczny do fal tłumionych, omówionych w teorii sprężystości (promocja 3 w 1).

Jeśli chodzi o siły rozciągające, to określenie ich jest oparte prawie wyłącznie na teorii wzdłużnie. Nie ma to żadnego znaczenia ograniczającego, gdyż można z łatwością wprowadzić niezbędne poprawki przy ostatecznym określeniu naprężeń, tym bardziej, że najczęściej poprawki takie nie są potrzebne, a to dlatego, że siły we wzdłużnicach są niewielkie w porównaniu do odległości między wzdłużnicami.