Konserwacja pokryć dachówkowych

Konserwacja pokryć dachówkowych polega na corocznym (najlepiej jesienią) sprawdzeniu stanu dachu, na wymianie potłuczonych dachówek pojedynczych, na oczyszczeniu połaci dachowych z naniesionych liści, gruzu i kamieni oraz na dokładnym uszczelnianiu styków dachówek od strony poddasza bądź w miejscach prześwitujących przez tzw. podmazanie tłustą zaprawą wapienną z domieszką sierści bydlęcej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Remont bieżący polega na przełożeniu obluzowanej, zmurszałej lub potłuczonej dachówki na całym dachu lub poszczególnych połaciach dachowych. Rodzaje dachówki (karpiówka, żłobiona, marsylska, holenderska, rzymska, felcówka, esówka) do krycia dachu (pojedynczo, podwójnie, na zaprawie, na sucho itp.) określają warunki techniczne zgodnie z normami PN/B-12020, PN/B-12021, PN/B-12023 i PN/B-12025.

Przy wykonywaniu remontu trzeba pamiętać, że łacenie należy wykonywać z zachowaniem odstępów zastosowanych ściśle do rodzaju i wymiaru dachówki i sposobu krycia dachu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zagadnienie to wyłania się w przypadku niemożności otrzymania rodzaju dachówki pierwotnie ułożonej. Łacenie powinno być równoległe do okapów, przybijane pod sznur, o stykach mijanych. Przybijać należy każdą łatę do poszczególnej krokwi. Przy układaniu dachówki styki pionowe muszą być utrzymane w liniach prostych i prostopadłych do okapów, a gąsiory układane do sznura.

Przy wykonywaniu remontu bieżącego dachów należy stosować sposoby krycia dachów podane w rozdziale II (uprawnienia budowlane).

Do obliczenia pokrycia dachówkowego przyjmuje się wymiary powierzchni rzeczywiście przykrytych mierzone zgodnie z pochyłością dachu. Otworów do 1 m- powierzchni nie potrąca się. Ułożenie gąsiorów na kalenicy i narożach oraz ułożenie koszówki w żłobach liczy się w metrach. Remonty bieżące pokryć dachówkowych zwykle planuje się w okresach co 10 lat, zakres remontu ustala się na podstawie przeglądu okresowego. Przyjmując, że w konserwacji corocznej będzie dokonana wymiana dachówek stłuczonych, powinien być stale magazynowany zapas dachówek (program egzamin ustny). Krycie łupkami, bez względu na sposób układania pojedynczy, podwójny, ukośny, fantazyjny itp., może być wykonywane na deskowaniu lub na łatach.

Pomiary robót należy dokonywać jak przy pokryciu dachówkowym.

Trwałość pokrycia jest zależna od gatunku materiału, jednak remonty powinny być wykonywane nie częściej niż przy dachach z dachówką zwykłą, tj. co 10 lat (opinie o programie).

Tynki zewnętrzne i wewnętrzne

Konserwacja. W tynkach zewnętrznych szczególną uwagę należy zwrócić na rysy i pęknięcia powstające wskutek wietrzenia; są one powodem odpadania całych połaci wyprawy. Ujawnione drobne rysy i pęknięcia należy przeciąć, oczyścić i wypełnić zaprawą o takim składzie, jaki pierwotnie był zastosowany. Ażeby zaprawa trzymała się mocniej, rysy należy przecinać ukośnie w jedną i drugą stronę w tzw. jaskółczy ogon. Konserwacja tynków na cokole będzie polegać na zabezpieczeniu ich przed wpływem zmian atmosferycznych. W tym celu należy cokół wyłożyć licówką o bardzo małej porowatości, odporną na wilgoć (segregator aktów prawnych). Na ziemi wokół budynku należy ułożyć beton, asfalt lub płyty chodnikowe. Poza tym należy bezwzględnie usunąć wszystkie zacieki spowodowane uszkodzeniem i przebiciem rynien, rur spustowych, okapów, czy też podokienników, po usunięciu przyczyn zacieków.

Oględziny tynków i zaprawianie rys lub pęknięć należy wykonywać w okresie co 5 lat.

Tynki wewnętrzne specjalnej konserwacji nie wymagają (promocja 3 w 1). Powstające rysy, szczególnie podczas osiadania nowo wzniesionego budynku, jak i odpryski powstające wskutek lasowania się grudek margla znajdującego się niekiedy w cegle, należy usunąć przed malowaniem klejowym pomieszczenia. Naprawa polega na zaprawieniu rys i dziur gipsem.