Konstrukcja wzmocnienia

Konstrukcja tego wzmocnienia powinna być obliczona statycznie przy uwzględnieniu najniekorzystniejszego położenia elementu w ciągu całego procesu montażowego (tzn. przy podnoszeniu i ustawieniu elementu, względnie przy przestawianiu go z pozycji poziomej do pionowej itp.) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Konstrukcja wzmocnienia powinna całkowicie zabezpieczać podnoszony element przed uszkodzeniem w czasie montażu, ale jednocześnie ze względu na prowizoryczny charakter tego urządzenia powinno ono być proste i łatwe w wykonaniu oraz w montażu i demontażu.

Wiotkie wiązary i słupy stalowe o znacznych długościach z reguły wymagają wzmocnienia w postaci dodatkowych krzyżulców lub tężników z rur stalowych, drewnianych bali lub przepołowionych okrąglaków (tzw. połowizny) przymocowanych do elementów konstrukcji za pomocą uchwytów, jarzm, klamer, śrub itp. oraz różnego rodzaju przekładek drewnianych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Podano charakterystykę techniczną stalowych wiązarów kratowych, których przekroje zabezpieczają wystarczającą sztywność całego elementu, chroniąc go przed zniekształceniem (pod warunkiem właściwego zawieszenia elementu).

Elementy konstrukcji wzmacniać należy zaraz po ewentualnym scaleniu, przed podaniem ich do miejsca montażu (a więc jeszcze na placu składowym konstrukcji względnie przy miejscu scalania elementów) (uprawnienia budowlane).

Ostatnim etapem w przygotowaniu elementu do montażu jest wyposażenie go we wszystkie urządzenia niezbędne do prawidłowego zainstalowania tego elementu w konstrukcji obiektu. Praca ta, wykonywana na terenie budowy, a więc ,,na dole”, przed rozpoczęciem właściwego montażu, umożliwia zrealizowanie w całej pełni zasady ograniczenia do niezbędnego minimum czynności wykonywanych „na górze” oraz ułatwia i przyspiesza przeprowadzenie samego montażu. W zasadzie do wykonania „na górze’’ powinny być pozostawione tylko i wyłącznie czynności związane z prowizorycznym zamocowaniem i usztywnieniem ustawionego na podporach elementu, bez jakichkolwiek czynności pomocniczych czy uzupełniających (program egzamin ustny).

Przebieg robót montażowych

W tym celu do podnoszenia elementu należy przymocować specjalne uchwyty do zawieszenia elementu (jeżeli element ten nie posiada wmontowanych już uprzednio klamer pętli czy uszu względnie konstrukcyjnych występów, półek czy otworów), pomosty robocze niezbędne dla montażystów wykonujących prowizoryczne, a następnie trwałe zamocowanie elementu (a także dla innych robót, np. wykończeniowych), drabinki służące do wejścia robotników na stanowiska robocze, linki kierujące dla robotników utrzymujących elementy w czasie podnoszenia itp. (opinie o programie).

Do czynności tych zaliczamy również oznakowanie elementu, niezbędne dla podnoszenia i ustawiania go w przewidzianej kolejności i w projektowanym miejscu w konstrukcji, jak np. oznaczenie osi pionowej i poziomej elementu, obowiązujących poziomów ustawienia elementu, miejsc połączenia z sąsiednimi elementami czy wreszcie wypisanie oznaczeń informacyjnych odnoszących się do pozycji montażowej elementu, zaprojektowanych miejsc czasowego zawieszenia lub podparcia elementu itp.

W wielu przypadkach oznaczenia te wykonywane są jeszcze w wytwórni, ze względu na wymaganą dokładność; wówczas na placu budowy pozostaje tylko oczyszczenie czy poprawienie oznaczeń na elemencie. Prawidłowy, zgodny z planem przebieg robót montażowych zależy w dużej mierze cd sprawnego dostarczania elementów do miejsca montażu (segregator aktów prawnych).

Niewielka tylko ilość elementów może być dostarczana z zewnątrz (tj. z wytwórni) bezpośrednio w zasięg działania urządzenia montażowego, bez przeładunku; większa ich część, ze względu na konieczność wykonania różnych robót dodatkowych (i z omawianych już innych względów technicznych i organizacyjnych), przywożona jest początkowo na plac składowy elementów konstrukcji, a stąd dostarczana bezpośrednio w zasięg działania żurawia czy innego urządzenia montażowego (promocja 3 w 1).