Konstrukcja skoczni

Dno jest podzielone przerwami dylatacyjnymi poprzecznymi i podłużnymi, na części o wymiarach ok. 17 x 10 m. Części te są oparte wzdłuż przerw dylatacyjnych na betonowych ławach, co zapewnia w skuteczny sposób dobre funkcjonowanie założonej izolacji. Przerwy dylatacyjne przewidziano również w ścianach (program uprawnienia budowlane na komputer). Szczegółowe omówienie dylatacji.

Inny przykład żelbetowego basenu kąpielowego - to kryty basen pływacki wykonany w Bochum. Z uwagi na konieczność zabezpieczenia konstrukcji przed szkodami górniczymi posadowiono dno basenu na trzech punktowych podporach. Górna część dna wykonana jest w postaci łupiny klotoidalnej, przy czym krzywizna rośnie ku dołowi (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Część basenu przeznaczona dla pływających oparta jest za pośrednictwem płyty żelbetowej o grubości 67 cm na ciężkiej stopie fundamentowej. Naroża basenu - części dla niepływających - podparto za pomocą lekkich słupów, poziom których można regulować za pomocą pras, w celu dostosowania konstrukcji do ewentualnych osiadań gruntu.

Przykładem konstrukcji basenu odkrytego zagłębionego w gruncie może być basen o wymiarach w planie 20 x 50 m, wybudowany w latach 1958-59 w Szczecinie. Basen ma kształt beczkowaty w rzucie poziomym dla stłumienia fali powstającej w czasie pływania i odbijającej się od ścian podłużnych (uprawnienia budowlane). Głębokość basenu jest zmienna: w części płytszej - 0,90-1,80 m, w części głębszej pod skocznią - 3,5-4,5 m.

Basen został posadowiony na ustabilizowanym nasypie (wykonanym 20 lat temu), na warstwie dobrze przerobionej i ubitej gliny grubości 30 cm oraz warstwie chudego betonu 10 cm. Ściany o konstrukcji płytowo-żebrowej zostały oddzielone od dna oraz podzielone dylatacjami na odcinki 20 i 25 m.

Baseny sprężone

Dno grubości 20 cm podzielono na płyty o wymiarach 12 x 12 m. Przyjęte do realizacji rozwiązanie było o wiele tańsze od innej koncepcji, przewidującej usunięcie nasypu do głębokości 7 m i zastąpienie go piaskiem zagęszczonym warstwami za pomocą wibrowania. Na takim podłożu zaprojektowany monolityczny basen nie podzielony dylatacjami miałby płytę denną grubości ok. 1,0 m. Konstrukcja skoczni została oddzielona od basenu dylatacją i posadowiona na studniach zapuszczonych do gruntu rodzimego. Wykonano ją jako konstrukcję monolityczną ze stopniami prefabrykowanymi (program egzamin ustny).

Obciążenie użytkowe przyjęto 500 kG/m2. Ściany i dno płytszej części zabetonowano w czasie upalnej pogody. Pomimo pielęgnacji betonu przez polewanie wystąpiły w ścianach rysy skurczowe 10-12 m o szerokości u góry 1-2 mm i zanikające u dołu. Powstałe rysy uszczelniono zastrzykami, a następnie od strony wewnętrznej ścianę zabezpieczono warstwą torkretu i od zewnętrznej - zaprawą asfaltową (opinie o programie). Ciekawe jest rozwiązanie krytego basenu pływackiego wykonanego w Hanau. Zarówno halę pływalni jak dno basenu wykonano z powłok żelbetowych.

Schemat basenu pływackiego o wymiarach w rzucie 25,75 m x 15,45 m. Dno basenu wykonane w postaci żelbetowej łupiny jednokrzywiznowej o grubości 30 cm nie ma żadnych podciągów i belek. Jedynie wzdłuż linii przegięcia, tj. w miejscu między odwrotnymi krzywiznami łupiny, umieszczony jest podciąg poprzeczny dla zmniejszenia momentów. Zaleta takiego rozwiązania polega na uzyskaniu większej przestrzeni pod dnem basenu, pod którym można było umieścić zbiorniki wodne i filtry, co w efekcie przyczyniło się do zmniejszenia kosztów ogólnych konstrukcji (segregator aktów prawnych).

Podparcie deskowania dna wykonano z lekko zakrzywionych dźwigarów stalowych, deskowanie z drewna. Zbrojenie konstrukcyjne stanowi siatka z prętów okrągłych, zbrojenie zasadnicze (złożone z kabli) przebiega wzdłuż trajektorii naprężeń głównych. Ściany podłużne basenu sprężono 13 kablami o sile 85 T każdy (promocja 3 w 1). Trasa kabli przebiega w przybliżeniu wzdłuż profilu falistego dna.